(большай часткай наших ведаСћ пра епоху Юліїв-КлаСћдзіяй ми абавязани яго В«аналах"), а таксамо шераг абставінаСћ, якія робяць «óсториюВ» Веллея Патеркула загадзя тенденцийним криніцай, прадвизначилі тієї факт, што менавіта тацітовскій вобразе Тиберия на стагоддзі замацаваСћся Сћ гістаричнай літературе.Первие сумневи Сћ справядлівасці яго аценак з'явіліся Сћ сяредзіне XIX; тади ж билі напісания першия кнігі, у якіх рабіліся СПРОБА па-іншаму зірнуць на пераемніка АСћгуста . Адна така кніга, В«Імператар ТиберийВ» М. П. Драгаманава, убачила святло Сћ Расіі Сћ 1864 Годзе. І па гета дзень, яна застаецца адним з нешматлікіх у гістарияграфіі специяльних даследаванняСћ, присвечаних принципату Тиберия. p align="justify"> СупраціСћ таталітаризму и деспата існавала, людзі ризикавалі жиццем у барацьбе за права палітичнай Волі, альо Сћ пераважнай большасці випадкаСћ НЕ вилівалася ні Сћ якія актиСћния дзеянні. Ні Сћ якім разі не варта примяншаць значенне гетага супраціву, якаючи приняла форму славеснага зброі: В«сатира на принцепсом и іх асяроддзе, палітичния памфлети хадзілі па руках, нягледзячи на Сћсе намаганні Сћлад и уриСћкі некатора з іх захаваліся Сћ творах Тацита и СветоніяВ» [5 ; C218].
Билі и актиСћния дзеянні - змов супраць імператараСћ, якія, у канчатковим Рахунку, бралі шлюб Поспеха, як гета здаров з Цезарам, якаючи апяредзіла годину сваімі манархічния ідеямі, за што и биСћ В«пакаранВ» паСћсталимі супраць яго республіканцамі, и з апошнім імператарам з Юліїв-КлаСћдзіяй, Які стаСћ ахвярай аристакратиі, прихільнікаСћ республіканскага ладу. На падобния змов імператари адказвалі карамі и канфіскациі. Канфіскациі багаццяСћ шляхти - гета биСћ спосабами "дзяржаСћнага регулявання", з дапамогай якога напаСћнялася скарбниця, и забяспечваліся зямля салдати. p align="justify"> Причинай такий нянавісці народу да свойого кіраСћніку биСћ регрес гуманістичнага пачатку Чалавек на троні. УплиСћ на гета аказвалі Сацияльна-етичния принципи и псіхалагічная характаристика насельніцтва, а таксамо льно непадрихтаванасць, а, такім чинам, и нікчемнасць будучага імператара. p align="justify"> Грамадзянская вайну паказала палітичную ролю правінций и неабходнасць афармлення гета роли. У адрозненне пекло сваіх папяреднікаСћ Юліїв-КлаСћдзіяй, якія раздавалі праві римскага грамадзянства Сћ персанальним парадку, Веспасіана дараваСћ римскае грамадзянства целим муніципіі и Гарад. Асабліва актиСћна раздаваліся праві римскага и лацінскага грамадзянства жихарам заходніх романізованих правінций, у чатності Іспаніі. Син Веспасіана, таксамо ЦІТ Флавій Веспасіана, працягваСћ яго палітику. Натуральна, Нови грамадзяне, гетак жа як Нови сенатари правінцийнага проізхожденія, що не маглі НЕ падтримліваць нову династию. Пасли смерці Ціта правілаСћ другі син Веспасіана, Доміціан, плиг якім Сћзмацніліся деспатичния тенденциі імператарскай залагодить. ЗноСћ пачаліся пераследу, пакарану и захопи маемасці непажаданих людзей, у асаблівасці аристакратаСћ,...
