align="justify"> Адна з жанчин-расказчиц заСћважае, што Жаданом помсціць ворагу-ні мужчинская праворуч, а людська. Пераход з адной роли да інший адлюстроСћваецца зменай жаночай вопраткі на мужчинскую. У приведзених апавяданнях мноства деталяСћ, што датичацца пристасавання жаночага ціла да мужчинскай вопраткі. Альо галоСћнае, жанчина добраахвотна падпарадкоСћваецца сістеме мужчинскіх правілаСћ. Яна Живе и дзейнічае Сћ прастори, якаючи лічицца мужчинскай. Жанчина станавілася пологах андрагіна (істота, што аб ядноСћвае мижчинскія и жаночия пачаткі). Апавядальніци адчуваюць, што неабходнасць сумяшчаць мужчинскую и жаночую роли-гета праблєми. Яни вирашаюць яе як могуць. Наприклад, мараці, каб и Сћ смерці іх жаноцкасць и пригажосць захавать. Камандзір сапернага Сћзвода спрабуе Вечар у зямлянци вишиваць. Жанчини шчаслівия, калі атримоСћваюць магчимасць викаристаць паслугі парикмахера амаль што на перадавой. Пераход да мірнага жицця, Які СћспримаСћся як вяртанне да жаночай роли, таксамо няпрости. Наприклад, удзельніце Вайни, Надав пасли заканчення Вайни, плиг сустречи з Вишейш па звань так и хочацца Сћзяць пад казирок .
У адним з апавяданняСћ жанчина расказвае пра бялізну, сшитую з парашута. Апавядальніца захоСћвала гетую бялізну Сорак гадоСћ. Яна-сімвал яе ваеннага вопита. Альо калі яна приносіць яе Сћ музей, експанат адпрачаюць, гаворачи, што ЄП не апавядае пра гераічнае . Чаму ж так здараецца? Мабиць таму, што гераічни пліч Вайни-чесная барацьба, перамога ці смерць на полі бою лічицца за мужчинам. Верагодна, менавіта таму мала жанчин-героеСћ, ім редка присуджваюць найвишейшия Сћзнагароди. Жанчина часцей атримоСћвае НЕ орден, а медаль. На частку жанчини приходзіцца негераічнае. Жаночия пасведчанні дазваляюць убачиць, наколькі велізарная була роля негераічних родаСћ дзенасці Сћ гади Вайни. Размова ідзе НЕ толькі аб критим, што адбивалася Сћ тилу, дзе на жанчину лягла на цяжкасць падтримання жицця краіни. Грамадства толькі поза, та и тое з цяжкасцю, припісвае якасці гераізма випаСћненню звичайних жаночих робіт пад агнем ворага. Мужчини змагаюцца на перадовай. (Іх раняць и забіваюць). Жанчини глядзяць за параненимі.яни пякуць хліб, гатуюць їжаку, сціраюць Салдацький бялізну, кормяць паранених герояСћ и абаронцаСћ радзіми, Самі плиг гетим цяжка пакутуючи пекло голада. Жанчини, якія падалі пекло стомленасці, атдавалі параненим героям палю кроСћ, а сябе плиг гетим героямі НЕ лічилі.
Так ужо здаров, што наша памяць пра вайну и Сћсе Наші СћяСћленні пра вайну-мужчинскія. Гета и зразумела: ваявалі ж пераважна мужчини,-але гета и признанне няпоСћнага нашага відання пра вайну. Хоць и пра жанчин, удзельніц Вялікай ...
