чнікавай сувяззю:
Калі Міндоўг рашуча ступіў нагою на кілім (пацертия скурания боти билі ў балотним Брудзев), новагародскі князь пайшоў яму насустрач, усміхаючися, Широкий раскриліўши рукі для абдимкаў [1, с.121]
Теўтон з Ригі (Браціла НЕ ведаў ягонае імя) биў високі, танкляви ў поясі, альо ширакагруди [2, с.10].
Устаўния оповіді могуць пачинацца злучальнимі злучнікамі а, і і інш.:
Хрисціянскае імя ў яго було Гліб, ЄП не любіў гета імя, альо маці ўпарта називала яго толькі Гліб, Глебачкам, бо князь (а яна вельмі хацела, каб яе син стаў некалі новагародскім князем) НЕ можа НЕ Биць хрисціянінам [1, с.11]
заразили жа, каристаючися цемрай, асмялеўши плиг набліженні небяспекі (а небяспека заўседи Гарач яго, растаплівала льдзінкі ў криві), Браціла краєм вока глянуў на тавариша па ризици І, магчима, па смерці [1, с. 90]
Можна було падумаць (і ен так думаў), што іх пасилае яму саме неба [2, с.90]
Кунігас Міндоўг (і Новаградак гета відав) Лепша, вартнейши Чалавек на Літве [1, с.118]
Ад яго ж ми пачулі, што ў самім Кіеве, на Брачислававим падвор І, есць людзі (і няма такіх людзей), якія полацку вірних [2, с.326], зредку - словамі хоць, што , гета и інш. [28, c.127]:
На Вусни ва ўсіх, хто ўжо НЕ дерло раз браў удзел у незвичайним паляванні (а што яно будз незвичайним, папяредзіў Далібора сам Міндоўг), літала адно толькі слова: Жернас ... Жернас ... [1, с. 84]
Усе разумелі, што мір, падпісани ў Кірсбургу (гети горад неўзабаве ўрачиста назвалі Христбургам), каплиць, што пруси ўзялі перадишку [1, с.169]
Птушкі захваляваліся, Нешта крикнулі разгубленимі хриплимі галасамі (гета яни пекло страху ахриплі) i ринуліся хто куди, пачалі хавацца, зашивацца ў білу іскристую воўну воблакаў [2, с.388].
Сутракаюцца випадкі, калі ўстаўния канструкциі звязана з аднароднимі або адасобленимі членамі ўскладненага оповіді, а таксамо з рознимі предикатиўнимі часткамі складанага оповіді [10, с.207]:
Вершнік ужо зваліўся з каня, каб (забі грім!) НЕ Биць вишей кунігаса [1, с.95]
Са шкадаваннем думаў Далібор, што ягони Сябри (а Войшалка ен яшче з Варути пачаў лічиць сваім сябрам) збіраецца пастригчися ў манахі, поснікі и маўчальнікі [1, с.140]
Чи не з Варути прийшла дапамога, що не пекло бацькі, якога Войшалк (усьо ведалі гета) НЕ любіў, а з лясной и балоцістай пінскай зямлі [1, с.228].
Для видзялення ўстаўних сказаў, асабліва развітих, якія па Сенсит адасоблени пекло асноўнага оповіді, больш метазгодна викаристоўваць дужкі, якія добра виконваюць видзяляльную функция:
Далібор глядзеў на кунігаса, на гетага моцнага и адначасна слабага Чалавек, на абветраную Скура шчок, на цемная з рудоцінкай Барадеї, на загарелия чепкія рукі (Ненавіджу мужоў з мяккімі рукамі - усклікнуў неяк Міндоўг), и супяречлівимі пачуццямі напаўнялася душа [1, с.103]
А Яфрем (так усьо, Акрам Белавалода и Ядрейкі, звалі Гнеўнага) i сапраўди вельмі Хутка з бруду и запалі ўзняўся, стаў праваи рукою єретиків, патрохі пачаў на старога Сцяпана кричаць, а аднойчи спритна падтримаў залачаонае Стрем , калі Раман садзіўся на каня [2, с.483]
...
