сти.
праблєми маральнага стану чалавека, псіхалагічнай ариентациі ў жорсткіх условиях акупациі працягваюць заставацца актуальнай темай у літаратури. Мяжа паміж маральнасцю и злачинствам у ваенних варунках далека пекло канчатковага визначення. Памяць пра колишнє захоўвае безліч сітуаций, настолькі Складання, што ўражвае Перад усім заблитаннасць чалавечих лёсаў. А права судзіць и виносіць присуд належиць, як вучиць Біблія, Усявишняму [9, с.76].
Драма М. Матукоўскага Паядинак ??(1985), присвечаная Канстанціну Заслонаву з, яўляецца Нова спробай у жанри гераічнай камедиі. Драмарурга цікавяць тия акалічнасці, якія звязана з канспірацияй, тактикай партизанскай и падпольнай барацьби, умінь стаіцца и нанесці нечакани ўдар.
Дзеянне твора насичана нечаканимі паваротамі и калізіямі, будз адпавядаць Назв ў критим Сенсит, што паядинак ??- гета НЕ абавязкова рукапашная, гета яшче и барацьба інтелектаў, валявия якасці супраціўнікаў.
У творити можна заўважиць важния псіхалагічния назіранні. Двайной гульні Заслонава годинах перашкаджае яго залішняя даверлівасць. Так було ў свій годину з Кастусём Каліноўскім ў трагедиі У. Караткевіча [9, с. 68].
У аценачнай, канцептуальнай частци п, еси драматург спрабуе спалучиць дві пласти годині: ваеннае мінулае и сучаснасць. Приём, треба адзначиць, характерни для сучаснай драматургіі. У заключнай сцене Заслонаў звяртаецца да нашчадкаў, як биццам паміж колишнім и сучаснасцю няма часавай дистанциі: ... Людзі! Вас многа! Мільёни! Мільярди !. І Ніхто з вас не хоча Вайни и смерці! Дик чамуж ви дазваляеце страляць ружжо и Гарматій? Што вам дзяліць между сабой? Неба? Сонца? Зямля? .. Іх хопіць на ўсіх! Што ж ви робіце, людзі? .. Ваша кривёй, якую ви пралілі на війнах, можна напоўніць акіян! З ваших касцей, што засталіся на палях бітваў, можна насипаць гори! .. Ви чуеце, як часта з дня ў дзень, удзень и ўначи плешча над вамі и Гайдаї Зямля кривави акіян? Ви чуіце, як страшна варушацца гетия гори, клічучи ваш розум и ваша Сумленний! Спиніцеся, адумайцеся, Пакуль НЕ позна! Як шалёних сабак, знішчице тих, хто развязвае війни! Ратуйце сябе и дзяцей сваіх! Пакуль НЕ позна! ... (Цитуецца па: [26, с. 222]).
У мастацкіх адносінах, Такі драматургічни хід не витрімлівае ніякай критикі: занадта лінейнае, лабавое вирашенне; у маналогу зашмат риторикі, чистай публіцистичнасці.
Гетия аўтарскія «Пасаж» калі НЕ зусім, дик НЕ сто працентна неабходния. Тое Сама можна сказаць и праўвядзенне ў п'єсою - напливамі памяці - сцен, у якіхЗаслонаў паказваецца ў яго дачиненях з жонкай Ритай.
Проста журналісцкі темперамент аўтара вимусіў яго падстрахавацца. Тієї жа темперамент прадиктаваў рашенне даручиць Заслонаву паклясціся пекло імя ўцалелих жиць пасли Вайни Сумленний, справядліва, висакародна [41, с.3].
Жаданом аўтара закрануць хаця б такім спосабам праблему захавання міру адпавядае агульнай тенденциі сучаснай літаратури пра вайну.
Мікалай Матукоўскі ў свае творчасці заўсёди імкнуўся да найвишейших винікаў. Праўда НЕ заўсёди гетия імкненні Цалко збиваліся, но ен настойліва працаваў. І вериў. Вериў у сілу слова, чалавечи розум, сацияльную справядлівасць. Гетая віра давала яму ўпеўненасць у неабходнасці ўласнай дзейнасці. Пает можаш ти не Биць ... [27, с. 311]. Чи не Биць Пает ен Якраз и не міг. Разам з критим шкірна яго п, єса, шкірні Радока іншага яго твора абавязкова мелі виразния адзнакі високай грамадзянскасці.
Разгледзеўши гетия драматургічния творити, можна зрабіць Наступний виснову: Іван Чигринаў, Георгій Марчук, Мікола Матукоўскі, калі пісалі палі творити на ваенную тематику, то кіраваліся свае пеўнай пазіциі. Яни хацелі данесці да нас не толькі тое, што ми відаємо, но и паказаць Вайн и пасляваенни годину у іншим ракурсі.
Іван Чигринаў паказаў нам праўдзіва палітичная абставіни напяредадні Вайни и жиццё людзей, випрабаванні іх, вирашенні праблем у пасляваенни годину.
Мікола Матукоўскі па-Новам раскриў вобразе Заслонава. З дакументальнай дакладнасцю и пригодніцкімі елементамі.
Георгій Марчук паказаў нам духоўную дзейнасць и випрабаванне віри айца Вікенція ў годину Вайни.
Заключенне
Визначиўши и ахарактаризаваўши агульния тенденциі ў адлюстраванні Падзу Вялікай Айчиннай Вайни ў білоруський драматургіі ХХ ст. треба адзначиць, што што калі ў 1940-1950 гади беларуская літаратура развівалася ў АтмАсфери далейшага асенсавання перамогі нашага народу ў Вялікай Айчиннай Вайне. Асноўния ТЕМи літаратури гетага годині - вайну и барацьба за мір, паводзіни и ў заемаадносіни людзей у супольнасці, маральнае аблічча воіна и будаўніка, стваральная праце, с...
