nam consonantium jus civile et praetorium jungi constitutum est ... (І.2.10.3) - альо так патроху як з звичаю людзей, з аднаго боці и нових канституций з другог, грамадзянскае права стала приходзіць у едиктів з преторським то було СћстаноСћлена ...
Гети текст, Які биСћ уведзени Сћ елементарнае кіраСћніцтва VI стагоддзя н.е. перадае вельмі важливі факт з гісториі криніц римскага права, як вельмі арганічни и зразумели. Текст паказвае, што патроху, шляхам судовай або дзелавой практикі, а таксамо пад відпливаючи імператарскіх канституций, зменьвалі дзеючи закон, Сћзнікала права. p align="justify"> На гетим ми можам скончиць розгледиш вань магістрацкага рацію и преторского праві ліку и перайсці да раскрицця наступнага вань, а менавіта кадифікациі преторського права.
. Кадифікация преторського права. Причини здзяйснення и наступстви правядзення
Праватворчасці преторию и інших суднових магістратаСћ НЕ магла захоСћваць свій статус у сувязі з узмацненнем Сћлади імператара, якія Сћ палю Чарга хацелі накласьці руку на дзейнасць суднових магістратаСћ. Гета значиць, у гетим ми бачим суб'ектиСћни аспект. З іншага боці аб'ектиСћнай перадумовай правядзення кадифікациі було тое, што асноСћния категориі пазоваСћ, неабходния для практикі билі Сћжо СћстаноСћлени. Гета значиць, ми можам сказаць Надав пра некаторай дасканаласць и ідеальнасць рацію и адсутнасць неабходнасці змяняць або дапаСћняць яго. p align="justify"> Далейшае развіцце преторской дзейнасці фармальна страціСћ палю асноСћную накіраванасць, калі плиг Адрияне, з Мета замацавання асобних пастаноСћ преторского праві, юристу Салвесь Юльяну було даручана сабраць, правериць и привесці Сћ парадак материяли пастаяннага едикту - edictum perpetuum (125 -138 рр. н.е.). Змест папяредніх едиктів Сћ іх адзінстве вядома було зафіксавана. Іншимі словамі була праведзена кадифікация преторського права. ПраСћда edictum perpetuum НЕ биСћ признани законам, альо па прапанове імператара асабліви сенатус консульт признаСћ яго нязменним. Права змена гетага едикту (дадатак або виключенне некатора палаженняСћ) прадастаСћлялася толькі імператару. Апошні, з моманту змена едикту, замяніСћ viva vox juris civilis - живи голас грамадзянскага права. Преторию працягвалі вистаСћляць едикт Сћ Риме и Сћ правінциях, альо толькі Сћ канчатковай редакциі Юстиніяна. p align="justify"> Юліянскі редакция едикту НЕ захавать, альо дзякуючи кадифікациі гетага едикту и Сћ асноСћним досиць широкім каментарий Гая, якія дайшлі да нас (таксамо каментарий Ульпіян, ПаСћла), стала магчимим аднавіць и текст размяшченне пастаноСћ и формул, якія Сћтримліваліся Сћ едикті.
НаяСћнасць каментарий Гая таксамо Сћ правінцийних едиктів - edictum provinciale - примушае виказаць здагадку, што Юльян кадифікаваць НЕ толькі едикт гарадскіх преторию, а едикт правінцийних кіраСћнікоСћ.
Едикт преторию для Перегрин заста...
