>
Бегер. Чи не тримайце камінь за пазухай, Заслонаў ... А якое ў вас було трецяе Жаданом? Забиліся? Чи не памятаеце?
Заслонаў (пасли паўзи). Памятаю ... Хацеў пабачиць Сталіна ...
Бегер.Сталіна? Навошта?
Заслонаў. Хацеў пагавариць з ім ...
Бегер. Пра што?
Заслонаў. Пра многае ... Пра жиццё.
Бегер. І пра видаткі Сталі б з ім гавариць?
Заслонаў. І пра видаткі таксамо ...
Бегер. Дзякуйце богу, што ен НЕ ажиццявіў ваша Жаданом ... ви, Заслонаў, сапраўди Сумленний чалавек.І на редкасць чоловікова. Сярод рускіх я сустракаю такогого упершиню. Я хачу, каб ви билі нашим ідейним саюзнікам.
Заслонаў. З саюзнікам, пане маёр, так не абходзяцца.
Бегер.Свае білі вас Мацнев. Аднако жа ви ім даравалі! Спадзяюся, даруеце и нам. Інфекцій я пришлю да вас доктар. Ви свабодни, Заслонаў. Ідзіце ў ДЕПО и працуйце ... [30, c.215- 216].
У гетим диялогу и інших сценах ёсць прикмети авантурна-пригодніцкага дзеяння, Риси шпіёнскай літаратури. Заслонаў нечим паўтарае паводзіни кінагероя, што нарадзіўся ў асяроддзі савецкага маскульту - славутага Штирлеца з раманаў Ю. Сямёнава. У фінале твора ен спритна вибаўляецца пекло ворагаў, што падрихтавалі яму пастку. Альо ёсць у п, есе и спрашченні, и моманти штучнай рамантизациі, якія часта сустренеш у творах пригодніцкага жанру.
Сярод персанажаў п, еси Паядинак ??ёсць асобі больш спрактикаваная ў майстерстве хлусні, - Манш, афіцер абвера. Заслонаў давяраецца яму и ў виніку ледзьве НЕ гіне [9, c. 70].
«Паядинак» можна назваць п'есай-Одай, якаючи праслаўляе самаахвярную мужнасць абаронцаў роднай Беларусі. Ёсць у йой Няма пекло реквіема и ад антимілітарисцкага памфлету. Каля свежай магіли Заслонаў з неприкритим болем и гнів прамаўляе: «Сёння ми хаваем сваіх баявих сяброў, якія загінулі смерцю хоробрих у барацьбе з фашизмам ... Яни яшче толькі пачиналі свае жиццё. Яни вельмі любілі жиццё и хацелі жиць ... I восьіхняма и ўжоніколі НЕ будзесярод нас ... Ніколі! У гетиўзгорак разам з ІМІ назаўсёди ляглі незгуляния вяселлі, ненароджания дзеці, непраспявания песні, що не ажиццёўления мари ... Гета страшенная несправядлівасць Вайни! .. [26, с. 222]
Вуснамі свойого героя аўтар Жадан закрануць хаця б такім спосабам праблему захавання міру.
Можна зрабіць виснову, што калі ў драматургічних творах 1940-1950 гадоў услаўляліся подзвігі народу, то драматургічния творити пісьменнікаў 1980-1990 гадоў адлюстроўвалі пошукі духоўнасці ў годинник Вялікай Айчиннай Вайни. І гета ТЕМи, пра якія ранєй було забаронена пісаць, а нови годину даў для гетага магчамасць.
3.2 Асаблівасці сенсаўтварення и ідейная пазіция аўтараў
З амаль непераадоленай праблемай індивілізациі характараў сутикнуўся Іван Чигринаў у драмі Ігракі присвечани асенсаванню перипетий дипламатичнай барацьби паміж СРСР и Германіяй напяредадні Вялікай Айчиннай Вайни. Героі творить не проста зусім канкретния гістаричния асобі, а постаці агульнавядомих палітичних дзеючаў. Гета акалічнасць спараджае сіндром перакрижаванай рецепциі, калі драматург мусіць суадносіць свае мастакоўскае Бачані вобразе як з афіцийнай, агульнапризнанай легендай аб гістаричнай асобі, так и з магчимим усприманнем плёну яго Працюю з улікам зноў жа згаданай легенди.
Некалькі дзесяцігоддзяў тому таке суквецце імён магнітам прицягнула б читача да твора, а ў пачатку 90-х ен застаўся практична НЕ заўважаним. Што ж, реакция читача -паказчик вельмі адносни, но Нагода для розуму яна дае заўсёди аценачна пеўную. Думаецца, што халодни приём драмі Ігракі забяспечила яе тематичная тривіяльнасць, бо з, явілася столькі разнастайнай літаратури, присвечанай гетаму перияду гісториі, што патребни нейкія сенсацийния адкрицці, или падрабязнасці, каб зацікавіць публіку.
Няма ў п, есе сапраўднага фіналу, Які акцентаваў б пеўния нюанси аўтарскай задуми [9, с.196].
У творити Дзівак з Ганчарнай вуліци Іван Чигринаў факусіруе ўвагу на непаўторнасці духоўнага світлу галоўнага героя, пеўнай унікальнасці. Шкірні чалавек -гета частко природи, и толькі сам ти можаш знайсці для сябе лекі для спакутаванай души.
У творити Пеўчия Сорак першага року Георгій Марчук спрабуе падисці да падзёй Вялікай Айчиннай Вайни з пазіциі агульналюдскіх, хрисціянскіх каштоўнасцей; висвечвае етичную неадназначнасць, складанасць Надав у тих речах, якія нядаўна ўспрималіся як неаспаречния. Простия ісціни дабра, гуманізму НЕ губляюць свае значнасці ў заблитаних абставінах ХХ стагоддзя, хаця шлях да іх аднаўлення надзвичай пакруча...