исі, и да яго сцякаліся звесткі: регулярния часткі мелі такія сустречи и канфіскавалі столькі-то; партизани мелі такія сустречи и Сћзялі столькі-то. "Казакі и сяляне" - пад гетим падвойним празначеннем Сћсе часцей пачиналі фігураваць рускія партизанни Сћ загидила Напалеон па арміі и Сћ приватних загидила маршалаСћ и карпусних камандзіраСћ па карпусоСћ. Кутузаву даводзілася Надав лічицца з спаборніцтвам, годинах даволі гострим, паміж партизанскімі начальнікамі и афіцерамі регулярних войскаСћ. Па сутнасці, гета було сарупнасьць Сћ подзвігах самаадданасьці. Можна сказаць, што КутузаСћ НЕ толькі ствариСћ план контрнаступу, альо и знайшоСћ для яго ажиццяСћлення Сћ дапамогу палею регулярнай арміі незвичайна каштоСћную аператиСћную сілу Сћ виглядзе партизанскай Вайни. Народні гнеСћ, пачуцце патриятичнай нянавісці да захопніку и рабаСћніку знайшлі сабе вихад у партизанскай Вайне, а партизанскую Вайн КутузаСћ СћвеСћ у сістему тих сілаСћ, якія, ажиццяСћляючи задуманае ім контрнаступ, няСћхільна гналі агресара да якаючи Чака яго страшнай катастрофі. p align="justify"> Агульни вивад аб партизанскім руху, будз абгрунтавани яшче непараСћнальна больш багатим фактичним материялам, Такі: неприміримая ненаюВістой тисяч и тисяч сялян, сцяной акружилі "вялікую армію" Напалеон, подзвігі старасціха Васіліси, Федара Ануфриева, Герасіма куриния , якія, Штодн ризикуючи жиццем, сиходзячи Сћ ляси, хаваючися Сћ ярах, падпільноСћвалі французаСћ, - вось тое, у чим Найбільший характерна лаяліся селянські настроі Сћ 1812 и што апинулася пагібельним для війська Напалеон.
КутузаСћ биСћ вялікім палкаводцам и таму думаСћ НЕ толькі пра пераможних загидила и бляску набліжалася поСћнага Сћрачистасці, альо и пра многае такім, пра што легка забивалі Сћсе, хто асуджае яго сучаснікі и пра што схільни забиваць сей-тій з найпозніх гісторикаСћ. У снежні руская армія падиходзіла да Вільні, и КутузаСћ НЕ хацеСћ, каб споСћнілася мара Напалеон, каб у Літве пача паСћстанне супраць рускіх. Ен ведаСћ, што напалеонаСћскія емісари вялі Сћ Літве агітацию супраць рускай арміі. КутузаСћ приняСћ сур'езния заходи да таго, каб паміж арміяй и мясцовим насельніцтвам билі захавания нармальния адносіни. "Я Сћ асаблівую абавязак паставіСћ графу Платава звярнуць разнастайнае Сћвагу и спажиць Сћсе належния заходи, каб гети горад, плиг праходзе наших войскаСћ НЕ биСћ схільни ні найменшай криСћдзе, паставіСћ яму прудкості на виглядаєте, якія Сћ цяперашніх абставінах могуць адбицца пекло таго наступстви". Пра гета ж ен паСћторна пісаСћ и Чичагава и іншим, яшче калі Сћваходзілі Сћ Ашмяни. p align="justify"> сьнежня 1812 Сћ Вільню Сћвайшлі адначасова ЧичагаСћ и КутузаСћ. Бліжейшай чаргови ваеннай задачай Кутузава була не дапусціць Макдональда да злучення з решткамі французскай арміі. Ен загадаСћ Вітгенштейна и Чичагава зрабіць усьо магчимае для дасягнення гета мети. Одноврменно рекамендавалася пекло імя цара "даваць адчуваць" прускім військам, якія знаходзіліся Сћ складзе на...
