виконваюць сенсавую, апісальную и емацийную мети.
Вилучаюцца таксамо групи лексем са значеннем: датикальнага ўспримання, слихавога ўспримання, природния епітети, антрапаморфния епітети.
Вялікая колькасць аказіянальних епітетаў, визначаецца аригінальнасцю и свмабитнасцю. Стила Т. Бондар вельмі незвичайни и індивідуальни.
2.2 Граматичная характаристика епітетаў
Спречним застаецца вань и адносна граматичнага вираження епітетаў.
Типовимі виразнікамі прикмети з'яўляюцца приметнік, прислоўе и дзееприметнік, причим прислоўе вияўляе прикмету ў адносінах да дзеяслова. Асноўним виразнікам епітета принята лічиць приметнік. Большасць вучоних (В. Тамашеўскі, А. Лук яноўскі, І. Рибакова i iнш.) Лічиць, што епiтети - гета пераважна якасния приметнiкi, простия i складу-ния.
Приметнік з «яўляецца ўнікальним сродкам перадачи стаўлення Чалавек да аб» ектаў аб ектиўнай речаіснасці. Припісваючи прадметам навакольнага світлу тия ЦІ іншия аб «ектиўна ўласцівия ім якасці, Чалавек деманструе палю неабиякавасць гетим уласцівасцям. Приметнік здольни пазначиць прикмети, уласцівия аб »екту, а таксамо стаўленне Чалавек да прикмет прадмета. Палею семантикай, гукавой Форман приметнікі виклікаюць асацияциі ў суб «єкта, удакладняюць и паглибляюць характаристику аб» ектаў речаіснасці.
Якасни приметнік - асноўни разрад атрибутиўних слоў, Які репрезентуе епітет; яно ўтримоўвае інфармацию пра аб'ектиўную, пачуццева ўсприманую прикмету, яго вобразнае целаснае ўяўленне. Гета ўяўленне ўзбагачаецца аўтарскімі сенсамі.
Здольнасць звичайнага, лагічнага пекло ектива пераходзіць у епітет часта тлумачицца узбагаченнем яго семантикі експресіўнимі, стилістичнимі адценнямі значення, незвичайним кантекстним асяроддзем, семантичнай деривацияй різни типаў и Г.Д.
Епiтети - гета i адносния, i приналежния приметнікі, альо тади, калi ў кантексце яни набиваюць пераноснае значенне, метафаризуюцца.
Епiтети - гета i дзееприметнiкi, а таксамо приметния i дзееприметния словазлученнi. Епiтети - гета спалученнi прислоўяў з приметнiкамi, прислоўяў з дзееприметнiкамi (іскриста-снігових, наіўна-мудрай). Такія епiтети ў лiнгвiстичнай лiтаратура називаюць злітнимі або двайнимі. Злiтния епiтети багатия Сенсит, аригiнальния палею аценачнасцю, своеасаблiвия паводле граматичнага вираження. Часта гета спалученнi приметнiка цi дзееприметнiка з такім прислоўем, якое абазначае щабель якасці з рознимi адценнямi аценачнага характар.
У такіх мастацкiх азначеннях приметнiк (дзееприметнiк) характаризуе прадмет, з'яву, а прислоўе ўдакладняе гетую характаристику, узмацняе експресіўнасць виказвання. Характаристика прадмета дапаўняецца характаристикай примети.
Іншу групу атрибутиўних канструкций утвараюць словазлученні з дзееприслоўямі и дзееприслоўнимі зваротамі, якія валодаюць метафаричним значеннем. У трецюю групу - групу субстантиўних словазлученняў - І. С. Глазунова ўключае канструкциі з дзееприметнікамі. Асаблівасцю апошняй групи атрибутиўних канструкций з'яўляецца тое, што носьбіт прикмети указвают на реальни прадмет паведамлення, а лексема з атрибутиўним значеннем викаристоўваецца метафарична.
Злiтния епiтети характаризуюць адначасова i сам прадмет i ...
