праз семантику дзеяслоўних кампанентаў. Дзеяслоў закончиць - давесці да канца - акреслівае семантику перифрази закончиць свій шлях як НЕ пакінуць памяці пра сябе пасли смерці: Тут закончиў свій шлях, Дзяк Богу, / Пад плітою магільнай ляжиць, / Графаман, плиг жицці якога / Було можна толькі хваліць [14, с.328]. Семантика дзеяелова адисці - аддаліцца пекло чаго-небудзь - Нада висловила адисці ў апошні шлях значенне перайсці з жицця на нови ўзровень - у неўміручасць: I хоць, відаю, многа мінула гадоў, / Калі ен у апошні свій шлях адишоў, - / Я гляджу ўдалячинь , биццам стрець пісняра / Спадзяюся ля наших начлежних агнеў [14, с.13].
семантикі слова-вобразе шлях (жицце) винікае и Сенсит перифрастичнага висловила випадковия прахожия - людзі, якія Марна пражилі жицце:. Надав тия, / Што спачилі пад епітафіямі мармуровимі, ??/ Пад бронзаю реквіема, / У триумфе вянкоў и прамоў, / Калі па сабе НЕ пакінулі добру памяць, - / Билі випадковимі толькі прахожимі [20, с.309].
Жицце Чалавек, позначають Я. Крук, паводле етнакультурнай традициі абавязкова падпарадкоўвалася закону каштоўнаснай ариентациі, Які структураваў прастору на Аснова принципу аценачнай палюсарнасці: травні - чуже. У кантексце творчасці МАКСІМА Танка супрацьстаянне травні - чуже ў дачиненні да слова-вобразе шлях вияўляецца ў метанімічним намінаванні Радзіми словазлученнямі па схемою «наз. + Прим. , Дзе галоўнае слова - лексема семантичнага поля »Шлях (дарога, сцежка), а залежнае - приметнік з семантикай палі, блізкае (родния, знаемия): Чи не хачу спяшацца пакідаць / Родния дарогі и хаціну [20, с.240]; Ти, Ноmо коsmikos, мій брат, / Глядзі, каб НЕ забиў / знаємо сцежак и присад, / сваіх житневих ніў [20, с.240]. У тієї годину як іншия краіни намінавания апазіцийнимі метанімічнимі словазлученнямі з залежнимі словамі - приметнікамі чужи, Далекі: Таму я заўседи з далекіх шляхоў, / Чи не верачи гетим прикметам на Свецє, / Шукаў и знаходзіў дарогу дамоў / Па реху напеваў, па голасо серца [14 , с.174]; Навучиліся Танна разменьваць Помста, / Аплятаць хмелем лірикі подихі бури, / І пяяць на дарога чужих и непростих [30, с.308].
Пает сцвярджаў, што ў Чалавек и яго краіни агульни ліс, агульни шлях у будучиню. Свабода и Дабрабит Радзіми - АСНОВА шчасця кожнага Чалавек, таму Білорусь у кантексце Танкавих вершаў сярод інших найменняў атримала Назву дарога жицця: У оповідях-думах песняроў / Була ти [Білорусь] годинах сірацінай, / Була гаручаю калінай, / Што ў полі расцвіла зарий;/Була слязой, у якой мігцяць / розлучимося и сустречи Зазори, / Була, як сонца ўзняти сцяг, / Була дарогаю жицця, / Без краю кінутай у простори [30, с.429].
Такім чинам, викаристоўваючи традицийния ЦІ аказіянальния сродкі моўнай виразнасці, Максім Танк апеляваў да замацаванага стагоддзямі вопиту народнаго екзістенциялізму, а стежки ў паетичним Радка виступалі квінтесенцияй асноў и принципаў нациянальнай маделі універсуму. Сярод мноства лексічних вариянтаў Пает вибіраў тия, што максімальна дакладна адлюстроўвалі яго ўласную інтерпретацию слова-вобразе шлях, и ўзмацняў, у параўнанні з аналагічнай нациянальнай, льно-етичную скіраванасць яго семантикі. Шлях для МАКСІМА Танка - гета, у дерло Чарга, актиўни вибар жиццевай пазіциі, мети жицця, учинкаў. У ідеале гети вибар павінен Биць скіравани на дасягненне справядлівасці и поиск на шчасця як для асобнага Чалавек, так и для целага народу, краіни и чалавецтва ўвог...
