а, фальклору. СімвалізмаСћ шмат, гетак жа як паетаСћ-сімвалістаСћ. Яднаюць іх пр-шукі вічних, абсалютно ісцін, віра Сћ тое, што Пает душею палею звязана з жиццем природи, спасцігае душею таємниці, загадкі Сусвету. p align="justify"> Ціха па мяккай траві Сінявокая ноч прахадзіла;
Ціха з заснуСћших Палян ПлиСћ у гару и знікаСћ, Биццам дим сінявати з кадзіла,
Редкі, привідни туман; Неба Сћсю брил аживіСћши, Патроху праз цемная виглядалі
зораки дрижачих вянкі;
Година, калі треба журицца Душею на свіжому магілах Пуста пранесшихся днеСћ.
У Багдановіча многа падобних вершаСћ: штосьці нявиказанае ці НЕ да канца викананае тоіцца между радкоСћ. Пает вибірае найчасцей вечар, ноч и такія малюнкі, праяви природи, якій Самі па сабе нараджаюць у души приСћзнята-містични настрій, як би за-клікаюць да Роздуми пра бясконцасць, таємницю Сусвету, и міма-летнасць, кароткасць жицця на зямлі, бо жицце ніколі таємницю палю не розкрив и Чалавек НЕ даступіцца да яе.
Разумова елемент у паезіі Багдановіча значний. Талент Паета, амаль пазбаСћлени стихіі Гумаров, сміху, іроніі, нібита и виклікани да жицця дзеля філасофскай засяроджанасці, развагі и Роздуми. Виключенне складаюць розчини, пабудавания на фальклорних ма-тивах (В«Мушка-зелянушка и камарик - насати тварикВ»). У вельмі многіх вершили сустракаюцца ноч, зоркі, місяць, м. зн. тая пара, калі Сусвет ніби напаказ вистаСћляе палі таямніци и загадкі. Альо так паетаСћ змроку, Ночи Багдановіч НЕ належаСћ. Ягони лірични ге-рій - асобі актиСћная. Ен шукае, імкнецца разгадаць ці хоць приадчиніць заслону над бясконцимі тайнамі бицця. Хоць яшче ніводни паег, з усіх тих, што хоць калі-небудзь жилі на зямлі, таямніц світла, бицця НЕ разгадаСћ. Альо без імкнення да гетага няма паезіі. p align="justify"> Сумна пливемо маладзік бліда-сіні РЋ небі вячернім, зяленим, як лід; Іскрацца зораки сняжинкі маркотна, Збожжа ПАКРА шизай расою ... Кіньма жа думкі аб долі гаротнай, Хоць би на момант спачинем душею! p align="justify"> Так у Багдановіча б'ецца жилка-думка: треба навесці парадак на зямлі, палепшиць жицце, а тою годинах Надав невядома, што яно таке, на чим грунтуецца, якія травні меги?
Хто ми такія?
Толькі падарожния, - папутнікі сярод нябес.
Нашто ж на зямлі
Сваркі и звадкі, біль и Горичі,
Калі Сћсе ми разам ляцім
Дазор? В»
Сваімі мативамі верш нейкім чинам перагукваецца з ідеяй Рамана Кнута Гамсуна В«Пад асенняй зоркайВ», дзе сцвярджаецца думка, што людзі - толькі часовия падарожнікі на зямлі. Раман Гамсуна пра таямніци Кахане, альо и БагдановічаСћ верш з гетага пачинаецца
Я хацеСћ б спаткацца з Вамі на вуліци
У ціхую сінюю ночсказаць:
