асенсоўвае праз визначальния духоўния, філасофскія категориі: жицце, воля, Кахане, любоў, радасць, біль, мужнасць, адвага, слава, смерць, вечнасць ... Усе гета - універсальнае, агульназначнае. Пает імкнецца максімальна надаць зместу балад праблемнасць, емациянальную и сенсавую глибіню. Ен нязмушана заклікае сучаснікаў НЕ Биць абиякавимі да сваіх гістаричних каранеў, нациянальнага, високадухоўнага - усяго таго, што робіць Чалавек паўнавартаснаю асобай.
У центри баладнай творчасці В. Шніпа - Чалавек, яго жицце, памкненні, тривогі, надзеі. Пает хочай зразу мець многіх людзей, у шкірним канкретним випадкі виявіць сутнасць асобі. Асабліва яго цікавіць мастакоўскі и чалавечи ліс творцаў. Персонацентризм В. Шніпа Яскрава виявіўся ў кнізе Балада камянеў. Ен ствариў целае багацце вобразаў-партретаў пісьменнікаў, мастакоў 20 стагоддзя и наших сучаснікаў. Гета кола іменаў у яго баладності присвяченнях надзвичай широкае: Францішак Багушевіч, Янка Купала, Максім Багдановіч, Уладзімір Дубоўка, Паўлюк Боягуз, Максім Танк, Уладзімір Караткевіч, Міхась Стральцоў, Максім Лужанін, Васіль Бикаў, Іван Шамякін. Яўгенія Янішчиц, Ригор Семашкевіч, Мікола Селяшчук, Уладзімір Мулявін, Мікола Купрееў, Алесь Пісьмянкоў, Анатоль Сис, Алесь Асташонак ... Што ні мастак - непаўторнае аблічча, адметни жиццеви шлях, свій унутрани світло. Няцяжка заўважиць, што В. Шніп у асноўним звяртаецца да асенсавання лесаў тих, хто ўжо адишоў у вечнасць. Пра кожнага з іх у Паета склаліся свае ўяўленні и меркаванні.
Значенне Янкі Купали ў наша гісториі виключнае, у свядомасці сучаснага аўтара ен спалучани з такімі паняццямі, як світло, будинок, адвечни ... партрет. Купала для нас больш чим Пает, ен - сімвал Беларусі, яе абярег, апіришча нациянальнага світлу:
... Ми толькі з ім и Рідний дім
Чи не будз знішчани агнем,
Ні годинах, ні якой бядой, сум размиецца вадой,
Што з неба весняга пральецца,
І ўжо Ніхто НЕ пасмяецца
Над намі и над нашим краєм,
Які ў нас биў, Які ми маембудзем мець, як меў Купала.
Купала есць, и нам няма ... [19, с. 21].
В. Шніп з рамантичнай узвишанасцю ўспримае асобі МАКСІМА Багдановіча, паезія якога виклікае асацияцию са святлом:
Альо НЕ прапало святло, якоє ти нам запаліў
На гета пригожай зямлі,
Дзе ми спаконвеку билібудзем, як гети прастор.
Як гета імкненне да зор ...
Максім Багдановіч ... Максім ... [19, с. 11].
У сваіх Балад Пает з псіхалагічнай паглибленасцю розкриваємо светаадчуванне творцаў, паказвае ўвесь драматизм, а то и трагізм іх жицця. Творчия людзі, героі балад, паўстаюць у розния душеўния моманти и хвіліни, у Складання абставінах. Здаралася, годину фізічна и духоўна випрабоўваў Чалавек, рабіў яго ліс зломним. Так адбилося з Уладзімірам Дубоўкам, Які, як вядома, зведаў вялікія пакути ў зняволенні и сталінскай висилци:
Дваццаць сем гадоў, як груганоў,
Чорна прашумелі праз душу [19, с. 23].
Балада Уладзіміра Дубоўкі - паетичная мінібіяграфія, якая дапамагае ўгледзецца ў душу тв...
