="justify"> Акрам Пяркунаса, бога войнаў, гаспадара маланак и верхніх вод, тут шанавалі Калвеліса и Мянуліса, а таксамо бога бури и вітрі Вяйеса. [1, с.52]
Пярун, Магутни ўладар нябесни, якому Бялбог уручиў нябесни молат, каб весці вічну барацьбу супраць Чарнабога и ягонай д ябальскай раці, аб яднаўся з Пяркунаса. [1, с.243]
Калі звярнуцца да вання пра размежаванне адасоблених придаткаў и ўдакладняльних членаў оповіді, можна заўважиць, што Дані відсутні праблєми застаецца па-за ўвагай у многіх дапаможніках па сінтаксісе для ВНУ и агульнаадукацийнай школи. В.І. Рагаўцоў робіць Наступний вивад па гетим питанні Адрозніць адасобления придаткі и ўдакладняльния члени оповіді можна трансфармацийним спосабам: адасоблени придатак пераўтвараецца ў предикатиўния канструкциі « Будучи кім, чим » , « паколькі НЕХТІЙ, Нешта з яўляецца, будз кім, чим » , А ўдакладняльни член оповіді спалучаецца з словамі гета значиць, а іменна [23, с.41].
пасли розгледиш гетага вань можна зрабіць вивад, што придаткі у мове Мастацкай літаратури ўживаюцца з Мета даданай характаристикі асобі ЦІ прадмету, заключаюць у сабе елемент даданага паведамлення, даючи ім другараднае Наймену. У придатках змешчани кампанент намінациі Наймену и адначасова кампанент яго Дапасаванне ў схилі з яўляецца асноўним елементам сувязі придатка з азначаемим словами.
У Раманов Л.Дайнекі Жалезния жалуди, Меч князя Вячкі, Слід ваўкалака ми сабралі и прааналізавалі придатак.
Адасабленне недапасаваних азначенняў
Недапасавания азначенні виражаюцца пераважна назоўнікамі ва ўскосних схилах. Адасабляюцца недапасавания азначенні:
1) калі адносяцца да асабовага займенніка або да ўласнага імя
) калі маюць акалічнаснае адценне
) калі знаходзяцца ў адним Радзіх з адасобленим дапасаваним азначеннем.
Ми не разглядалі надапасавния азначенні ў текстах гістаричнай прози Л.Дайнекі Жалезния, жалуди, Меч князя вячкі, Слід ваўкалака.
2.2 Адасабленне акалічнасцяў
вань адасаблення акалічнасцяў у оповіді разглядаецца у Працюю Бурака Л.І., Маршеўскай В.В., Малашанка Н.П., Радзевіч А.А. и інш.
В.І. Рагаўцоў адзначае, што адметнае месца сярод адасоблених членаў оповіді займаюць акалічнасці, виражания дзееприслоўямі и дзееприслоўнимі словазлученнямі. Ен піша, што У адрозненне, наприклад, пекло азначенняў, якія набиваюць больш значний Сенсит менавіта плиг адасабленні, дзееприслоўі и дзееприслоўния словазлученні з яўляюцца сенсава больш значнимі Якраз у неадасобленай пазіциі [23, с.97]. Як на специфічную адметнасць дзееприслоўя В.І. Рагаўцоў звяртае ўвагу на тое, што примикаючи да дзеяслоўнага виказніка, яни разам з критим сенсава звязваюцца и з дзейнікам [23, с.97]. Гета жа думкі притримліваецца и І.Я.Лепешаў: Дзееприслоўе, абазначаючи дадатковае дзеянне, адносіцца НЕ толькі да виказніка, альо и да дзейніка, г.зн. и асноўнае дзеянне, виражанае дзеясловам-виказнікам, и дадатковае, виражанае дзееприслоўем, павінна виконвацца адной и тієї жа асобай ЦІ прадметам [7, с.291]. З гетага винікае, што двайная сувязь дзееприслоўяў (з дзейнікам и виказнікам) дае магчимасць ім трансфармавацца ў аднародни виказнік простагландинів оповіді або даданай часткі складаназалежнага.
...
