мбль» - цимбали, Скрипка, дуда. Вядоми імёни виканаўцаў-музикаў - І. Голер, І. Маскаленко (цимбали), А. Шульга (дуда), якія виступалі ў гастролях трупи.
Адначасова І. Буйніцкі старанна адбіраў для сваіх виступаў Народния песні. У гетим яму дапамагаў кампазітар Л. Рагоўскі и хормайстар трупи Я. Феакцістаў. Наприклад, хорам виконваліся такія песні, як «Дуда-весялуха», «Ах ти дзьмі», «Падушачка», «За гарамі, за лясамі», «Ох ти дуб», «Приляцелі гусі», «Ди куди ж ти, дуб зялёни »и іншия.
І. Буйніцкі падтримліваў свій театр уласнимі сродкамі. У репертуари театра Акрам танцаў и пісень билі невялікія сценкі, пастаноўкі п'есаў «Па ревізіі» и «Пашиліся ў дурні» Маркі Крапіўніцкага, «Хам» и «У зімови вечар» паводле Елізи Ажешкі, «Міхалка» братоў Далецкіх, «Сватання» Антона Чехава, «Модний шляхцюк» Каруся Каганця, Янкі Купали, Альберта Паўловіча и інш. У большасці гета билі пастаноўкі І. Буйніцкага, таксамо ен іграў у ролях.
І. Буйніцкі меў сяброўскія и творчия кантакте з Янкам Купали, Якуба Коласа, Елізай Ажешкай, Змітраком Бядуля, Цёткай (якаючи сама ўдзельнічала ў спектаклях трупи як актриса).
Театру ўвесь годину даводзілася пераадольваць придзіркі цензури и ўсялякія перашкоди мясцових уладаў, якія бачилі ў дзейнасці трупи пагрозу вялікадзяржаўнай палітици царизму. У свае кнізе заслужани настаўнік Республікі Білорусь А.П. Цихун піша, што з-за викаристання білоруський мови на афішах вечароў з удзелам трупи Буйніцкага артисти мелі праблєми з царскай паліцияй. Царскія ўлади неприхільна ставіліся да паказу са сцени твораў на білоруський мове, асабліва на вострия сацияльния ТЕМи І частини забаранялі спектаклі. З-за материяльних цяжкасцяў и ўціску царскіх уладаў у 1913 дзейнасць трупи була спиненая.
3. Буйніцкі-виканаўца
Буйніцкі биў узорам добраго артиста для сваіх калег виходзіў на сцену ў драматургічних творах, декламаваў вершити, танцаваў, спяваў сола и ў хори (меў лёгкі бас-баритон). Буйніцкі адрозніваўся темпераментним викананнем білоруських народних танцаў.
Виступаў у ролях битавога и характарнага планом: Антон, Мірановіч («Пашиліся ў дурні», «Па ревізіі» Крапіўніцкага), Ігнась («Модний шляхцюк» Каганця), Аляксєй («У зімови вечар» Ажешкі ). Відавочна, што ен биў сінтетичним акцёрам. Любіў асабліва декламаваць. І паезію, и прозу. Альо перавагу аддаваў гумаристичним творити. Ігра Буйніцкага визначалася жиццёвай и битавой дакладнасцю, глибокай самабитнасцю, тонкім Гумаров.
Паводле ўспамінаў Ядзвігі Іванаўни Радзевіч, удзельніци трупи, Буйніцкі биў ветліви, привабни, зростанню сяредняга и сяредняй паўнати Голаса яго биў бліжей да баритону, размаўляў з калегамі па-беларуску [9]. Яшче адзін удзельнік трупи, І. Голер адзначаў, што «Ігнат Буйніцкі биў сяредняга зростанню, чорнавалоси, з сівимі скронямі. Танцаваў заўсёди" з серцам. Акцёрам танці паказваў сам, музикам мелодиі таксамо напяваў сам. Займаўся з трупай стала и ўзімку, и ўлетку. »
. Значенне ПРАЦІ Буйніцкага
Дзейнасць Буйніцкага ажиццяўлялася ў Складанний и супяречліви перияд білоруського адрадження, калі грамадскае жиццё Беларусі бурліла, утвараючи Магутни стваральни Струмень, Які падхапляў створаную народам спадчину: Музична, літаратурную, театральную и перамолваў усьо гета, надаючи виніку струнку форму , скончанасць и целаснасць.
І Буйніцкі биў Яскрава прадстаўніком свойого годині, яго асабісти Талент и видатния здольнасці яго паплечнікаў дапамаглі вивесці аматарскую трупу на високі прафесійни ўзровень. Яго творчасць сведчиць пра з'яўленне Нова тенденциі - прафесіяналізациі народних традиций. І. Буйніцкі збіраў фальклорни материял, пераймаў сялянскія песні и танці. У нескладаним сценічним афармленні викаристоўваліся елементи білоруського народнага вияўленчага мастацтва, акцёри виступалі ў білоруських нациянальних касцюмах. Буйніцкі беражліва ставіўся да захавання витокавай хареаграфіі, імкнуўся НЕ мяняць візерунок танцю.
З. Бядуля ў адним з артикулаў адзначаў, што Буйніцкі, надаючи танцям асаблівую жвавасць и бойкасць, свядома НЕ мадернізуе іх ніякімі новимі рискамі, пакідаючи іх сирим етнаграфічним материялам.
Імкненне да етнаграфічнай регіянальнай дакладнасці праяўлялася ў вибари касцюмаў, типу арнамент, колеравих спалученняў, у роспісах заднікаў, кулісаў, хареаграфічнай лексіци. Плиг гетим разнастайнасць творч форм, якія аб ядноўвала трупа ў адним виступленні: п єса, танці, декламация вершаў и харавия заспівавши - НЕ виглядалі стракатим калейдаскопам дзякуючи таму, што звязальнай темай кожнага Вечар була народна, фальклорная АСНОВА творчага материялу. Буйніцкі ствариў видатни сімбіёз Народнай и прафесійнай творчасці.
ТВОРЧА назіра...
