асці Е. Акуліна, ми прийшлі да Наступний висноў:
Неба и зямля? ключавия вобразе аригінальнага, непаўторнага мастацкага світлу пісняра, дзе висока рамантичная мара ліричнага героя, ахопліваючи Зямля и неба, лучицца з праўдай людскога жицця. Плиг гетим асобнае, канкретна-жиццевае ўздимаецца да биццевага, субстанцийнага, агульначалавечага, пашираючи прастору філасофскіх абагульненняў.
Акулінская сімволіка зямлі и неба, сонца и зораў знаходзійца ў пераемнай сувязі з вялікай рамантичнай традицияй. Гетая традиция адбілася ў творчасц многіх еўрапейскіх паетаў. Так сімвалічних вобразаў зямлі и неба звярталіся Дж. Г. Байран, А. Міцкевіч М. Лермантаў, Я. Баратинскі и інш. Е. Акулін виступаємо ў білоруський паезіі пераемнікам и абнаўляльнікам гета традициі. Яго сімволіка неба и зямлі травні зусім Нова жиццевае напаўненне. Плиг ўсей палею рамантичнай настраевасці, яна Моцний звязана з канкретикай жицця, убірае ў сябе Востров Сацияльна и нациянальную праблематику.
Акулінскае неба? гета неба Свабода, високага чалавечага ідеалу. У касмічних далечінях, куди сяга паетава думка,? прастор, воля, приволле, и ўсе ж няма там їй пристанішча. бо НЕ можа яна адарвацца пекло зямлі, пекло яе турботаў, болю, трагічнага лісі людзей:
У сваіх вершить Е. Акулін маляўніча апісвае вобразе зямлі. Гети вобразе атаясамліваецца ў Паета з роднай Беларуссией, з малої Радзімай и з вічним вобразе Мадонни. Чи не толькі ў радасці ми бачим Зямля, Апет Е. Акуліним, альо и ў гори, калі Здаров бяда на Чарнобильскай атамнай станциі. Гетия радкі НЕ могуць НЕ крануць серца ніводнага білоруса.
Неба ў творах Е. Акуліна травні філасофскі пачатак. Яно дапамагае ліричнаму герою ствараць пригожия палотни, Моцний кахаць, висока лятаць и мець сувязь з Богам.
Падагульняючи гаворку пра асноўния вобразе паезіі Е. Акуліна, ми можам гавариць пра витанчанага, разважлівага и назіральнага гетага мастак слова. Плиг бясспречнай самабитнасці яго паезія ўсе ж Такі ариентавана на класічния ўзори. Критим самим Малади творця як би виконваюць запавет М. Багдановіча: на шляху засваення лепшага, што було Зроблено ў паезіі сусветнай, абапіраюцца на нациянальния традициі.
Непариўная повяз Чалавек з Зямля, любоў да яе и служенне ў імя яе дабрабиту падаюцца Пает як ідеал чалавечих адносін да свойого краю. Чужина НЕ заменіць радзіму - гетаксама як мачаха НЕ можа замяніць Чалавек маці. Акулін НЕ толькі персаніфікуе вобразе радзіми, надзяляючи яе жаночим воблікам Мадонни, альо и ўспримае сувязь народу з роднай Зямля як далучанасць дзяцей да маці: Білорусь разумеецца Пает як Маці, а білоруси, Беларускі народ - як яе дзеці.
Такім чинам, зямное и нябеснае то супрацьпастаўляюцца, то яднаюцца ў души Паета, успримаюцца ў гарманічним адзінстве.
СПІС ВИКАРИСТАНАЙ ЛІТАРАТУРИ
ЛАГОДНА Променя раніци Калектиўни зборнік паезіі [Текст].// Акулін, Е. Верше. ? Мн. : Мастацкая літаратура, 1988.? 243 с.
Штейнер, І. Ф. Білорусь? мій святі каўчег ... [Текст] / І. Ф. Штейнер.// Штейнер, І. Ф. Alma mater universitatis? Гомель: УА ДДУ імя Ф. Скарини, 2010.? С. 153-156.
Акулін, Е. Непричалени човен [Текст] / Е. Акулін. ? Мн. : Мастацкая літаратура, 2003.? 97 с.
А...
