повідей. Таксамо у функциі дзееприметних зваротаў можна вилучиць апісанне, як пераліченне прикмет прадмета, апавяданне, бо дзееприметния звароти вельмі часта паказваюць з ви и падзеі, якія ідуць паслядоўна, ЦІ абумоўліваюць адна адну. Функциі апісання и апавядання Цесна звязана паміж сабою. Так тагож дзееприметния звароти виконваюць експресіўную функция, бо плиг ўживанні дзееприметних зваротаў ствараецца больш емацийна афарбавани и стилістична динамічни текст. Акцентоўка ўвагі читача на асобних кампанентах сказаў дапамагае ў значнай Ступені павялічиць псіхалагічнае ўздзеянне на читача. Так таго ж експресіўнасць и сенсавая кантраснаць тексту Надал виказванню натуральнасць и праўдзівасць. Стилістичная функция дзееприметних зваротаў укладати и ў паглибленні сенсавай вобразнасці. Яна викаристоўваецца ў тих випадкі, калі неабходна видзеліць, асобі адзначиць, падкресліць тую ЦІ іншую якасць героя, падзеі ЦІ з Яви. Дані відсутні функция дае магчимасць ствараць мастацкія вобразе, якія насичани сенсавим зместам, з заглибленним пазначеннем, па меркаванню аўтара, пеўних характаристичних рис. Так Функція дзееприметних зваротаў адносіцца и функция ўдакладнення. Яна викаристоўваецца ў тих випадкі, калі неабходна ў ходзе виклад акресліць и ўдакладніць пеўную деталь, якая дае магчимасць читачу больш дакладна зразумець аўтара.
У Раманов Л.Дайнекі Жалезния жалуди, Меч князя Вячкі, Слід ваўкалака ми сабралі и прааналізавалі 65 адасоблених дапасаваних азначенняў.
Адасабленне придаткаў
Паколькі придатак з яўляецца разнавіднасцю азначення, якое виражаецца назоўнікам, што ўдакладняе, характаризуе, дае іншую Назву паясненаму слову, правіли яго адасаблення ў асноўним адпавядаюць правілам адасаблення звичайнага азначення [18.с.77].
В.І. Рагаўцоў адзначае, што придатак - гета азначенне-назоўнік, якое або дапасуецца ў схилі да паясненага слова, або ўживаецца ў формі назоўнага схилу - незалежна ад таго, у якім схилі стаіць паясненае слова [23, с.38].
Гети член оповіді виконвае дадатковую ўдакладняльную функция плиг прадмеце, названим іншим словами у розповіді. Придаткам характерна значенне примети и прадметнае значенне. Придаткі могуць Биць развітия и неразвітия. Адасобления придаткі на пісьме видзяляюцца коскамі або працяжнікам.
Рускія мовазнаўци разглядаюць придатак як полупредікатівний член оповіді. [11, с.238]
Леановіч Р.С. адзначае што придатак, як залежнае слова виконвае нятоеснае азначаемаму слову сінтаксічную функция, хоць гетия форми ў оповіді могуць Биць узаемазамяняльния [13, с.63]. Таму відавочна, што придаткі виконваюць и стилістичную функция. Іх неабходна разглядаць як важливі стилістични сродак. В.І. Рагаўцоў у палею ПРАЦІ Сінтаксіс білоруський и рускай моў: Дискусійния питанні адзначае, што сінтаксічная сувязь придатка з паясненим назоўнікам НЕ ахопліваецца звичайним дапасаваннем. Асабліва гета відавочна ў тих випадкі, калі придатак страчвае здольнасць змяняцца [23, с.38].
Як ужо адзначалась, Л.І. Бурак у складзе адасоблених дапасаваних азначенняў видзяляе групу придаткаў, якія ўскладняюць тое, што висловлюємо асабовим займеннікам у роли дзейніка ЦІ дапаўнення [9, с.240]:
Вирвания з цеплага бацькоўскага гнязда, стоячих паміж ворагаў, яни, брат и сястра, Моцний абняліся, ди так на нейкі МІГ и засти...
