краін Азіі;
Другі (з сяредзіни 50-х гадоСћ да сяредзіни 60-х) - з'яСћленне Незалежності дзяржаСћ у ПаСћночнай и Трапічнай Африци;
Треці (з 1975 па 1990 р.) - завяршенне декаланізациі ПоСћдня Африкі.
Такім чинам, крушенне каланіяльнай сістеми стала адним з найбуйнейших Падзу пасляваеннага годині и XX стагоддзя Сћ целим. Спроба визначиць и прааналізаваць яе фактари, хід и наступстви и будз Зроблено Сћ дадзенай ПРАЦІ. p align="justify"> 1. Кризіс каланіялізму Сћ пачатку ХХ ст.
Кризіс каланіяльнай сістеми пачаСћся пасли Першай сусветнай Вайни. Ужо Сћ 1918-1923 рр. Сћ шерагу краін Азіі и арабскаго Усходу (Інданезіі, Індиі, Іране, Ираке и інш.) Адбиліся магутния Народния виступи. У большасці калоній кіраСћніцтва визваленчим Рухам Сћзяла Сћ палі рукі нациянальная буржуазія, а годинах и нешматлікая інтелігенция, якія стварилі палі палітичния арганізациі, якія Сћзначалілі барацьбу за палітичную самастойнасць. Так, у Індиі яшче Сћ 1885 була Сћтворана партия Нациянальни кангрес, у Інданезіі Сћ 1927 паСћстала Нациянальная партия, у Тунісе Сћ 1934 була створана лівонаціоналістична партия Нови Дустур. p align="justify"> Нациянальна-визваленчи рух примусіла кіруючия коли метраполій Сћнесці некатория змена Сћ форми и Метад каланіяльнага кіравання. Аднако на дадзеним етапі яни абмежаваліся, па сутнасці, толькі паширеннем прадстаСћніцтва мясцових жихароСћ у органах каланіяльнай адміністрациі. Каланіяльния канституциі Індиі 1919 и 1935 р., Бірми 1935 и Цейлона 1931 прадугледжвалі, у приватнасці, стваренне центральних и правінцийних саветаСћ. У 20-х гадах була створана Народна рада (Фольксраат) у Галандскай Інданезіі и кансультацийния асамблеі Сћ краінах Французскага Індакітая. Усе гетия мясцовия прадстаСћнічия органи не валодалі реальнай уладай, а виконвалі дарадчия функциі плиг губернатарах, якія Сћзначальвалі каланіяльную адміністрацию. p align="justify"> Найбільший виразна кризісния з'яву виявіліся на дадзеним етапі Сћнутри самої широкай каланіяльнай імпериі - Британскай. Англа-афганскі дагавор
ЗамацаваСћ незалежнасць Афганістана, билі фармальна декляравания суверенітет Егіпта (1922 р.) i Ираке (1930 р.). У виніку Вайни за незалежнасць 1919-1921 рр. статус дамініена заваявала Ірландия. Аднако амаль уся територия ірландскай правінциі Ольстер пад назвавши ПаСћночная Ірландия застали Сћ складзе британскага дзяржави. p align="justify"> Што тичицца дамініенаСћ (Канади, АСћстраліі, Нова Зеландиі и інш.), То на працягу 20-х рр. яни паступова дабіліся признання поСћнай знешнепалітичнай самастойнасці. Імперскіх канференциях 1926 декларавала, што Англія и дамініени СћяСћляюць сабой "аСћтаномния дзяржаСћния адзінкі Сћнутри Британскай імпериі, роСћния па статусі, ні Сћ якім дачиненні да іх НЕ падпарадкавания адна адной у якім би то ні було Сенсит Сћ іх унутраних и замежних спраСћ, хоць и аб'яднания агульним пад...
