Сћ заваявани шераг абласцей па Дунаі, дзе билі створани Нови правінциі - Панонія (на сяреднім Дунаі) i Мезія (на ніжнім Дунаі). Билі заваявани што засталіся да гетих часоСћ незалежнимі іберийскім Пляма на паСћночним захадзе Піренейскага паСћвострава. Римляне перайшлі Рейн и занялі заходнія вобласці Германіі. Ва Сћсіх пералічаних краінах римскія заваеСћнікі сустракалі моцнае супраціСћ мясцовага насельніцтва. Антиримскай паСћстання адбиліся на паСћночним захадзе Іспаніі и Сћ Паноніі. У 9 р. н. е.. германці на чале з Армін завабілі Римо намесніка Германіі Вара з трима легіенамі Сћ Тевтобургський ліс и Цалко знішчилі Сћсе римскае війська. Вар скончиСћ самагубствам. Рейн застаСћся памежнай ракой паміж нишпорити Галіей и незалежнай Германіяй, населенай германскімі пляменамі. В»[3; C56]
В«Для праСћлення Тиберия и Наступний імператараСћ з династиі Юліїв - КлаСћдзіяй характерна широкае примяненне репресійВ» [7; C321]. Разиходжанне паміж Форман принципату (бачнасць Республікі) i яго сутнасцю (аднаасобная диктатура) привялі да таго, што імператари НЕ мелі цвердай сацияльнай апорії, залежалі пекло настрою арміі, що не давяралі сваім бліжейшим атаченні. Тиберия, Калігула, Нерон сістематична звярталіся да терору НЕ толькі супраць сенацкай апазіциі, альо и супраць усіх чим-небудзь непажаданих імператару асобі. Падставай да репресій маглі Биць зайздрасць да яркага Талент, помста за сапраСћдную або СћяСћную криСћду и т. п. Падчас репресіяСћ Юліїв - КлаСћдзіяй загінулі вядомия прадстаСћнікі римскай культури: так, плиг Тиберия биСћ пакаран гісторик Кремуцій Корд, плиг Нерона - Пает Лука, а найбуйнейшага філосафа-стоіка Сенека вимусілі пакончиць самагубствам. Терор ствараСћ сприяльную становішча для даносаСћ. Канфіскация маемасці пакарану и вигнаних павялічвала валодання імператараСћ: яни Сталі найбуйнейшимі приватнимі землавладельци. p align="justify"> У далейшим принцип перадачи Сћлади па літературна спадщина и сама манархія Сћжо НЕ виклікалі пяречанняСћ. Імперия стала разглядацца як непазбежнасць; барацьба ішла толькі па питанні пра асобі таго ці іншага принцепса. ЗринуСћ аднаго, сенат або войскі абвяшчалі принцепсом іншага сваяка Актавіяна. У гетим Сенсит характерна вилученне КлаСћдзія. Пасли таго як преторіанци зринулі нікчемнага и заганнага імператара Гая Калігула (Пра Калігула (37-41) гісторик II у. Светоній распавядае, биццам б ен загадаСћ призначиць свойого каня консулам: звістку няправільнае, альо характернае для аценкі асобі Калігули Сћ Риме.), Яни адшукалі Сћ Палац схаваСћся з перапуду КлаСћдзія, Унук жонкі Актавіяна АСћгуста, Лівіі, перанеслі яго на руках у свій лагер и примусілі сенат абвясціць яго імператарам.
В«КлаСћдзій (41-54) апинуСћся даволі здольним васпанам, хоць яго зусім НЕ рихтавалі да дзяржаСћнай дзейнасці, и абранне яго принцепсом з'явілася нечаканасцю НЕ толькі для многіх вімперіі, альо, відаць, и для яго самогу. У сям'і Актавіяна ен лічиСћся дзіваком и прасц...
