Змест
Уводзіни
. Епітет у навуковай літаратури
. Епітет у мове твораў Т. Бондар
.1 Семантичная характаристика вияўлених епітетаў
.2 Граматичная характаристика епітетаў
Заключенне
Спіс викаристаних криніц
Уводзіни
Вобразнасць мови Мастацкай літаратури залежиць найперш пекло вияўленних сродкаў, сярод якіх важливу ролю адигриваюць епітети. Яни дапамагаюць усебакова и дакладна ахарактаризаваць прадмети и з Яви, падкресліваюць Найбільший істотния іх примети, робяць вобразе яркім, запамінальним, а мову твораў - більш вобразнай. Нездарма епітети адносяцца да залатога фонду мови.
Пра ролю, призначенне епітетаў, пра криніци іх узнікнення виказвалі меркаванні такія античния філосафи, як Аристоцель, Квінтиліян. Вивученнем природи епітетаў займаліся вучония мінулага стагоддзя Ф. І Буслаеў, А. М. Весялоўскі, А. А. Патабня, В. У. Вінаградаў, М. А. Рибнікава, А. П. Яўгеньева и іншия. Некатория ПРАЦІ присвечани даследаванню епітета, вивученню яго специфікі, характар ??и функції у мастацкім кантексце, у асобних творах ЦІ ўсей творчасці таго або іншага пісьменніка.
У лінгвістичнай літаратури няма адзінага навуковага абгрунтавання розумінню сутнасці епітета. І. С. Кулікоў, В. П. Рагойша, М. Я. Цікоцкі лічаць епітет стежках. Іншия вучония називаюць яго мастацкім вобразним азначеннем прадмета (А. А. Макаревіч), «мастацкім азначеннем» (М. А. Лазарук), «атрибутиўнай стилемай» (І. Астахаў)," разнавіднасцю азначення, якое адрозніваецца ад звичайнага експресіўнасцю, пераносним (тропавим) характар ??(В. С. Ахманава).
У рабоце ми Зверни да праблєми визначення и вивучення епітетаў. Ми разгледзім праблему размежавання такіх термінаў, як епітет и лагічнае азначенне, прааналізуем існуючия азначенні епітетаў, сістематизуем разнастайния класіфікациі. Епітет разглядаецца з пунктом гледжання мовазнаўства, таму, узяўши за Аснова даследавання паетичния тексти Таіси Бондар, ми визначим семантичния и граматичния характаристикі епітетаў. У мовазнаўстве існуюць розния азначенні епітетаў, таму ў даследаванні будуць приведзени Найбільший поўния и частаўживальния азначенні, а таксамо азначенні, якія, на наш погляд, з яўляюцца цікавимі.
Епітети, утвараючи ядро ??якаснай дамінанти тексту, арганізуюць прастору апавядання, прицягваючи да сябе ўвагу читача. Предикатиўная и атрибутиўная функциі епітета, дапаўняючи адна адну, дазваляюць аб «емна и досиць дакладна перадаць аўтарскае стаўленне да світла, а свядоми вибар пекло» ектиўнай лексікі сприяе таму, што епітет становіцца важливим сродкам стварення вобразнасці.
Так, даречи, праблєми размежавання такіх паняццяў, як «епітет» и «азначенне» застаецца вельмі актуальнай. Тия даследчикі, што притримліваюцца вузкага розумінню терміна «епітет», адносяць яго да чиста стилістичних з яў. Гета маляўнічае вобразнае азначенне, якое ўзнікае звичайна на Аснова пераноснага або емациянальнага значення слова (Л. К. Бабилева, Б. В. Тамашеўскі).
Прихільнікі широкай трактоўкі епітета лічаць, што експресіўна-вобразную функция могуць виконваць и нейтральния, звичайния азначенні (Л. І. Цімафееў, Е. П. Ризель).
Такім чинам, размежаваць два паняцці - лагічнае азначенне и епітет не так проста. У...
