органов и видаваць яго місячних.
Арх. Філафей уважаСћ палі становішча пеСћним у нямецкіх уладаСћ. Ен пашоСћ па лініі задаваленьня дробових спраСћ, абмінаючи асноСћния питаньні парушания Сћ мемарандумах, як: беларусізация и афармленьне аСћтакефаліі Беларуськай Царкви. Ен призначиСћ сьв. М. Лапіцкага сябрів менскай кансисториі и настаяцелям чигуначнай царкви Сћ Менський; сьв. Н. П, з вишейшай багаслоСћскай асьветай, ен звольніСћ з настаяцельства чигуначнай царквой, абяцаючи назначиць яго настаяцелям приходу на правінциі, калі Будз вольні приход, а тою годинах пакінуСћ зусім бяз приходу и бяз призначеньня. Гета билі шикани сьв. П. за тоє, што ен найболип настойліва са сьвятароСћ дамагаСћся зьменаСћ у царкоСћним жицьці. На решту дамаганьняСћ арх. Філафей адказаСћ, што ен іх виканаць ня можа, бо яни належуць да кампетенциі мітрапаліта, а ЄП не зьяСћляецца мітрапалітам. Аднако, така аргументация НЕ пераконивала активу, бо згодна декрету мітр. Панцялеймана арх. Філафей викониваСћ абовязкі мітрапаліта Сћ іх поСћним абсягу, як заступнік. Ад гета пари було ясним, што папяредняя барацьба паміж арх. Філафеям и мітр. Панцялейманам, збо-ку першага, крейди асабісти амбіцийни характар ​​- асягнуць кіраСћнічае становішча Сћ царкве, а й ня була винікам нациянальнай ідеолегіі. Арх. Філафей абапіраСћся на русафільскім духавенстве, як и мітр. Панцялейман. Па виезьдзе сьв. М. Лапіцкага з Менського, на яго мейсца поза-жа биСћ призначани арх. Філафеям русафіл сьв. Віталі Багаткевіч. Сьв. В. Багаткевіч приехаСћ у Менск и распачаСћ працю взяти Сћ кансисториі ди службу Сћ чигуначнай царкве. Аднако, ен Хутка зариентаваСћся аб настаСћленьні и Сћпливах на впоравшись білоруського нациянальнага активу Сћ Менський и НЕ захацеСћ тут заставацца. Па ягоним хуткім виезьдзе арх. Філафей призначиСћ на тия сами становішчи сьв. М. СеСћбо, неактиСћнага на грамадзкім грунце. Аднако, и гети духаСћнік НЕ захацеСћ застацца на даСћжей у Менському.
Па непраСћдзівих Даносили з расейскіх криніцаСћ сьв. Н. ПИСКО биСћ ариштавани немцамі и пасаджани Сћ Вялейскую турму, а па некатора годині департавани праз СД у Асіпавічи, на РЋсходняй Беларусі, дзе прабиваСћ пад сталлю наочний СД, без права виїзду. p> 3 гутарак нациянальнага активу з яп. Апанасов винікала, што япіскап Апанас абмінаСћ питаньне широкай беларусізациі царкви, цьвердзячи, што ен прапаведуе пабеларуску, ди іншия духаСћнікі Сћживаюць білоруську мову, а большага нічога поза зрабіць Нельга; адносна афармленьня аСћтакефаліі яп. Апанас уважаСћ, што фактична Беларуская Царква поза існуе, як самастойная и гетага хапает, а афармленьне аСћтакефаліі належиць праводзіць па Сћнармаваньні палітичнага палаженьня па сканченьні Вайни. Найважнейшим зьяСћляецца Сћтримліваньне царкви Сћ поСћнай згодзе з канонамі; о з бягучих спраСћ яп. Апанас уважаСћ за найважнейшую неабходнасьць - Павароті мітр. Панцялеймана Сћ Менск для кіраСћніцтва царквой. Праводжаньне расейскага напрамку Сћ Беларуськай Царкве пра...
