у поля пекло Нямеччини, була Сћмацаваная: пекло Рейна да Дунаю Сћзвялі суцельную палас (limes) СћмацаванняСћ, якія складаліся з валу, рова, крепасцяСћ и дарога. (Паслися - на працягу II-III стст. - Таку ж палас пабудавалі СћздоСћж усей мяжи римскіх уладанняСћ у Британіі, у кантинентальнай ЕСћропе, у Сіриі и Зайордання аж так Чирвонага мору.) У некаторай часткі вал замяняла сцяна з каменя. На ніжнім Дунаі плиг Домициане стварилася складанае для римлян становішча. Так поСћначи пекло ракі жилі шматлікія роднасния фракійцам Пляма дакаСћ. Так канца I ст. н. е.. яни стварилі моцнае аб'яднанне и Сталі пагражаць римскаму панаванню на ніжнім Дунаі. Вайни з ІМІ НЕ принеслі римлянам Поспеха. Домициан абавязаСћся плаціць дакам штогадовую даніну - "падарунак". Гетим знешнепалітичним цяжкасцю імператара скаристалася апазіцийная ведаць. Домініціана биСћ забіти Сћ слідства змов. br/>
Виснова
У целим, кіраванне Флавіяй апинулася пераломнай епохай для развіцця імперскіх и манархічних тенденций принципату за кошт полісних и республіканскіх елементаСћ. Ва Сћсіх сферах дзяржаСћнага кіравання, якія маюць дачиненне да развіцця Римскай імпериі як целаснага, стабільнага, уніфікаванага арганізма пад кантролем моцнай центральнай залагодить, палітика Флавіяй була вельмі паслядоСћнай и вельмі ефектиСћнай. ПраСћленне Веспасіана, Ціта и Домициана падрихтавала росквіт римскай дзяржави Сћ епоху Антанінай, и шмат у чим Поспех Флавіяй визначаСћся іх приналежнасцю да тієї сіле Сћ палітичнай еліце, для якой галоСћнимі билі інтареси адзінай дзяржави, Які ахоплівае Сћвесь вядоми римлянам мір.Однако Сћ сфери пабудови Сћзаемаадносін з рознимі пластамі насельніцтва и асабліва з сенатарскія саслоСћем, теаретичним партнерам принцепсов Сћ кіраванні дзяржавай, дзе фактар?? асабістага паводзін імператара биСћ надзвичай важливі, праСћленне Флавіяй апинулася кантрасним. Принципат Веспасіана и Ціта биСћ годинах випрацоСћкі балансу Сћ адносінах паміж Сенаті и принцепсом. Асновамі гетага балансу билі, з аднаго боці, паширенне сенатарскага саслоСћя за кошт вихадцаСћ з правінций, з другог - адмова імператараСћ пекло широкамаштабнага терору супраць сенату, а винікам - паступовае нівеліраванне традицийнага канфлікту, Які існаваСћ ва Сћзаемаадносінах імператарскай залагодить и республіканскай аристакратиі. ПраСћленне Домициана, наадварот, було годинах екзальтациі абсалютнай залагодить принцепса и метанакіраваних репресіяСћ супраць будь праяви незадаволенасці и незалежнасці сенату, што, зрешти, хоць І Великому Жорсткий, альо не менше ефектиСћна расчишчалі шлях таго новим стилі адносін паміж імператарам и Сенаті наступнай епохі, плиг якім дуалізм залагодить биСћ фармальним и Цалко кантраляваСћся манархам.
Зняволенне
стагоддзе н.е. биСћ годинах станаСћлення Нова палітичнай форми-Імпериі, випрацоСћкі сістеми стабільних адносін паміж Римам и правінциямі; гети століття характаризуецца п...
