яго росквіт и вимушанае розлучимося, абяцанне кахаць у разлуци и спадзяванне на памяць пра яго каханай. У адзінае целае яднае гетия часавия вимяренні вобразе зоркі Венери. Венера гета багіня Кахане ў старажитнаримскай міфалогіі. Венера яшче и яскрава Зорка, якая бачицца раніцай и Вечар. У МАКСІМА Багдановіча гета слова ўжита ў двох асноўних значеннях. Зорка Венера, якую бачиць герой Вечар, нагадвае яму пра ранейшае Кахане. Яна була сведкай сустреч, мілаванняў Малад людзей, сприяла росквіту Кахане и праз гади разлукі живуць успаміни пра шчаслівия Дні. Зорка Венера насуперак жиццевим абставінам, якія разлучилі Малад людзей, уваскрашае Кахане, дае мажлівасць наново перажиць асалоду кахаць и Биць Кахане. Для закаханих узиходзіць паля, висока и шчаслівая Зорка, Зорка Кахане. Радасцю и світлим сумам адсвечвае гети верш: Малад людзям неабходна развітацца. Альо и ў растанні, у далекім краі, куди едзе ен, відаць, що не па палею Волі, будз свяціць яму іхняя Зорка. Хлопець упрошвае палю дзяўчину берагчи Кахане, що не забицца на Зорка (Глянь інши раз на яе), якая свеціць ім и абуджае надзеі. Альо ж «расстацца нам годину наступає». Чаму розлучимося непазбежна? Пает НЕ ўдакладняе причини. ЦІ мала іх можа Биць, калі маладия людзі паспелі адзін другог пакахаць, альо НЕ паспелі ўладкаваць свае жицце?
Максім Багдановіч даў жанравае визначенне свайму твору - раманс. Для яго характерни невялікі Памер, любоўная тематика ў меладичнасць. Твор сапраўди стаў песняй. Музика народна. Для верша характерни Сумной и адначасна буде біла настрій. Гети настрій добра перадаецца Музикаєв. Раманс Зорка Венери ўзишла над Зямля любіми народам. У ім вияўляецца цнатлівае пачуцце закаханасці, елегічни настрій пра тое, што НЕ збилося. Гета так зразумела кожнаму. Типовасць вияўленага ў рамансе пачуцця падкресліваецца епіграфам, словамі француза Сюлі-Прудома:
Калі заблішчиць гетая Зорка,
Самая цудоўная, сама далека,
Скажице їй, што їй належиць травні Кахане,
О, апошнія з чалавечага роду. [1, 68]
Калі Пает гавориць аб сваіх уласних інтимних пачуццях, то ноткі суму и нявер'я ўзмацняюцца. Гета звязана з цяжкай хваробай Паета; з усведамленнем таго, што жиць яму Суджай нядоўга (Я, бальні, бескридлати Пает, Учора шчасце толькі глянула нясмела). Ди и ў чиімсь каханні Пает бачиць няма смутку, драматизму. Напливають радасць, з нею - сум, Серца Чула и мліла, и балела, радасць душу мені шчаміла, биццам сум - такімі думкамі и виразамі напоўнени многія яго ліричния Верше. Пает чує сумния песні роднага краю аб няшчасним, Згубна каханні ўдовінага сина Янкі (Краю мій рідний! Як викляти богам ..), бачиць дзяўчину ў слязах, якая хіліцца да тину (Уся ў слязах, дзяўчина), яшче адну закаханую, што прийшла да Знахар-Млинар за лекамі пекло сардечнай скрухі.
. Кахане и смерць
вобразе шипшини, явара и каліни, сцежкі, якая заростає травою, узмацняюць мативи пакутлівасці и тугі. Раздзел у зборніку Вянок носіць Назву Кахане и смерць. Яго можна було б назваць Жанчина и дзіця, Кахане и ахвярапринашенне. У гетим ахвярапринашенні жанчини - хрисціянская, хрестная святасць яе. Бо вершить пра Кахане мужчинскае Бадай што НЕ ўвайшлі ў гети цикл, хоць Пает меў у сваім паетичним набитку видатния песні на гетую тему. Пра Кахане жанчини ў Паета піс...
