Мінскай - 179 398 (18,1 %) чал. У 1897 колькасць каталіцкіх вернікаў у Віленскай губерні павялічилася да 935847 чал., Альо іх частка ў агульнай колькасці насельніцтва губерні знізілася да 58,8% (па білоруських Павєтьє гетия лічби адпаведна склалі 393,2 тис. чал. И 46,1 %). У Віцебскай губерні праживала 357309 каталікоў, або 23,99% ад агульнай колькасці насельніцтва (па білоруських Павєтьє - 65,9 тис. чал., Або 9,6%); у Гродзенскай - 386519 чал., або 24,1% (па білоруських Павєтьє - 152,5 тис. чал. и 13,6%); у Мінскай - 217959 чал., або 10,1%, у Магілеўскай - 50159 чал., або 2,9%.
Такім чинам, колькасць каталіцкіх вернікаў пераважала ў канц стагоддзя толькі ў Віленскай губерні Цалко. Што датичицца асобних паветаў, то така перавага захоўвалася НЕ толькі ў гета губерні. У 1897 каталікі складалі болипасць у Віленскай губерні: у Віленскім павеце - 65,5%, у Лідскім - 62,5, у Ашмянскім - 56,7, у Свянцянскім - 78,0, у Трокскім - 83,8%; у Віцебскай губерні: у Люцинскім павеце - 63,4%, Режицкім - 64,0%; Гродзенскай губерні: у Сакольскім павеце - 69,3% [12, с.58-59].
У канц XIX - пачатку XX ст. на Беларусі існавалі Віленская римска-каталіцкая епархія (аб ядноўвала Віленскую и Гродзенской губерні) i Магілеўская архіепархія (уваходзілі Мінская, Віцебская и Гродзенская губерні). Так 1869 г існавала асобна Мінская римска-каталіцкая епархія, якая потим була аб яднана з Віленскай, а з 1883 касцели и кляштари Мінскай епархіі Сталі падпарадкоўвацца непасредна Магілеўскай архіепархіі.
Усе римска-каталіцкія епархіі Расійскай імпериі падзяляліся на вки класи. Магілеўская архіепархія належала да першага класа, Віленская епархія - так другог. Архіепіскап Магілеўскі знаходзіўся ў Пецярбургу. Ен узначальваў римска-каталіцкую духоўную калегію и з яўляўся мітрапалітам усіх римска-каталіцкіх церкваў Расійскай імпериі. Епархіі падзяляліся на деканати, якія ў свою годину складаліся з парафій.
Падрихтоўку каталіцкіх святароў вялі дзве римска-каталіцкія духоўния семінариі: Магілеўская и Віленская.
Магілеўская, што лічилася архіепархіяльнай, знаходзілася ў Пецярбургу. Паступалі ў гетия навучальньш ўстанови людзі різни саслоўяў. Наприклад, у 1881 у Магілеўскую римска-каталіцкую духоўную семінарию паступіла 17 чал., У критим ліку з сялян - 7, з дваран - 5, з чиноўнікаў - 3, з мяшчан - 1. Неаднародним биў и нациянальни склад семінаристаў, хаця як у адной, так и ў інший пераважалі вихаванци польскай нациянальнасці. [12, с.70]
красавіка 1905 у Расійскай імпериі биў приняти «Іменний Найвищий Указ Уряду Сенату». Указ пекло 17 красавіка 1905 виклікаў змяненні ў таборі ўсіх канфесій Расійскай імпериі. Альо, Бадай, больш за ўсіх адчула гетия змена каталіцкая царква. Праўда, билі яни настолькі супяречлівимі, ??што вельмі цяжка ахарактаризаваць іх адназначна, як прагресіўния. [37, с. 205]
Царкоўна-адміністрацийная структура каталіцкай канфесіі складвалася на працягу ХІХ ст. у накірунку уніфікациі са структурай праваслаўнай царкви. Так пачатку ХХ ст. Праца була завершальною, што Цалко задавальняла расійскія ўлади. Уносіць змяненні яни більше не збіраліся. Між тою, з боці каталіцкага кліра Расійскай імпериі и Римскай куриі таке Жаданом заставав.
Самая вялікая радикальная адметнасць указу аб верацярпімасці - дазвол праваслаўним пераходзіць у іншия хри...
