манархістаСћ, то дол жонак сказаць, што ніколі за Сћвесь годину маей полі тичнай дзейнасці Сћ мяне не було свядомасці, што я здзяйсняю гетак неабходни для манархіі крок, як у тієї момант, калі я хацеСћ аздаравіць манархію В». Альо задума НЕ дадзена було ажиццявіцца: примі ШалаеСћ ЛютаСћская ревалюция. Аляксандр Іванавіч биСћ непасредним удзельнікам гетих Падзу и рабіСћ усьо магчимае, каб виратаваць манархію. Па рекамендациі Часовага камітета ДзяржаСћнай най думи разам з В.В. Шульгіним ен 2 Сакавік 1917 виехаСћ у ПскоСћ. Там яни принялі актиСћни учас тие Сћ акце адрачення Мікалая II на карисць свойого бра тая. Клапоцячися аб легітимнасці новаго Сћрада, Гучков прасіСћ Мікалая II датаваць указ аб призна чении князя Г.Є. Львова кіраСћніком Кабінета некалькімі гадзінамі ранєй годині падпісання маніфес тая аб адраченні. Адразу па прибицці Сћ Петраград ен адправіСћся на сустречу з вялікім князем Міхаілам, куди Сћжо прибило Сћсе кіраСћніцтва ДзяржаСћнай думи. Ве ликий князь хацеСћ вислухаць меркаванне палітикаСћ дере, чим ен приме рашенне. За тоє, каб Міха глей сеСћ на трон, виказваліся толькі два Чалавек стагоддзя - П.М. Мілюков и А.І. Гучков. Пасли адмови Міхаіла пекло Пасадена Аляксандр Іванавіч НЕ згаджаСћся Сћваходзіць у склад ЧасоСћ нага Сћрада. І толькі пасли шматлікіх дамаСћленняСћ ен приняСћ на сябе адказнасць за адно з складання и адказних міністерстваСћ - ваенна-марських. ЗаняСћши Пасадена міністра, А.І. Гучков сутикнуСћся з критим, што Сћ війська Сћжо пракраСћся приняти Петраград ільвяня Савета В«загад № IВ», Які паклаСћ пачатак катастрафічнага розвалу арміі Сћ 1917 ознакой мившиеся з становішчам спраСћ, Аляксандр Іванавіч ви патребе биСћ канстатаваць, што ен апинуСћся травні Рация, калі Сћ канц 1916 папяреджваСћ сваіх інших каСћ па ліберальним лагери, што Сћ критим випадкі, В«калі зваліцца Сћлада, вуліца и будз кіраваць, тади пра-зняможацца праваи Сћлади, Расіі, фронтуВ». Усімі магчимимі спосабамі А.І. Гучков ста рался паменшиць уплиСћ гетага загидила. Альо, савярени шив некалькі паездак па франт, азнаеміСћшися з паводзінамі каманднага складу Сћ Дні лютаСћскага перавароту и яго стаСћленнем да тою, што адбиваецца са битіям, Гучков, приходзіць да думкі аб неабходнасці барацьби непасредна з Саветамі. Ужо Сћ пачатку красавіка ен абмяркоСћвае гетую мнение з камандуючим Пе троградскім гарнізонам генералам Л.Г. Карніла вим. У Дні красавіцкага кризісу з усяго складу Часовага Сћрада толькі А.І. Гучков падтримлівае прапанову Л.Г. Карнілава сілай па-ціснуць деманстрациі. Пасли адмови ен падаю Сћ пекло стаСћку. Альо адстаСћка НŠ​​астудзіла палітичнай актиСћ насці А.І. Гучкова. Ен зноСћ становіцца старшині нікам Центральнага ваенна-прамисловага комі тета.Гета дазваляе яму заставацца Сћ центри Падзу. Так моманту палею адстаСћкі А.І. Гучков Сћжо цверда биСћ пераканани Сћ критим, што Сћ існуючих умів неабходная рашучая барацьба з ревалюцийним Рухам, на чале якой павінна стаяць В«силь ная асобіВ». Таку асобі ен бачиСћ у ...
