уальним акруженнi, што забяспечвае динамiку, пластичнасць i дакладнасць характаристикі. Такi епiтети непераўзидзения ўзори дакладнасцi, трапнасцi, емiстасцi вобразнага слова, що не Кажучи пра ix самабитнасць, змястоўнасць i паетичнае хараство. Пераважная большасць ix - iндивiдуальна-стилiстичния и аказіянальния.
Некатория даследчикi епiтета - літаратуразнаўци - лічаць, што епiтет НЕ травні сiнтаксiчна акресленага зместу. Яни разглядаюць епiтет як слова (цi групу слоў), якое висловлюємо емациянальную аценку або вобразную характаристику адпаведнага паняцця. Такія даследчикi ўспримаюць як з Яви НЕ толькі грім, танець, а i гримець, танцаваць, м. зн. лiчаць, што епiтетамi могуць Биць прислоўі i дзееприслоўі, што характаризуюць дзеяслоў [7, с. 9].
Уключенне прислоўяў у склад епітетаў уяўляецца метазгодним з причини таго, што емпіричнай Базай даследавання служиць мастацкі текст, а ў мастацкіх текстах адной з вядучих намінаций з «яўляецца намінация са значеннем якаснай характаристикі дзеяння, для вираження якой першапачаткова призначана прислоўе. Становячися адзінкай мастацкага тексту, якаснае прислоўе реалізуе свае семантичния магчимасці, адлюстроўвае як уласния характаристикі прадмета, так и няўласния; удзельнічае ў визначенні суб ектних-аб »ектних адносін, калі прадмет малюнки падаецца прислоўем адносна суб'єкт гаворкі (хвалююча салодкі). Прислоўе здольна НЕ толькі спалучацца з приметнікам, ствараючи Складанний епітет, альо и самастойна ўживацца ў якасці епітета. Усе гета кажа пра вялікі семантични патенциял прислоўя и дазваляе ўключиць яго ў склад епітетаў.
І. С. Глазунова таксамо робіць СПРОБА класіфікаваць епітети па некалькіх падставах. Яна лічиць, што атрибутиўния и адвербіяльна-атрибутиўния метафаричния канструкциі складаюць Найбільший прадуктиўную разнавіднасць метафаричних пераносаў. Сярод Дані відсутні метафаричних структур па колькасці ўживання прикметна вилучаецца, па яе меркаванні, група атрибутиўних словазлученняў, Аснова якіх складаюць:
- приметнікі (Гарач гул);
месна-склонавия форми назоўнікаў (захід у криві);
прислоўі, якія валодаюць метафаричним значеннем (сакавіта-кривавая чирвань) [8, с. 18].
Большасць епітетаў характаризуюць прадмети, альо есць и такія, якія вобразна апісваюць дзеянні. Плиг гетим, калі дзеянне пазначана аддзеяслоўним назоўнікам, епітет вияўлени приметнікам, калі ж дзеянне названа дзеясловам, то епітетам можа Биць прислоўе, якое виступаємо ў роли акалічнасці. Епітет як разнавіднасць стежку вивучалі шматлікія вибітния філолагі: Ф. І. Буслаеў, А. Н. Весялоўскі, А. А. Патабня, В. П. Рагойша, А. Лук яноўскі, І. Рибакова и інш.- Аднако дагетуль навука НЕ ??валодае распрацаванай теорияй епітета, няма адзінай терміналогіі, неабходнай для характаристикі різни відаў епітетаў. Паняцце «епітет» годинах неапраўдана пашираюць, адносячи да яго любі приметнік, Які виступаємо ў функциі азначення. З пункту гледжання часцінамоўнай приналежнасці ў лірици Т. Бондар присутнічаюць епітети, якія адносяцца да приметнікаў:
І самай позняй, самай Ярка Ружа
Даўно НЕ адкупіцца пекло бяди ... [6, с. 81].
Епіети, якія адносяцца да спалученняў приметнікаў з прислоўямі:
Любові пакутнай, пакутна-цяжкой ... [6, с....
