приходзілі и моладзь, якая НЕ верила ў бога. Пасли наведвання царкви моладзь збіралася кампаніямі на вуліци або ў якой-небудзь дзяўчине ЦІ адзінокай жанчини ў хаце. Сталия мужчини ішлі ў Дістатися подвір'ях е пасядзець на лавачци
Значнае месца займалі масавия гулянні, якія праводзіліся ў годину царкоўних и дзяржаўних святий, кірмашоў и інш. Летнія и вясеннія гулянні наладжваліся ў парках, на ўзбярежжи рек, на галоўних вуліцах, а таксамо ў пригарадних Гаях. Асаблава масавимі яни билі на Масленіцу и семуха. На семуха мяшчане па 2 - 3 сям и вияжджалі за Гарад на маеўку. Там пілі чай прагульваліся па свіжим паветри, увечари вярталіся ў горад. Праграма гулянняў билі вельмі разнастайнимі, звичайна іграў ваенни аркестр, грамафони. Перад публікай виступалі куплецісти, расказчикі, хори Народнай песні. Наладжваліся феерверкі. Таксамо ў святочния Дні сем и хадзілі адзін да аднаго ў госці.
Як я гаварим ранєй у Горадзе некалькі разоў у рік давалі кірмаши, якія працягваліся пекло двох дзен да тидня. Звичайна ў годину кірмашоў даваліся спектаклі, у балаганах виступалі камедиянти, фокуснікі. Тут жа працавалі шинкі, чайнии, каруселі, уразнос гандлявалі бублікамі, цукеркамі и інш. Сюди гараджанне приходзілі НЕ толькі за пакупкамі, альо и каб адпачиць, добра правесці годину.
У робітників сям яў, асабліва ў жанчин, вольнаго годині було мала. Мужчини імкнуліся праводзіць яго па-за домівках - у Карчма, чайнай. Жанчини пераважалі сямейния форму праводжання вольнаго годині: заняткі рукадзеллем (вишиўка, в'язання карунак, Панчоха), прием гасцей и хадженне ў госці, гулянь ў карти. Жанчини дваранскіх сямей НЕ працавалі. Яни займаліся пригатаўленнем різни вечароў, слядзілі за прислугай. У Мінску и Вільні існавалі жаночия клуби, дзе таксамо жанчина праводзілі вольні годину.
Найбільший вольнаго годині крейди моладзь. Згодна з нормамі звичаевага права, їй давали магчимасць Гульцов, бо з відступлених у шлюб гета магчимасць знікала. Распаўсюджанай Форман правядзення вольнаго годині билі вечаринкі, якія арганізоўваліся часцей у святочния Дні и вихадния [14, c 144].
У гарадскіх слабодах, дзе ў асноўним жило кареннае білоруський насельніцтва, у формах викаристання вольнаго годині захоўваліся многія вяскоия традициі. Коло удзельнікаў вечаринак биў тут значний ширейши, моладзь збіралася амль з усей слабади. Вечаринкі арганізоўваліся 1 - 2 рази ў тидзень у хатах, гаспадарам якіх плацілі ўскладчину за каристанне памяшканнем. На вечаринках заўседи існавала некалькі завадзіл - Найбільший здатн на жарти и забави хлопцаў. Дзяўчати бралі з сабой якое-небудзь рукадзелле. Паміж працюй спявалі розния песні, танцавалі гарадскія и Народния танці, якія билі распаўсюджани ў навакольних вагомі. У святі слабодскія дзяўчати приносілі закуску, а хлопці - семкі и арехі. Хлопцаў з гарадскіх вуліц стараліся на гетия вечаринкі НЕ пускаць, а дзяўчатам НЕ дазвалялася гуляціі з гарадскімі кавалерамі. Заканваліся вечаринкі да поўначи, бо ўранні треба було ісці на роботу. Толькі ў святочния Дні дзяўчати НЕ бралі з сабою ніякога рукадзелля и танці и вяселле працягвалася амаль да раніци. У пачатку XX ст. у вялікіх Гарад папулярнимі з явіліся Народния Балі з танцамі и Музикаєв, якія примяркоўваліся да народних и релігійних свят. Сюди приходзілі НЕ толькі гараджанне, альо и вясковия дзяўчати и хлопці з пригарадних Весак. [5, С83-87]
