919 у скла-дзе 27 краін й 5 англійскіх дамініенаСћ. 28 красавіка канференти Принь-лі рашенне аб утваренні арганізациі, здольнай каардинаваць міжна-родния адносіни, якаючи атримала Назву Ліга Наций. p> 28 червеня 1919 у Версалі адбилося падпісанне саюзнікамі па Антанце мірнага дагавору з Германіяй. Паводле яго, німці не толькі гублялі палі каланіяльния Сћладанні, альо и Сћласния териториі - Ельзас, Латарингію, частко Сілезіі, Пазнанскую и Саарської вобласці, бал-тийскае Сћзбярежжа ва РЋсходняй Прусіі, горад Данциг и інш. Узброе-ния сіли краіни пазбаСћляліся авіяциі, танкаСћ, падводнага флоту, а асабови склад не міг перавишаць 100 000 чал. На Германію Сћскла-даСћся асноСћни цяжар репараций краінам Антанти.
10 верасня 1919 адбилося падпісанне Сен-Жерменскага мірнага дагавору пераможцамі (ЗША, Англіяй, Францияй, Італіяй и Японіяй) i колишньої саюзніцай Германіі - АСћстрияй, у якім абгаворваліся яе теритарияльния межи, абарончия магчимасці и репарациі. Венгрия, Чеха-славакія, КаралеСћства сербаСћ, харватаСћ и славенцаСћ набивалі сама-стойнасць. У виніку пекло колишньої шматнациянальнай імпериі заставали невялікая республіка з монаетнічним насельніцтвам. p> 27 Лістапада 1919 у Нейі (прадмесце Парижа) адбилося падпісанне аналагічнага дагавору з Балгарияй, Які прадугледжваСћ адабранне Сћ яе Заходняй Фракіі, ПаСћдневай Дабруджи разам з етнічнимі бал-гарамі, істотния абмежаванні Сћзброених СІЛ. p> 4 червеня 1920 Венгрия як колишня саюзніца Германіі падпісала Сћ Трианонскім Палац Версаля дагавор, нав'язані їй пераможцамі. У виніку яе територия скарачалася Сћ 3, а насельніцтва - у 2, 5 рази. Ре-парациі істотна падривалі еканамічни патенциял краіни. Лік узброе-них СІЛ абмяжоСћваСћся 35 тис. дабрахвотнікамі.
Нарешце, 10 жніСћня 1920 у м. СеСћр (Франция) асобния краіни-пераможци з удзелам зноСћ створаних (Польшча, Чехаславакія, Арменія и інш.) падпісалі мірни дагавор са спадкаемцай Асманскай імпериі - Турцияй. Частка зямель адийшла да Грециі и Італіі, іншия Перада-валіся пад нагляд (мандат) Франциі и Англіі, а праліви Басфор и Дарданели - пад кантроль міжнароднай камісіі. Туркам дазвалялася мець війська не більший за 50 тис. чал. p> Такім чинам, пасли завяршення Першай сусветнай Вайни 1914-1918 рр.. у виніку Парижскай канференциі, Версальскага, Сен-Жерменскага, Нейіскага, Трианонскага, СеСћрскага дагавораСћ у ЕСћропе склалось своеасаблівая сістема міжнародних адносін. Нягледзячи на стваренне Лігі Наций, визначальную ролю Сћ яе функциянаванні адигривалі Англія и Франция. Версальська сістема була скіравана на Сћмацаванне палітичнага и еканамічнага становішча краін-пераможцаСћ, а таксамо асобних зноСћ створаних дзяржаСћ. p> ЗША, якія НЕ далучиліся да Версальскай сістеми, таксамо виказ-Валі претензіі на ролю арганізатара пасляваеннага Сћладкавання сусве-ту. Так, з 12 Лістапада 1921 па 6 лютаго 1922 у Вашингтоне прац-вала канференция з удзелам 9 краін й 5 британскіх дамініенаСћ. Пагад-ненні, падпісания яе Сћдзельнікамі, датичиліся регіену Далекага РЋсхо-ду и Ціхага акіяну и завяршалі працес утварення буйнейшимі дзяржавамі новаго сусветнага парадку, Які СћвасобіСћся Сћ так званай Версальське-Вашингтонская сістеме. p> Адна з Найбільший виразних праяСћ яе дзейнасці на еСћрапейскім кантиненце виявілася Сћ адрадженні и стабілізациі Польшчи (ІІ Речи Паспалітай Польскай). Визначальную ролю Сћ гетим працесе адигривалі Англія, Франция и ЗША, якія імкнуліся ператвариць яе Сћ інструмент барацьби з Савецкай Расіяй. У распачатай Вайне 1919-1920 рр.. Беларускі народ и яго зямля апинуліся аб'ектам барацьби паміж Польшчай и Савецкай Расіяй. Самі Білорусі не маглі адкрита заявіць аб палею Волі, бо ні БРСР, ні ЛітБел НЕ билі признани міжнароднай супольнасцю и НЕ мелі прадстаСћніцтва на Парижскай канференциі. Акрам таго, палякі НЕ признавалі азначания Республікі створанимі Сћ виніку свабоднага волевияСћлення білоруського народу.
Зх другог боці СПРОБА білоруських дзеячаСћ у 1919-1920 рр.. дамагчися признання БНР суседнімі дзяржавамі Сћ большасці НЕ мелі полоні. Так, РРФСР категарична адмовілася гета рабіць па принципових меркаваннях. У 1918 р., пад годину гетьманства Скарападскага РЋкраіна приняла білоруську дипламатичную місію. У 1919-1920 рр.. у Ризе, Таліне, Гельсінфорсе, Капенгагене, праз, Лондане, Парижи, Берліне билі місіі БНР, альо Сћсе яни НЕ мелі дипламатичнага статусу. Чи не мелі афіцийнай сіли и адзінкавия звароти лідераСћ БНР. Так, у МАІ 1919 делегация на чале з А. Луцкевічам навідалися Париж и падала арганіза-тарам канференциі адмислови мемарандум з просьбай аб признанні незалежнасці БНР. p> Ва Сћмовах, калі Сћ беларускім руху визначилася некалькі (савец-кая, польська, літоСћская, незалежніцкая) накірункаСћ, змест білоруска-га вань таксамо трактаваСћся па-рознаму и яго вирашенне без аСћтаритетнай сіли здавай нереальним. Найбільший шчильния стасункі звязвалі дзеячаСћ БНР з Польшчай, альо недастатковия, каб Беларускі народ атримаСћ дзяржаСћнасць у межах свойого етнічн...
