рипіда Сћ целим адзначана імкненнем да зніження трагедийния Стила, та ператварення драми, якаючи була спачатку формі культавага дзейства, у акцерскую спектакль, Цалко незалежну пекло культу. Навіной билі Сћ їй ачалавечваньня герояСћ, увага да іх псіхалогіі. НараСћне з гетим асноСћная тенденция Сћсіх драм ЕСћрипіда - у критици асноСћ грамадскай маралі з пунктом гледжання яе адноснасці. Героі ЕСћрипіда наогул вельмі шмат разважаюць, годинах на шкоду дзеянні, виказваючи В«небяспечнияВ» для маральнасці и релігіі ідеі. У гета критици и разам з критим у емацийним накіраванасці драм ЕСћрипіда, Які імкнецца Сћсхваляваць гледача патетична и афектиСћнимі мативамі, и есць істотнае адрозненне яго пекло папяреднікаСћ. p align="justify"> Драматичная кампазіция - адзінства дзеяння - редка атримоСћваецца ЕСћрипіда: часта для таго каб увесці гледача Сћ сюжет ці вирашиць дзеянне, ен звяртаецца да вивядзенні на сцену нейкага бога. Хор Сћ ЕСћрипіда страчвае колишнє значенне непасреднага Сћдзельніка дзеянні, и партиі хору виконваюць функция Музична-вакальнага антракту. br/>
