ага рассялення. p> палі інтареси праследавала и ЛітоСћская Тариба, калі пайшла на Сћтваренне Міністерства білоруських спраСћ, бо імкнулася абараніць Ві-леншчину и Гродзеншчину пекло анексіянісцкіх праектаСћ Польшчи. p> білоруський вань так и не було агучана на Парижскай Канфом-ренциі. Ускосна яно закраналася Сћ кантексце примірення Польшчи и Літви, якія канфліктавалі з-за білоруських зямель. У виніку Сћ червені-ліпені 1919 па рашенні кіраСћніцтва Антанти паміж дзвюма дзяржа-вамі була праведзена годинна мяжа, так звана В«Лінія ФошаВ». У 1919-1920 рр.. увага СћдзельнікаСћ Парижскай канференциі була прицягнута барацьбой з бальшавізмам, у критим ліку и савєцкую-польскай Вайн. Альо Антанта ніколі НЕ разглядала Раду БНР (як Вишейш, так и Народ-ву) як сур'езнага претендента на Сћладу и Надав пад годину свойого адступлення Сћ ліпені 1920 палякі НЕ далі Згоди на перадачу Беларусі пад пратектарат Лігі Наций. br/>
3. Рижская мірная дамов 1921 Беларуская еміграция
У распачатай Вайне супраць савецкіх республік польскім виття-скам да восені 1919 удалося заваяваць вялікую частко РЋкраіни, Літ-ви и Беларусі. ВярхоСћни Савета Антанти раіСћ Польшчи заснаваць палі Сћсходнія межи па так званай В«лініі КерзанаВ», якаючи звязвала Гродна - НяміраСћ - Брест - Перамишль - Карпати. Альо Начальнік дзяржави Ю. Пілсудскі спадзяваСћся на далейшия ваенния поспехі и НЕ прислу-хаСћся да паради. Між тою Вясна 1920 ваенна-палiтичнае становi-шча Савецкай Расii значний палепшилася, што дало магчимасць скан-центраваць супраць польскіх захопнікаСћ значнії сіли. Непасреднай падрихтоСћкай Летняни кампанii займаСћся РЋ. Ленiна. Праз тидзень пасли наступлення Заходняга фронту 11 лiпеня 1920 биСћ визвалени Мiнск, затим Вiльня, Лiда, Гродна. У гети ж годину англійскі міністр за-Межно спраСћ Дж. Керзан накіраваСћ у Масква ноту з патрабаваннем спиніць настанням и заключиць перамір'е з Польшчай. 7 жніСћня 1920 польскі Сћрад паведаміСћ аб палею гатоСћнасці да перагавораСћ, альо Савецкі Сћрад адреагаваСћ на яго толькі 17 жніСћня, калі Чирвоная Армія пацярпела сакрушальнае параженне пад Варшавай. p> На перагаворах у Мінску Савецкая делегация була вимушана пагадзіцца на перанос "Лініі Керзана" яшче далей на Сћсход. 12 кастричніка Сћ Ризе биСћ падпісани прелімінарни (папяредні) мірни дагавор. 18 кастричніка ваенния дзеянні билі Спину, а дипламати плиг-ступіліся да кансультаций. ВРК БРСР перадаСћ делегациі РРФСР ман-дат на вядзенне перагавораСћ пекло імя Республікі.
Мірни дагавор биСћ падпісани 18 сакавіка 1921 у Ризе паміж РРФСР и РЋССР, з аднаго боці, и Польшчай, - з другог. Рижскі дага-злодій замацоСћваСћ уваходжанне Заходняй Украіни и Заходняй Беларусі, дзе пераважала непольскае насельніцтва, у Польшчу и СћсталеСћваСћ но-ву дзяржаСћную мяжу. РРФСР и РЋССР узялі абавязацельства запла-ціць Польшчи 30 млн руб. золата як признанне В«актиСћнага Сћдзелу Польскай Республікі Сћ гаспадарчим жицці колишньої Расійскай імпериі В». Акрам таго, РРФСР и РЋССР пагадзіліся вярнуць Польшчи навуковия и культурні та каштоСћнасці, вивезения з териториі Речи Паспалітай.
Нягледзячи на юридичнае правільнае аформленне, Рижскі мір апинуСћся такім жа грабежніцкім, як и Бресцкі. Етнічная територия СћкраінцаСћ и беларусаСћ апинулася падзеленай, а яни Самі апинуліся на правах нациянальних меншасцяСћ.
Кастричніцкая ревалюция, грамадзянская вайну и замежная ін-тервенция примусілі виклікалі ад'езд з савецкіх республік каля 2 млн чал, у критим ліку з Беларусі - 122 тис. Центрамі білоруський палітичнай еміграциі размяшчаліся, як правіла, у буйних Гарад еСћрапейскіх дзяржаСћ - Вільні, КоСћне, Ризе, Ревелі, праз, Варшаві, Берліне. Ас-ноСћную масу гетих емігрантаСћ складалі дзеячи БНР, Беларускія есери, сациял-демакрати, сациялісти-федералісти и Сћсе тия, хто праследа-ваСћся бальшавікамі. p> пасли евакуациі германскіх військ з Беларусі, тия, хто НЕ примаСћ савєцкую Сћладу, билі вимушани падаю Сћ КоСћна, сталіцу тагачаснай Літви, дзе Сћжо праживала каля 45 тис. беларусаСћ. ЛітоСћскі Сћрад, зацікаСћлени Сћ іх сумеснай з беларусамі барацьбе супраць бальшавікоСћ и польскіх інтервентаСћ, пайшоСћ на Сћтваренне Міністерства білоруських спраСћ. Гета арганізация, складзеная з дзеячаСћ БНР, зрабіла шмат для абарони інтаресаСћ сваіх землякоСћ. У приватнасці, з яе Сћдзелам було заснавана акциянернае білоруський видавецтва "Тавариства імя Фран-цішка Скарини ". У КоСћна дзейнічала замежнае Бюро ЦК БПС-Р. p> пасли таго, як Літве була перададзена Вільня и Віленскі край, дзейнасць білоруський еміграциі стала абмяжоСћвацца. З-за адмови дзе-ячаСћ БНР признаць Віленшчину часткай Літви, мясцовия Сћлади плиг-мусілі емігрантаСћ у канц 1923 пакінуць краіну. З пераходам Вільні пад юрисдикцию Польшчи важливу ролю Сћ емігранцкім асяроддзі и Сћсей білоруський дияспари адигривалі Беларускі Нациянальни камі-тет; Беларускі культурна-асветніцкі центр, Видавецтва білоруських кніг и часопісаСћ ("Беларускі сцяг "" Кривіч ")
<...
