Кайнарджийський мірни дагавор. p align="justify"> На падставе гетага дагавора Сћсе татарскія народи: кримскія, Буджакського, кубанскія, едісейци, жамбуйлуки и едічкули станавіліся вольнимі, г.зн. незалежнимі пекло Турциі.
аднако Турция и стаялі за яе спіной Англія и Франция викаристоСћвалі некатория яго НЕ зусім ясні становішча для перагляду вань аб Кримі и КаСћказ (патрабаванне аб вяртанні Тамані).
Як ужо гаварим, Турция рашуча адмовілася признаць руська-кримскі дагавор 1772 р., згодна з якім Крим признаСћ Кабарди якаючи належиць Расіі. Вось чаму, у тієї годину як Расія витлумачила артикул 21 Кючук-Кайнарджійського дагавора як замацоСћваюць Кабарди за Расіяй [26, с.35] Турция, наадварот, лічила кабардинский вань яшче НЕ вирашана. Разам з критим яна спяшалася тривала замацавацца НЕ толькі на Чарнаморскім узбярежжи КаСћказа, дзе пабудавала Нови крепасці, альо и ва Сћсім закубанських краю, нягледзячи на парушенне дамов, абвясціСћ гети край разам з Тамань и Крим Незалежності. p align="justify"> Расія абавязалася вярнуць татарам Сћсе Гарад, крепасці, паселкі, зямлі и пристані Сћ Криму и на Кубані. Па горад Керч и крепасць Єнікале пераходзілі да Расеі, што забяспечвала яму свабодни вихад з АзоСћскага мору. Мяжа Расіі на Сћсходзе перасоСћвалася на бераг Кубані. АзоСћ з Павєтьє признаваСћся перададзеним Сћ Расіі на вічної годинник, и Расея атримлівала права СћмацоСћваць яго. p align="justify"> Нарешце, биСћ дазволе и вань аб расійскіх заваеви Сћ Грузіі. Па артикуле 23, заваявания рускімі войскамі грузінскія и мегрельська крепасці павінни Биць аддадзени, каму яни належалі. Калі яни з старажитних часоСћ билі пад уладай Турциі, то їй и павінни належаць. Альо Турция була абавязаная Даць амністию критим, хто змагаСћся супраць яе Сћ гета Вайне, Турция НЕ павінна була закранаць віру и перашкаджаць аднаСћленні старих и будаСћніцтве нових манастироСћ и церкваСћ [13, с.84]. br/>
.2 Наступстви руська-турецкай Вайни 1768-1774
В. Н. КудашоСћ піша, што менавіта Сћ дзеяннях мясцовай рускай залагодить, що не лічиліся з асьвечанимі стагоддзямі звичаямі и чинам жицця кабардзінци, В«треба шукаць галоСћную причину тих абвастренняСћ, якія наступілі неСћзабаве пасли канчатковага далучення Кабарди да Расеі, абвастренняСћ паклікаСћши да шерагу кривавих сутикненняСћ паміж кабардзінци и рускімі, роСћна шкодная и цяжкіх для таго и другог боці В»[14, с.68].
Падзеі, якія развярнуліся на КаСћказе пасли 1774, паказваюць, наколькі вялікія билі сіли, процідзейнічалі палітици Расіі. Фактична застаСћся без териториі, турецкі стаСћленік на ханскі Пасад Девлет-Гірей, што абгрунтаваСћся яшче Сћ 1773 у Тамані, узмоцнена імкнуСћся з дапамогай Турак ствариць на ПаСћночним КаСћказе Нова валоданне, што разам з закубанських вобласцю Сћключала б чаркескам и кабардинские зямлі. На яго ж Турция Сћскладала завдання ліквідаваць незалежнасць Криму и вярнуць яго пад ...
