блених членаў оповіді таксамо видзяляе паняцце паўпредикатиўнасці. Паўпредикатиўнасць - вираженне дадатковай сітуациі пра Падзу, якая перадаецца ў оповіді и з яўляецца не такий важнай, яна дапаўняльная. Паўпредикатиўная канструкция висловлюємо інфармацию потайлива [17, с.42]. Паўпредикатиўния адносіни ўпливаюць на тое, што відокремлені члени не утворюють словосполучень з обумовленими словами [21, с.166]. Паўпредикатиўнимі яшче називаюць такія члени оповіді, якія виконваюць функцію додаткового присудка [27, с.62].
Рускія мовазнаўци вилучаюць у асноўния умів адасаблення - осложненность змісту, що передається відокремленого членом пропозиції [11, с.232] и відсутність тісного синтаксичного зв'язку другорядного члена з головним словом [27, с.64].
Беларуская даследчица Н.П. Малашанка видзяляе вки віди ўмоў адасаблення членаў оповіді. Гетия ўмови падзяляюцца на граматичния, камунікатиўния и семантичния [17, с.42-43]. Граматичния ўмови адасаблення ўключаюць у сябе сінтаксічния и марфалагічния.
таксамо можна адзначиць, што плиг аналізе сказаў з адасобленимі членамі ўвага звяртаецца, у дерло Чарга, на граматичния ўмови адасаблення: спосабами вираження тієї словаформи, да якой адносяцца адасобления члени; наяўнасць пеўних приназоўнікаў, злучнікаў, часціц; щабель развітасці адасоблених членаў; іх размяшченне адносна азначанага слова. Н.П. Малашанка сярод граматичних ўмоў адасаблення членаў оповіді вилучае яшче удакладняльни, паясняльни ЦІ далучальни характар ??адасобленага члена, а таксамо ўскладненне гетага члена дадатковимі адценнямі и слабка сінтаксічная сувязь адасобленага члена з астатняй часткай оповіді [17, с.42-43].
плиг адасабленні, дадания члени оповіді характаризуюцца пеўнай сенсавай самастойнасцю, специфічнай інтанацийнай афарбоўкай и асобай семантичнай нагрузкай. Альо галоўним з яўляецца інтанацийнае афармленне. Інтанация, з яўляючися найважнейшай умовай адасаблення, дазваляе плиг дапамозе лагічнага націску, паўзи, ритмом видзеліць пеўни член оповіді ў вуснай мове, падкресліць яго ўдакладняльни характар ??[6, с.83]. Важнасць и абавязковасць інтанацийнага афармлення адасоблених членаў оповіді видзяляе таксамо В.В. Маршеўская: Адзін и тієї жа оповідь можа разгладацца па-рознаму ў залежнасці ад інтанацийнага видзялення (ЦІ невидзялення) ў вуснай мове пеўних слоў [18, с.75].
Такім чинам можна адзначиць, што плиг адасабленні другорядні члени отримують б? льшую значеннєву значимість, ніж інші члени речення, набувають нових функціонально-стилістичні відтінки значення, виділяються в реченні в окрему синтагму [21.с.166].
.1 Адасабленне азначенняў
Па характар ??сінтаксічнай сувязі азначення з азначаемим словами усьо азначенні дзеляцца на дапасавания и недапасавания. [13, с. 62]
Калі разглядаць вань адасаблення азначенняў, можна адзначиць, што ва ўсіх даследчикаў існуе адзіни погляд на гетую праблему. Калі абагуліць меркаванні Л.І. Бурака, У.В. Аніченкі, П.У. Сцяцко, В.С.Яўневіча, Л.М. Григір евай, можна зрабіць виснову, што найчасцей адасабляюцца дапасавания азначенні. Недапасавания ж азначенні адасабляюцца толькі ў некалькіх випадкі. Разглядзім падрабязней умів адасаблення дапасаваних и недапасаваних азначенняў на прикладзе гістаричнай прози Л.Дайнекі.
Адасабленне дапасав...
