білоруського народу, альбо трактавала адмоСћна тенденциі и нациянальнага адрадження на Беларусі Сћ 20-я гади. Приклад таму - треці тому "Гістория Беларуськай РСР" (Мн., 1973), у якім Надав няма упамінання терміна "беларусізация", альо НЕ аднаразова гаворицца аб барацьбе супраць буржуазна-нацияналістичних з яСћ у культурним и грамдскім жицці.
Разглядаючи перадумови палітикі беларусізациі, неабходна мець на Сћвазе асаблівасці нациянальних адносін на Беларусі на пачатку 1920-х гадоСћ и праблєми, якія існавалі па гетаму вань.
Па-Першай, ішоСћ працес теритарияльнага самавизначення білоруського народу, білоруський нациі. У 1920-1923 рр.. територия БРСР уключала толькі 6 паветаСћ колишньої Мінскай губерні. Альо потим 3 сакавіка 1924 року було укладати пагадненне паміж ЦВК РРФСР и ЦВК БРСР аб перадачи (а Лепша гавариць - аб вяртанні) БССР 16 паветаСћ Віцебскай, Смаленскай и Гомельскай губерняСћ. У снежні 1926 БРСР билі повернутися яшче два Павєтьє: Гомельскі и Речицкі. У виніку територия БРСР склалось 152854 кв.км, а колькасць насельніцтва - 5 млн Чалавек. p align="justify"> Па-другое, важлива уявіць асаблівасці нациянальнага складу тагачаснага насельніцтва Беларусі. Паводле перапісу 1926 білоруси складалі 80,6%, яСћреі 8,2, рускія 7,7, палякі 2, украінци 0,7, латишів 0,3, літоСћци, німці и татари-па 0,1%. Треба и улічваць и тую акалічнасць што асноСћная маса насельніцтва жила Сћ вагомі. [1, 144.] p align="justify"> Нациянальна-культурна Працюю гетага годині адрознівалася пеСћнимі адзнакамі. Ревалюцийния падзеі лютаго-кастричніка 1917р., Грамадзянская вайну и замежния інтервенциі, барацьба палітичних партії за білоруську дзяржаСћнасць садзейнічалі небиваламу зростанню нациянальнага самапазнання народу, яго імкненне да развіцця палею культури и мови. p align="justify"> Патрабавалася стваренне СћмоСћ беларускаму народу для духоСћнага развіцця на уласних нациянальна-культурних пачатках.
пасли кастричніцкіх Падзу 1917 р., як и ранєй, працягвалася и далейшае Сћмацаванне рускаго фактару Сћ Беларусі. У пачатку 1920-х рр.. Савецкая Улада и кампартия Республікі практична нічога істотнага НЕ здзейснілі для падняцця тут роли нациянальнай культури титульнага народу. Калі штосьці и рабілася Сћ гетим напрамку, дик толькі па лініі наркаматаСћ Народнай асвета и часткова земляробства, ці шчира адданих білоруський справе людзей. Сярод нациянальнай скіраванасці палітикаСћ и інтелегенциі РАСЛІТ незадаволенасць станам культурнага жицця Сћ Беларусі, ішоСћ інтенсіСћни абмен думкамі адносна шляхоСћ забеспячення яму самабитнага характар. p align="justify"> Практична вопит усьо больш пераканаСћча сведчиСћ, што паспяхова вирашиць надзвичай Складання праблему нациянальнага адрадження білоруського народу можна толькі ва Сћмовах, калі їй будз нададзени метанакіравани характар, калі яна таборі самастойним кампанентам дзяржаСћнай палітикі.
