Старажитнаруская дзяржава (кіеСћская русь) - агульная феадальная дзяржава Сћсходніх слов'ян. палітичнае и еканамічнае становішча білоруських зямель
Так сяредзіни IX ст. на териториі, заселенай старажитнимі славянскімі супольнасцямі, пачалі фарміравацца раннефеадальния княстви. У іх билі палі княжанні, якія складаліся з валасцей, колишніх радавих абшчин. У кожнай воласці Мелася палі віча и свій князь з дружинай. ЗаканадаСћчая Сћлада Сћ воласці належала вічу - народнаму відразу. Віча вибірала князя, абвяшчала Вайн и укладала мір, плиг-мала пастанови, якія регулявалі гаспадарчия и грамадска-прававия адносіни. ВиканаСћчую Сћладу Сћ валасцях ажиццяСћлялі валасния Князі. Разам з дружинамі яни абаранялі териториі валасцей пекло знешніх ворагаСћ, ажиццяСћлялі ваенния паходу Сћ суседнія земли, чинілі суд над сваімі падданимі.
Развіцце земляробства и живелагадоСћлі, гарадоСћ, рамяства и Гандль, а таксамо неабходнасць аб'яднання для абарони славянскіх зямель пекло набегаСћ хазараСћ, печанегаСћ, полаСћцаСћ и інших ваяСћнічих качеСћнікаСћ привялі да Сћтварення вялікай и магутнай дзяржави, якаючи називаючи-лася КіеСћскай Руссю. Летапіси сведчаць, што Сћжо Сћ пачатку IX ст. існавалі два Сћсходнеславянскія САЮЗ: паСћночни - з центрам у НоСћ-гарадзе и паСћдневи - з центрам у Кіеве. Пазней гетия САЮЗ аб'ядналіся и Сћтварилі адну дзяржаву - КіеСћскую Русь. Землі дригавічоСћ, радзімічаСћ и кривічоСћ увайшлі Сћ склад гета дзяржави. Радзімічи перасталі плаціць даніну хозарам, а кривічи - Варага. Яни апинуліся пад абаронай Русі.
Виклікае цікавасць вань аб паходжанні Назв "Русь". У наву-кував літаратури виказати няма гіпотез наконт гетага. Так, у за-ходнееСћрапейскіх гістаричних криніцах Х - XII стст. (Гільдесгеймскія, Магдебургскія анали, жиціі Адальберта, Атена Гам-берскага и інш) термін "русіни" Сћживаецца Сћ адносінах да паСћдневих и паСћднева-заходніх груп насельніцтва Старажитнай Русі (на памежжи з Польшчай и Прусіяй), усходнеславянскіх дружин и перасяленцаСћ з Германіі, Венгриі и інш. Активізация міжетнічних кантактаСћ усход-неславянскага и заходнееСћрапейскага насельніцтва Сћ XIII - XIV ст. садзейнічала распаСћсюджанню назви "русіни" на іншия Сћсходнеславянскія земли, дзе яна Сћживалася Сћ якасці екзаетноніма (Назв з боці суседніх народаСћ) i існавала разам з мясцовимі и аднакареннимі етнонімамі (саманазвамі) - "Русь", "Руси", "руськія", "руоськія" і інш. Термін "Русь" упершиню Сћпамінаецца Сћ стара-Житній Візантийскіх хроніках, дзе абазначае напрамак світлу - "поСћдзень". Так називалі и людзей Нова етнічнай супольнасці, якія абаранялі межи Візантийскай імпериі. Назву "Русь" звязваюць так-сама са славянізаваним термінам, якім фіни називалі сваіх заходніх суседзяСћ, часцей за Сћсе Сћсходніх скандинаваСћ. Паступова Сћ слов'ян-скай гаворци ен набиСћ Нова гучанне І з Х ст. стаСћ уживацца як назва Сћсей териториі Сяредняга ПадняпроСћя. p> КіеСћская Русь - гета раннефеадальная дзяржава-манархія. На чале яе стаяСћ вялікі князь. Плиг ім Мелася дума, куди Сћваходзілі и най-больш знатния Князі, и старейшия дружиннікі (Баяра). Вялікаму князю падпарадкоСћваСћся шматлікі кіраСћнічи апарат, Які распара-джаСћся Збора даніни, падаткаСћ, судаводствам, спагнаннем штрафаСћ и іншимі справамі. У падуладних вялікаму князеві землях функциі кіравання ажиццяСћлялі княжацкія намеснікі - пасаднікі и іх бліжейшия памочнікі - тисяцкія. Яни Сћзначальвалі Сћ годину ваенних дзеянняСћ Народнай апалченне - "тисячу". ПасаднікаСћ назначаСћ вялікі князь, тисяцкія вибіраліся са знатних Баяр на вечи.
Вялікі князь меСћ моцнае війська. Яно Складанний з дружини вялікага князя, а таксамо з військ васальних князеСћ. У асобних випадкі збіралася Народнай апалченне. На реках и на Чорним мори меСћся вялікі ладзейни княжацкі флот.
Князі асобних зямель, якія Сћваходзілі Сћ склад КіеСћскай Русі, знаходзіліся Сћ васальнай залежнасці ад вялікага князя. Яни абавязани билі пастаСћляць вялікаму князю воінаСћ, з'яСћляцца па яго патраба-ванню з дружинай, а іх падуладнае насельніцтва - плаціць даніну. У тієї пані годину Князі асобних зямель каристаліся неабмежаванай уладай у сваіх землях. Велікакняжацкія намеснікі НЕ мелі права Сћмешвацца Сћ іх унутрания впоратися. Аднако, калі мясцовая Знац імкнулася вийсці з падпарадкавання вялікаму князю, яе да паслися-шенства приводзілі сілай.
якое ж було становішча білоруських зямель у складзе Старажит-нарускай дзяржави?
На териториі Беларусі самимі значнимі билі Полацкае и ТураСћскае княстви. Летапіси Сћпамінаюць княстви з меншай територияй:
Віцебскае, Аршанскае, Друцкае, МсціслаСћскае, Пінскае, Мазирскае, Мінскае, Новагародскае и інш. p> Мяркуючи па летапісних криніцах, Полацкае княства Сћтварилася Сћ сяреднім цяченні Заходняй Дзвіни Сћ IX - Х стст., Займаюсь Сћсю ПаСћночную Білорусь и межавала на поСћначи з НоСћгарадскай зямля, на Сћсходзе - са Смаленскай, на поСћдні - з Турава-Пінскай, на за...
