ўсходняя частко Заходняй Еўропи. Плиг фарміраванні калекциі викаристоўваўся пасадачни материял з Центральнага батанічнага саду АН Беларусі, гадавальніка Белдзяржуніверасітета, Мінскага зелянтреста, зелянгаса горада Вільнюса, дендралапчнага запаведніка «Трасцянец» з Украіни, Батанічнага саду АН Лaтвiii інш.криніц.
Древи i кущі висаджани тут не хаатична. а па сістематичним принципе, принятим у батаніци. Расліни аднаго віду ЦІ форми размешчани бія групамі. Звичайна ў адной групе 5-10 дреў, кустоў удвая больш. Так ствараецца аптимальни декаратиўни фон i агляди робіцца Зручне. У падарожжи па чароўним садза трапляюцца піхта сібірская, каўказская, аднаколерная, псеўдатсуга Мензіса, елкі калючая блакітная, канадська, карейская, цянишаньская, лістоўніци сібірская, еўрапейская, японська, хвоя чорная аўстрийская, румелійская, веймутава. Прижиліся тут i кедри. Привітия древи пладаносілі ўжо на чацвёрти-п'яти рік, у тієї годину як у непришчеплених арешкі з яўляюцца голькі праз 4-50 гадоў. Радіючи вока калекция paбiн: тут i сібірская, цюрингская, саладкаплодная, скандинаўская, японська, матцумура. На пагорку красуецца чаромхави Гайок. Надзвичай пригожая ўрадженка далёкаўсходніх лясоў чаромха Маака. Лісцеў яе, як у чарешні, стовбур, як у бярози, ягади чирвония ЦІ чорния. Прижиўся на гета зямліiграб, паўночная граніца паширення якога праходзіць на поўдзень пекло Мінска. Няблага адчувае сябе Надав жихар Татраў i Карпат бук, а так сама редкія ў гетим крai дуби. Найбільший цікавия з ix пірамідальни i Чирвони. Апошні палю Назву атримаў таму, што пасли замаразкаў яго лісце становіцца Чирвоная ЦІ бронзавим. Каля кожнай расліни на шильдачци пазначана, адкуль яна пологам, даюцца звесткі пра яе «характар». Здаецца, што ўcaмixназвах застигла музика iпаезія далёкіх вандраванняў. Як у шкірним дендрариі, туг ёсць iкамяністи садзік, створани В.А. Ламаку на вяршині пагорка. На тлі шерих валуноў з самай Рання Вясна да позняй восені палимнеюць розния кветкі.У Найбільший паніжаних месцев утворани вки штучния вадаёми па 0,06 гектара шкірних. У адной з секції викаристани природни схілiпаўднёва-ўсходняй експазіциі. На йой аблявана альпійская гірка са шматгадовимі раслінамі.
заразитися у калекциі дендралагічнага саду налічваецца больш за 500 відаў, разнавіднасцей iформ драўняних раслін, якія належаць да 98 родаў i 35 сямействаў. Дендрарий Займаюсь каля 9 гектараў. Усяго ў алеях, радах iасобна пасаджана больш за 1100 дреўiкустоў, створана амаль 5 кіламетраў живой агароджи, бардзюраў з пасадкамібольш за 27000 кущових раслін. Дендрасад апраўдвае свае призначеннеiтим, што служиць своеасаблівай База для нарихтоўкі насення редкіх Калєкція, якое працягвае новае жиццё ў гадавальніку Глибоцкага доследнага лясгаса. Вирашчания саджанци раз язджаюцца далека за межи раёна.Дендрасад стаў вучебна-паказальним аб ектам. Часта биваюць тут школьнікі, навученци Полацкага ляснога технікума, лесаводи Бeлapуciiкраін Балтиі. Дендрарий можна лічиць iекспериментальнай лабараторияй для стварення лясоў будучині.
5.2 З гісториі Населених пунктаў Глибоччини
Беразвечча , у старажитних дакументах и ??картах сустракаецца пад назвамі Бярезавец, Березбеч, Бярезбічи, Бярезвячи. Сама старажитнае паселішча на Глибоччине, якое ўпершиню ў пісьмових криніцах упамінаецца ў 14 стагоддзі. Вялікі князь полацкі Андре Альгердавіч, Які княжиў у 1350-87 рр., Даў грамат нашчалкам вядомага княжацкага роду Корсакаў - Фёдару и Дзмітрию - на ўладанне землямі сяла Семенцава каля Беразвечча и ўстанаўленне заходняга парубежжа. Граніца ўладанняў була зацверджана па раце Палавіци, Возер Білим, каля вёскі Залісся. Забаранялася хадзіць праз рубіж як з сабакамі, так и пешшу, а за пераход шкірних павінен биў заплаціць вки гриўни. На грамаце була примацавана пячатка князя. Грамат знаходзіцца ў Вільнюскім гістаричним архіве.
У пачатку 16 ст. ў Беразвеччи була праваслаўная царква, месца пахавання продкаў Корсакаў. У 1519 ў годину паходу рускіх військ на Літву Беразвечча спалена. У сяредзіне 16 ст. належала Дзмітрию Багданавічу Корсаку, Які ў тієї годину биў ваяводам мсціслаўскім и старостам дзісенскім. Паводле Полацкай ревізіі 1552, у мястечку 40 дамоў и 40 мяшчан. 30 красавіка 1638 Іосіф Корсак даў завяшчанне на заснаванне тут базильянскага кляштара, якому перадаваліся зеслі маёнткаў Беразвечча и Вярбілава (цяпер Вольберавічи ў Докшицкім раене). На сродкі гетих маёнткаў манахі павінни билі пабудаваць царкву. Гета Дарена було пацверджана каралём Уладіславам IV у 1638, потим зацверджана сеймам у 1647
У 1643 адкрити мужчинскі кляштар. У 1756-63 рр. пабудавани нови муравани кляштар з царквой и іншимі будинкамі, Беразвечча стала месцев знаходжання уніяцкага мітрапаліта Лісоўскага, пад кіраўніцтвам якога биў Зроблено пазалочани іканастас з Каванаг жалеза.
...
