вое слова «Свабода» садзейнічае сенсавай целаснасці верша:
За Свабоду палю
Ўсе душею пастаю;
У агонь, у Ваду
Я за нею пайду ... [2, с. 106].
Ключавим слова Свабода з яўляецца и ў вершить пісьменніка «Ми людзі свабодния»:
Ми людзі свабодния,
Вольния птахі, -
Магутния, грозния
Крилляў размахі ... [2, с. 245].
Катаванне - вось яшче адно з ключавих слоў у творчасці Я. Купали. Аўтар вельмі заклапочани стрибне сялян, у яго вершить гета виразна адчуваецца:
Як роўни жихар ідзі между роўних жихароў,
Адда на суд свае ўсе криўди, сльози, кроў.
Аб вічним катаванні, здзеку далажи
І пакажи на кургани и на Крижі ... [2, с. 164].
Сувязь Назв паетичнага тексту з темай, ідеяй, зместам твора ў паезіі М. Багдановіча можна разгледзець у Наступний вершить: «Возера»,
Стаяў калісь тут бор старі,
І жиў лясун у критим бари.
Зрубілі бор - лясун загінуў,
Під слід яго пекло тієї пари:
палі люстерка ен пакінуў.
Як у нязнани світло акно,
Ляжиць, халоднае, яно,
Жицце сабою адбівае
І ўсе, што згінула даўно,
У цемнай глибіні хаває. [1, с. 53].
На пачатку верша аўтар расказвае нам гісторию паходжання Возера, гети верш можна назваць Надав своеасаблівай легендай пра стваренне Возера. Тема верша заключаецца ўжо ў самої Назв твора. І ўжо па ходу разгортвання дзеяння, праз змест, раскриваецца тема твора.
Панурая, вялізная живела
Па шири неба ў даль марудна прапливае.
Ўсе сціхла. Альо вось паветра рассякае
Аагністи меч и зіхаціць вясела.
Удариў ен - и грукат пракаціўся;
Мігае грізні меч, удари не сціхаюць,
І ўніз халодния бічи криві сцякаюць,
А людзі кажуць: гета дождж праліўся [1, с. 57].
У вершить аўтар вельмі трапні викаристоўвае параўнанні, увасабленне, НАДАННЯ неживому прадмету ўласцівасцей живели. Аўтар викаристоўвае ў сваім розчини таксамо и епітети - ўсе гетия вобразна-вияўленчия сродкі ўдала ўжити аўтарам и дапамагаюць поўна и виразна намаляваць карціну бури ў такім невялікім па аб еме Верше. Назва верша вельмі виразна раскриваецца ў змесце, раскриваецца ў ідеі твора. Хоць назва вершиться ўзгадваецца на працягу ўсяго твора, альо ми виразна ўяўляем сабе, што размова ідзе пра з яву природи, ми добра ўяўляем сабе праз створани аўтарам вобразе, што размова ідзе менавіта пра буру.
