ревалюцийнай патетици. Яго дерло паетични зборнік В«ЗавірухаВ» стаСћ виніковим (разам з паемай В«босі на вогнішчиВ») у творчай евалюциі Паета за вки-Чатир гади, калі ідейна-тематичния и вобразна-паетичния прияритети Сћжо досиць виразна визначиліся. Для М. Чарота и яго літаратурнага пакалення ревалюция СћяСћлялася тієї канкретна-гістаричнай падзеяй, якаючи В«зазямлілаВ» мастацкі ідеал папяреднікаСћ, вивела яго са сфери недасягальнай, прарочай и наблізіла да реальнага ажиццяСћлення. Таке светаразуменне адпаведним чинам паСћпливала на паетику, якаючи характаризуецца сваімі Сћстойлівимі вобразамі-сімваламі. Яни СћмоСћна падзяляюцца на дзве групи: вобразе, якія Сћвасабляюць старе кепскае жицце, пекло якога варта адмовіцца и якое варта закресліць, и вобразе, што Сћвасабляюць шчасліную світлу будучиню, пачатак якой пакладзени ревалюцияй. Апантаная віра Сћ тое, што Нова грамадства вядзе наперад пригожая, світла Мета и Надав святая ідея, якаючи робіць апраСћданимі Люби ахвяри, становіцца пануючим пафасам твораСћ. АдмаСћленне старога антаганістичнага ладу жицця звязваецца Сћ Чарота з такім шерагам вобразаСћ, як В«вічна ноч", "чорная ноч", "сцюжаВ», В«ЗімаВ», В«ГРАЗ БалотаВ», В«живое БалотаВ», В«старі ЛанцугВ», В«могілкіВ», В«пакриСћджания вузнікі В»,В« босі В», - гета колішнія абяздоления жихариВ« дригви В», якія спалі В«Цяжкім сномВ». Альо В«світла раніца воліВ» - типови вобразе з другог шерагу мастацкіх апазіций - перамагае В«цемру ночиВ», настав нови годину и НОВА жицце. Следаванне такім устаноСћкам даводзіла паетичную ідею да празмернай гіпербалізациі. Паміж мативамі адмаСћлення старога и апявання новаго присугнічае матиСћ стихіі (В«БураломВ», В«завірухаВ»), якаючи бязлітасна нішчиць старі лад и расчишчае шлях В«яскравай дзенніциВ» нових дзен. Мативам В«вечнай буриВ» прасякнути Сћвесь чаротаСћскі зборнік В«ЗавірухаВ». Падобная мадель світлу присутнічае Сћ вершили М. Чарота В«А я ідуВ», В«Вокліч мійВ», В«ГрімВ», «³чна бураВ», В«БураломВ», В«Заціхне бура, и сонца гляну ... В»,В« Свінцови дождж мие Сћсходи Вясна ... В»и інш. Вобразни лад В«Буралев-завірухіВ» дапаСћняецца Сћ Чарота В«димам-ПажарВ» - таксамо Сћстойлівим сімвалам знішчення старога дзеля пабудови новаго.
У 1929 вийшаСћ з друку чаргови (і апошні) зборнік вершаСћ М. Чарота В«Сонечна паходуВ». У вершили гетага зборніка побачим са старимі тематичнимі апазіциямі - супрацьпастаСћленне мінулага гаротнага жицця и Світлана вялікай будучині, шлях да якой адчиніСћся пасли ревалюциі - з'явіліся и Нови, а менавіта: Захадите - Чорней и змрочни, дзе В«ПрацоСћния Сћ цяжкім ПалонВ», Захадите, Які треба яшче апавіць Пажар з Усходу. Як и ранєй, часта викаристоСћваСћ Чарот у вершили гетага зборніка вобразе природних з'яСћ: Вясна, восені, зіми. Так, Вясна - гета найперш травень, сімвал ревалюцийнага абнаСћлення, новаго жицця, радасці и шчасця. Восени травні два вобразния значенні. Настроі торбу и жалю, восеньскай Маркот - гета сімволіка В«старогаВ» світла. Восени - Кастричнік, ревалюцийнае вогнішча, вобразни прадспеСћ Вясна - гета сімвалічная В«вясновая ВосениВ». У ключами пераважна такіх вобразаСћ розкрита Чарота и тема Заходняй Беларусі. Адзін з вершаСћ гета ТЕМи названі В«ЗімаВ» (1926), и гети назоСћ, ужо сам па сабе сімвалічни, настройвае на Сћсприняцце жицця В«тамВ» у змрочних В«сцюдзенихВ» Фарби. Гіпербалічная метафорика Сћ вершили таксамо виводзіць Паета на матиСћ В«сусветнай восеніВ», и ен сцвярджае: В«Вясенняй восені чакаюць там штодзенна ... В».
адной з асаблівасцей паетикі М. Чарота, што Яскрава адбілася Сћ зборніку В«Сонечна паходу В», з'яСћляеццаВ« блокова В»стилістика. В«БлоковаВ» пабудова страфи вияСћляецца Сћ критим, што радкі вершачи існуюць паасобку, існуюць як би Самі па сабе, іх з'ядноСћвае толькі нейкі сами агульни Сенсит. У вершили такогого плану мноства няскончаних фраз, што стварае адчуванне, биццам у фразі шмат прапушчана, застаюцца толькі В«звязачния ланцужкіВ», якія и Сћтвараюць тематичния и стилявия В«БлокіВ» (верш В«ОтаманВ», 1925). Прикмети В«блочнайВ» стилістикі Сћласцівия и аднаму з праграмних декларатиСћних вершаСћ Чарота В«КамсамоліяВ» (1926), дзе ен імкнуСћся паяднаць Білорусь (нациянальни традицийни пачатак) i Камсамолію (ревалюцийни, абнаСћленчи пачатак).
У 30-я гади М. Чарот практична адишоСћ пекло літаратурнай дзейнасці. Пасли працесу 1930 р., калі Сћсе праяви нациянальнага жицця билі асуджани як В«нациянал-демакратизмВ», Чарот, на шкода, причиніСћся да асудження тих пісьменнікаСћ и грамадскіх дзеячаСћ, з кім не так даСћно разам твариСћ літаратуру и змагаСћся за Білорусь у 1919 У вершили В«Сурови пригавор падпісваю ПершаВ» ен називаСћ іх В«ваСћкамі лютимі ... Сћ авечай викурити В»и сцвярджаСћ:В« А праворуч ваших рук и ваша В«незалежнасцьВ» - Гандлярства дзікае занапащене Сумленний В». Як пісьменнік ен вичарпаСћся Сћ 20-я гади. Чаротави нешматлікія вершили 30-х гадоСћ (В«ЧирвонаармейскаяВ», В«Завод и зямляВ», В«Калгас В«БязбожнікВ», усьо - 1931; В«Ми заклікаемВ», В«Аг...
