Палітичнае и сацияльнаеканамічнае развіцце Беларусі Сћ складзе Расійскай імпериі Сћ канц ХVІІІпершай палового ХІХ ст
В
Змест
1. АсноСћния напрамкі палітикі самадзяржаСћя на Беларусі пасли яе далучення да Расійскай імпериі
2. Білорусь у Вайне 1812
3. Грамадскапалітичнае жицце Сћ Першай палового ХІХ ст. p> 4. Развіцце сельскай гаспадаркі, прамисловасці и Гандль. Реформа П. Кісялева
5. Кризіс феадальнапригонніцкай сістеми
Спіс викаристаних криніц
В
1. АсноСћния напрамкі палітикі самадзяржаСћя на Беларусі пасли яе далучення да Расійскай імпериі
У виніку Трох падзелаСћ РП амаль усьо Беларускія етнічния земли з насельніцтвам больш за 3 млн чал. увайшлі Сћ склад Расійскай імпериі. Кацярина ІІ була асабiста СћпеСћнена Сћ критим, што далученне Беларусi i Украiни - гета акт гiстаричнай справядлiвасцi. Пасли Сћключення чарговай часткі РП старі адміністрацыйнатэрытарыяльны падзел неадкладна скасоСћваСћся и СћводзіСћся нови. У 1796 Білорусь падзялялася на вки губерні - уласна Беларуская (губернскі центр - Віцебск), Мінскую (губернскі центр - Мінск) i ЛітоСћскую (губернскі центр - Вільня). У 1801 р., у адпаведнасці з чарговай адміністрацыйнатэрытарыяльнай реформай, тут утваралася 5 губерняСћ - Віленская, Гродзенская, Мінская, Віцебская, МагілеСћская и криху пазней - Смаленская на чале з цивільнимі губернатарамі. У ваенних адносінах азначания губерні групаваліся Сћ 2 генералгубернатарстви - білоруський (штабкватера Сћ Смаленску) i ЛітоСћскае (штабкватера Сћ Вільні). Такім чинам, з аднаго боці, терміни В«Білорусь, БеларускіВ» набивалі афіцийнае признанне, о з другог - у грамадскую мнение Сћкаранялася памилковае перакананне аб Літве як чужароднай білорусам зямлі.
Усталяванне Нова сістеми органаСћ кіравання и правапарадку Сћскладнялася гострим недахопам чиноСћнікаСћ, якія б ведалі специфіку мясцовага жицця. Царскі Сћрад даволі лаяльна ставіСћся да польскай (і паланізаванай) шляхти, Надав да тієї, якаючи адмаСћлялася присягаць або Сћдзельнічала Сћ антирасійскіх канфедерациях. Тия са шляхти, якія присягалі В«Яе ВялікасціВ», НЕ толькі захоСћвалі палю маемасць, альо маглі разлічваць на набицце статусом, роСћнага з расійскімі дваранамі. За шляхтай захоСћвалася права виробок и продаж гарелкі. Так, у 1796 їй належала 7, 5 тис. бровараСћ з витворчасцю 2562 тис. вядзер гарелкі Сћ рік. Акрам таго, царскі Сћрад дазволіСћ шляхце каристацца ранейшимі титуламі (князь, граф, барон) i ганаровимі званнямі (гетьман, маршалак, Кашталян и інш.). Падруга, їй дазвалялася нашенне нациянальнага касцюму з халоднай зброяй. Нарешце практична НЕ абмяжоСћвалася іх каталіцкае веравизнанне и викаристанне польскай мови Сћ справаводстве. Характерна тое, што на Беларусі захоСћваСћ палю сілу Статут ВКЛ (1588), а разам з ім сістема мясцовага кіравання и суднових органаСћ. Разам з критим, замести колішніх сеймікаСћ шляхта мусіла аб'ядноСћвацца Сћ губернскія и павятовия дваранскія сходи, якія з'яСћляліся інструментам вилучення кадраСћ на дзяржаСћния Пасадена.
Колькасна шляхецкае саслоСће Складанний да 12% пекло усяго насельніцтва Беларусі, у тієї годину як расійскае дваранства толькі 13%. У виніку Сћрад Кацярини ІІ приступіСћся та так званага В«розбору шляхтиВ». Паводле яго Сћказа, шляхцічи билі абавязани прадставіць пасведчанне свойого висакароднага паходжання Сћ виглядзе адпаведних дакументаСћ ці випісак з вялікакняскіх або каралеСћскіх грамат. Тия, каму НЕ Сћдалося гетага зрабіць, пазбаСћляліся дваранскіх привілеяСћ и пераводзіліся Сћ падатковия категориі В«ганарових грамадзянВ» або В«аднадворцаСћВ».
Адним з накірункаСћ царскай палітикі на Беларусі з'яСћлялася насадженне рускаго памешчицкага землеСћладання. Значнії зямельния падараванні атрималі царскія фаварити - Галіцин у Прапойскім, Зорич - у ШклоСћскім, СувораСћ у Кобринскім староствах i iнш. Усяго за 17721801 рр.. дваранам було падаравана 250, 4 тис. ревізскіх душ. У іх рукi траплялі и тия сяляне, якiя НЕ ведалі пригону, жилі на дзяржаСћних землях i плацiлі чинш. Плиг гетим памешчикі набилі права прадаваць сялян без зямлі. Калісьці дзяржаСћния сяляне (7,5%) билі асабіста вольнимі, плацілі аброк у скарб, маглі запісацца Сћ іншае саслоСће, змяніць месца жихарства. Альо Сћ нових умів іх становішча пагоршилася, паколькі чиноСћніцтва атримала магчимасць аренди маенткаСћ разам з дзяржаСћнимі сялянамі. 3, 5% сялянства належала царкве и виконвала на яе карисць разнастайния павіннасці. У ліку інших категорий сялянства билі агароднікі и бабилі (кутнікі). Вольния сяляне СћяСћлялі сабой В«ХлебаробаСћВ», визвалених памешчикамі, колишніх панцирною або путній Баяр, якія билі асабіста свабоднимі и плацілі дзяржаСћния падаткі.
У винiку, у нових умів Білорусь ператварилася Сћ саму пригоннiцкую Сћскраiну iмпериi. У канц XVIII - Пачатку XIX ст. у сувязі з паширеннем сельскагаспадарчай и мануфактурнай витворчасці норма експлуатаци...
