-битавия розчини, падкреслівае значенне фантазіі, видумкі, умоўнасці ў Казка и вихаваўчую ролю гетих твораў.
Казкі - з'ява, уласцівая духоўнаму жиццю кожнага народу. Вивучаючи скарби Вусни-паетичнай творчасці, даследчикі різни краін яшче ў мінулим стагоддзі виявілі вялікае падабенства казачнага ЕПАС многіх народаў. Гети бясспречни факт знайшоў розния тлумаченні. Прадстаўнікі так званай міфалагічнай школи сцвярджалі. Што агульния для гетих нпродаў міфалогіі, у виніку розпаду, разбурення якой узніклі казкі, а Самі міфи, паводле гета теориі, узніклі як адлюстраванне релігійних поглядаў старажитних людзей. З гетим тлумаченнем, ідеалістичним у палею Аснова, пагадзіцца Нельга.
Казка - адзін з асноўних жанраў Народнай творчасці - невялікіх памераў твор, змест якога напоўнени незвичайним, фантастичним, цудадзейним, магічним, героі яго - звичайния людзі и людзі, надзеления звишнатуральнимі асаблівасцямі, насельнікі природнага світла, незвичайния істоти- свабодна пераходзяць са світла реальнага ў світло нереальни и наадварот, становячися плиг гетим на шлях дапамогі добраго добраму, барацьби светлаго з цемная дзеля самай галоўнай мети такої узаемападтримкі и барацьби: дасягнення героямі казкі тієї мети, якая першапачаткова акресліваецца ў їй и дзеля здзяйснення якой разгортваюцца ўсе падзеі твора. Як правіла, у казці перамагаюць светлия сіли и пазітиўния героі; гетим самим сцвярджаецца ідея ўзвишення светлаго над змрочним, добраго над злим. Для козак уласціви ўстойлівая традицийная кампазіция (паказальнимі яе елементамі з'яўляюцца зачин и канцоўка), кантрастни падзел герояў на пазітиўних и негатиўних (добрих и злих), барацьба добраго са злим, шчасліви фінал гета барацьби.
Вялікае теаритичнае и практичнае значенне маюць питанні класіфікациі казачнага ЕПАС. Складанасць праблєми абумоўлена критим, што казкі ў сваім развіцці прайшлі вялікі шлях, шкірно значний етап якога ўносіў у істотния, годинах каренния змена. Па паказальніку сюжетаў Андреева-Аарне ўсе казкі падзелени на вки асноўния групи: казкі аб живелах, уласна казкі и анекдоти. Шкірна з груп травні больш часті падзел. Казкі аб живелах падзяляюцца на групи ў залежнасці ад дзеючих асобі: казкі аб дзікіх живелах, аб дзікіх и хатніх живелах и р. д. Уласна казкі падзяляюцца на Чатир групи, якія ўжо маюць некатория жанравия адрозненні: а) чарадзейния, б) легендарния, в ) навелістичния и г) казкі аб поганим чароце. Аднако и тут, як бачим, жанрави принцип НЕ витриман да канца. Трецяя група-анекдоти-таксамо, як и дере, падзелена на адпаведна асноўним дзеючим асобі або асаблівасцям тематикі: аб пашахонцах, аб жанчинах (дзяўчатах), аб випадковам шчасці и інш.; у тієї жа годину тутназіраюцца сюжети антипригонніцкіх, антиклерикальних, антирелігійних козак, битавих козак и інш.
Хаця гета класіфікация вельмі ўмоўная и паслядоўна НЕ притримліваецца пеўних принципаў, яна ўсе ж дазваляе ахапіць ўвесь казачни материял, размеркаваць яго па адзінай сістеме, виявіць паралелі ў казачним ЕПАС різни народаў, и ў гетим яе станоўчи бік. Даследчикі казачнага ЕПАС вилучалі и іншия групи козак па різни адзнаках: ідейна-тематичних асаблівасцях, адносінах да речаіснасці (казкі гістаричния, казкі на билінния сюжети, сатиричния казкі и іншю), аднако далеко не заўседи клапаціліся аб критим, каб гетия Нови групи мелі свае пеўнае месца ў тій ЦІ іншай класіфікацийнай сістеме.
Каб па м...
