Буйніцкага крейди на гета вечарине каласальни Поспех. Разам з новимі драматичнимі акцёрамі и спевакамі трупа стала прафесійнай и атримала Назву «Першів беларуская трупа» або «Театр Ігната Буйніцкага». У 1910-1913 р театр гастраляваў па Беларусі (Мінск, Слуцьк, Полацк), двойчи виступаў у Пецярбургу (1911, 1912), а таксамо ў Варшаві (1913).
І. Буйніцкі падтримліваў свій театр ўласнимі сродкамі. У репертуари театра билі песні, танці, невялікія сценкі, пастаноўкі п есаў «Па ревізіі» и «Пашиліся ў дурні» Маркі Крапіўніцкага, «Хам» и «У зімови вечар» паводле Елізи Ажешкі, «Міхалка» братоў Далецкіх, «Сватання» Антона Чехава, «Модний шляхцюк» Каруся Каганця, Янкі Купали, Альберта Паўловіча и інш. У большасці гета билі пастаноўкі І. Буйніцкага, таксамо ен іграў у ролях: Антон, Мірановіч («Пашиліся ў дурні», «Па ревізіі» Крапіўніцкага), Ігнась («Модний шляхцюк» Каганця), Аляксєй («У зімови вечар» Ажешкі). І. Буйніцкі меў сяброўскія и творчия кантакте з Янкам Купали, Якуба Коласа, Елізай Ажешкай, Змітраком Бядуля, Цёткай (якаючи сама ўдзельнічала ў спектаклях трупи як актриса). Яшче плиг жицці яго називалі Бацька білоруського театру. Ігнат Буйніцкі ўпершиню вивеў «мужицкі» танець на сцену, як виканаўца и пастаноўшчик паказаў невичарпальния магчимасці и пригажосць білоруських народних танцаў. Як драматични акцёр виступаў пераважна ў характарних ролях, вміла вияўляў Гумар и тонку іронію.
Театру ўвесь годину даводзілася пераадольваць придзіркі цензури и ўсялякія перашкоди мясцових уладаў, якія бачилі ў дзейнасці трупи пагрозу вялікадзяржаўнай палітици царизму. З-за материяльних цяжкасцяў и ўціску царскіх уладаў у 1913 дзейнасць трупи була спиненая.
У 1914 Буйніцкі паспрабаваў ствариць нову трупу, аднако 1-я сусветная вайну перашкодзіла здзейсніць гетую задумом. У пачатку 1917 Буйніцкі з явіўся ініциятарам арганізациі прафесійнага театра ў Мінску - Першага білоруського Тавариства драми и камедиі. У годину 1-й сусветнай Вайни биў на вайсковай службі ў Маладзечне. Памёр на сцене ў годину репетициі, займаючися салдацкай мастацкай самадзейнасцю. Биў пахавани на мясцових могілках, перазахавани ў Празароках на центральнай полишаючи. Сядзіба Ігната Буйніцкага, якаючи знаходзілася за чигуначним пераездам Палівачи, що не захавал.
У в. Празарокі ў будинку сяредняй школи створани музей заснавальніка білоруського театра (адкрити ў 1982), дзе прадстаўления афіши спектакляў, здимкі трупи, лісти Зоські Верас и Зигмунта Абрамовіча, успаміни празароцкіх старажилаў. У сквери - магіла Ігната Буйніцкага и помнік яму (устаноўлени ў 1975 р .; скульптар І. Міско).
2. Уласная трупа
У 1907 у свае сядзібе ў Палівачах (каля Празарокаў) І. Буйніцкі заснаваў самадзейни театр, дзе спачатку прималі ўдзел яго сваякі. У ім удзельнічала 8 акцёраў, и чалавек приблізна 16 танцораў. Перад канцертамі билі репетициі, якія праводзіў сам Буйніцкі. Театр даваў канцерти и спектаклі ў Палівачах, Празароках и навакольних вёсках. Вивучаў Беларускія песні, танці, Народнай адзенне.
У Вільні 12 лютаго 1910 театр Буйніцкага па адмисловим запрашенні редакциі «Наша Ніви» приняў удзел у прадстаўленні, якое ўвайшло ў гісторию пад назвав «Першів беларуская вечаринка ў Вільні». Виступ танцавальнай трупи Буйніцкага крейди на гета вечарине каласальни Поспех. Разам з новимі драматичнимі акцёрамі и спевакамі трупа стала прафесійнай и атримала Назву «Першів беларуская трупа» або «Театр Ігната Буйніцкага».
Другі виступ трупи Ігната Буйніцкага адбиўся 22 лютаго 1910 на етнаграфічним Вечар, присвечаним культурам народаў Паўночна-Заходняга краю. У Вечар прималі ўдзел хори, якія виконвалі расійскія, украінскія, літоўскія, польскія и яўрейскія песні. Польскі кампазітар Людамір Міхал Рагоўскі адмислова для білоруський часткі виступу напісаў музику на слова верша Янкі Купали «А хто там ідзе?», Які пазней стаў неафіцийним гімнам трупи. Апрача пісень на Вечар паказвалі и Народния танці ў викананні трупи Ігната Буйніцкага.
пасли неаднаразових поспехаў білоруських спектакляў Ігнат Буйніцкі ў канц літа 1910 нарешце атримлівае пекло губернскіх уладаў дазвол на гастрольну паездку. Перад адпраўкай у падарожжа, режисёр са значнай часткай акцёраў приязджае да сябе ў Палівачи, каб па-сур'ёзнаму падрихтаваць гастрольний репертуар [2]. У 1910-1913 р театр гастраляваў па Беларусі (Мінск, Слуцьк, Полацк, Дзісна, Свянцяни, Пастави, Нясвіж, Ляхавічи), двойчи виступаў у Пецярбургу (1911, 1912), а таксамо ў Варшаві (1913).
Большасць спектакляў Буйніцкі ставіў самастойна. У репертуари групи налічвалася больш за дзясятак танцаў («Лявоніха», «Юрка», «Верабей», «Мяцеліца», «Гняваш», «Мельнік», «Антошка», «Чобат», «Качан», «Чабор», « Полька »и інш.). Музичнае суправадженне ладзіў традицийни «траісти анса...
