ць таку сілу зброі войскаСћ іранскага дзяржави, каб непакорлівия баяліся шаха и каб зніклі Сћсякія надзеі на збавенне пекло яго Сћлади. p align="justify"> улетками 1741 Надзір на чале вялізнай арміі уварваСћся Сћ Дагестан.
Хоць здради некатора феадальних уладароСћ некалькі падарвала, альо НЕ Зламал супраціву горцаСћ. Яни навязалі іранцам партизанскую Вайн. Агресія іранцаСћ Сћскалихнула Народния маси Дагестану. Перад тварі небяспекі разрознения сіли горцаСћ Сталі аб'ядноСћвацца. p align="justify"> Альо шах імкнуСћся толькі аднаго - заваяваць горців.Однак гетия плани не спраСћдзіліся. 9 травня 1747 Надзір биСћ забіти Сћ виніку палацавих змоСћ, а створаная ім дзяржава, якая прадстаСћляла кангламерат народнасцяСћ и пляменаСћ, розпалася. br/>
.5 Працес далучення паСћночнакаСћказскіх народаСћ у Расіі
Бялградскі мірни дагавор 1739, Які абвясціСћ Кабарди нейтральним В«бар'єромВ» паміж Турцияй и Расіяй, сур'езна СћскладніСћ знешнепалітичнае становішча народаСћ ПаСћночнага КаСћказа. Парушаючи Сћмови дамов, султан активізаваСћ палі дзеянні, накіравания на авалоданне ПаСћночним КаСћказам. У 40-50-х гадах XVIII ст. Асма рабілі разбуральния набегі на ПаСћночна-Заходні КаСћказ, дамагаючися адигскіх народаСћ даніни и палітичнага васалітету. Активізаваліся и кримскія хани. Набегі Турак и кримскіх татараСћ суправаджаліся гвалтоСћним асалодаю сярод горцаСћ мусульманства. Павялічваючи памери даніни яни імкнуліся Сћсталяваць палі панаванне и Сћ інших РАПН ПаСћночнага КаСћказа. p align="justify"> У пачатку 40-х гадоСћ XVIII ст. пекло уладальнікаСћ Дагестану - шамхала, уцміі, Майсума, ханаСћ Авариі (Мехтулі и інших) - у Пецярбург прибило некалькі амбасадаСћ з просьбай приняць іх пад заступніцтва Расеі [22, с.491].
Збліженне народаСћ ПаСћночнага КаСћказа з Расіяй ішло насуперак з планамі и намерамі кіруючих колаСћ Парти и Кримскага ханства. Яни Сћсімі сродкамі, у критим ліку и Сћзброенай сіле, спрабавалі перашкодзіць умацаванню адносін горскіх народаСћ ПаСћночнага КаСћказа з рускім народам. p align="justify"> У 1749-1752 р. у Пецярбург прибило асяцінскія пасольства, якім кіравалі 3. Еліханов и іншия вядомия грамадскія и палітичния дзеячи Асеціі XVIII ст. p align="justify"> У Пецярбургу яни вялі перамови па разнастайним вань, альо асноСћнай задачай амбасади биСћ вань аб далученні Асеціі да Расеі. Дамагаючися станоСћчага вирашення гета складанага Сћ тих умів вань, пасольства, са свойого боці, сцвярджала, што Асеція гатова плиг неабходнасці виставіць 30000. Війська для Сћдзелу и війнах супраць султана и шаха. p align="justify"> Перамови завяршиліся критим, што передгірна раСћніна Центральнага КаСћказа, басейн рек Ардон и Фіагдон признаваліся расейскім урадам землямі Перасяленне асецін у гетия раени падтримлівалася расейскім урадам. Була дасягнута дамоСћленасць аб гандлі: асяцінам дазвалялася приязджаць у Кізляр и Астрахань и весці бяспошлінни ган...
