br/>
ГалоСћнимі темамі Сћ прозі перияду ІІ палового 60-х - Першай палового 80-х билі ТЕМи Вайни и жицця білоруський вескі. Суровия ваенние падзені праз призму Сћласнага вопиту Сћбачилі Я.Бриль, В.БикаСћ, А.Асіпенка, І.ПташнікаСћ, І.Навуменка, У.Дамашевіч и іншия пісьменнікамі. Випакутаваную праСћду пра Чалавек на Вайне В.БикаСћ принес у шкірно свій твор. У центри ягонай творчасці - вобразе салдата-акопніка, Які трапіСћ у пекла Вялікай Айчиннай и сустреСћся сам-насам са смерцю. В.БикаСћ прайшоСћ цяжкімі франтавимі дарогамі, вижиСћ наперакор нягодам, каб расказаць трагічную праСћду пра ліс Чалавек на Вайне. Суровимі реалістичнимі фарбамі ен Малю характар ​​людзей на мяжи вибару паміж смерцю и жиццем, мужнасцю и здрадай. Вайна для В.Бикава - тая лесавизначальная падзея, екстремальная сітуация, якаючи гранічна виразна агаляе душу Чалавек, нерв яго свядомасці, унутраную псіхалогію. Гераічнае и трагічнае Сћ аповесцях пісьменнікаі знаходзіцца Сћ цеснай гуманістичнай узаемасувязі. Усе, што адбиваецца з Чалавек на Вайне, празаік вимярае самай високай міра - жиццем, чалавечнасцю, маральнай праСћдай.
Патриятична-визваленчи рух даследуе Сћ сваіх Раманов "Сасна плиг дарозе" і "Вецер у соснах" І.Навуменка. Ен паказвае, што несла з сабой фашисцкая акупация, як драматична склаСћся ліс Маладога пакалення, якое Сћступала Сћ Вайн. Падпольная и партизанская барацьба розкрита І.Навуменкам з добрим відав яе сапраСћдних реалій, складанасцяСћ. p> Розния пакаленні празаікаСћ асенсоСћваюць падзеі ваеннага мінулага, І, найперш, тия, хто сам вочи Сћ вочи сустреСћся са смерцю на Фронц, зведаСћ жахі акупациі, партизаніСћ, веСћ падпольную дзейнасць.
Народ и вайну, значна Сћ гади акупациі, памяць пра вайну - тематични стрижань раманаСћ І.Чигринава, В.Адамчика, І.Пташнікава, Б.Сачанкі. Проза вийшла на нови коло асенсавання ваеннага мінулага: адкриваюцца малавядомия, забития и заблитания старонкі ваеннага мінулага.
Многія розчини пра Вялікую Айчинную Вайн грунтуюцца на дакументальнай Аснова. Кніга А.Адамовіча, Я.Бриля, У.Калесніка "Я з вогненнай вескі" (1975) - страсно публіцистични дакумент, абвінавачанне фашизму. З ваенних епізодаСћ, фактаСћ, лічбаСћ людзей, якія цудам уратаваліся з Агню, складваецца целасни вобразе нязломнага білоруського народу. Са старонак кнігі паСћстаюць маці, бацькі, дзеці, якія вижилі, каб расказаць усяму світлу пра здзекі катаСћ-нелюдзяСћ, пра адну з самих трагічних старонак у гісториі беларусаСћ.
У дакументальнай апровесці С.Алексіевіч "У Вайни НЕ жаночае аблічча" (1985) Сабран амаль дзвесце споведзяСћ жанчин-франтавічак, падпольшчиц и партизанак.
Тема вескі на многія гади стала вядучай у білоруський літаратури. Творити разглядаемага перияду Сћпісалі сапраСћди змястоСћния, значнії старонкі Сћ Мастацкая "вясковую кнігу". Веско Сћ творах І.Мележа, Я.Бриля, А.КулакоСћскага, І.Пташнікава, А.Асіпенкі и інших пісьменнікаСћ паСћстае як світло, напоСћнени праблемамі годині, канфліктамі людзей, Складання жиццем у даваенния и пасляваенния годинник. Многія празаікі паетизуюць Вагомих з яе природай, душеСћнае хараство вяскоСћцаСћ, сялянскую працю взяти (твори Я.Бриля, М.Стральцова, Б.Сачанкі). "Вясковая" проза - з'ява естетична адметная, унікальная и Рухом. У палею паетизациі роднаВ зямлі, бацькаСћшчини, сялянскай ПРАЦІ, любові да Чалавек, заглибленасці Сћ душу народу, яго духоСћна-культурні та витокі, жицце, побит беларуская проза сцвярджае палю самабитнасць, льно-гуманістичную сутнасць.
Шчимлівае развітанне са старої матчинай Хатай и вескай паказана Сћ Рамані Л. ГаСћрилкіна "матчина хата". Працеси міграциі вяскових жихароСћ у горад и вяртанне іх у якасці блудних дзяцей знайшлі адлюстраванне Сћ аповесцях М. Гіля "Телеграма з Кавалевіч" і "Дзень пачаСћся".
Адметнаю з'явай білоруський прози 60-х стала гістаричная тема. Несумненна, виключная роля тут належиць У.Караткевічу, позірк якога скіраваСћся Сћ далекія пекло нас годинник. У.Караткевіч у асенсаванні гісториі прадеманстраваСћ аригінальнае даследчицка-Мастацкай Подумки, канцептуальнасць, хвалюючую змястоСћнасць думкі (дилогія "Каласа пад сярпом тваім ", аповесць" Дзікае паляванне Караль Стаха ").
Такім чинам, характернай асаблівасцю прози адзначанага перияду з'яСћляецца вяртанне яе да мінулага. Уваг пісьменнікаСћ прицягваюць усьо епохі и перияди жицця народу. Адбиваецца пераасенсаванне колішніх Падзу з пазіций сучаснасці.
Цяжка пераацаніць ролю Мастацкай літературна спадщина пісьменніка Сћ абудженні и адрадженні гістаричнай памяці, нациянальнай свядомасці Маладога пакалення беларусаСћ. Творити У.Караткевіча каристаюцца вялікай папулярнасцю, яни захапляюць сваім духоСћним зместам, сюжетна-падзейним Рухам думкі, у іх Живе непадробни дух білоруський даСћніни, героіка и драматизм чоловікова, ахвярних учинкаСћ.
У гети годину у білоруський літаратури пачинаюць гучаць тривожния и заклапочания СЛОВА аб будучи Наша природи, аб критим, што паветра, вада...
