, альо вельмі добраго и нациянальнага білоруського пісьменніка В»(Гарецкі М. творити. С. 340).
У 1917-1918 гт. у В«Вольнай БеларусіВ» було апублікавана В«Апавяданне без назвиВ» Язепа Лесіка (раздзели В«ЯСћхім ПлашкаВ», В«Гаронім-ляснікВ», В«Наша гасподаВ», В«Каля карчмиВ», В«ДомаВ», В«Падарож да навукіВ», В«Панскія дзяСћчати , або Юзікава натура В»). Яшче адзін раздзел - В«Гаронім у дарозеВ» - биСћ змешчани Сћ 1919 у газеце В«БілорусьВ». Твор, над якім аСћтар працаваСћ з лютаго да червеня 1914 р., паводле свойого зместу пераклікаецца з паемаю Якуба Коласа В«Нова зямляВ». Падзеі адбиваюцца Сћ критим самим месцев и Сћ критим самим годині. p align="justify"> Центральнае месца Сћ білоруський прозі перияду грамадзянскай Вайни Займаюсь аповесць МАКСІМА Гарецкага В«Дзве душиВ». На працягу некалькіх дзесяцігоддзяСћ яна була недаступнай и Невядов-травень радавому читачу. Затое Сћ апошнія гади аповесць прицягвае да сябе пільную Сћвагу критикаСћ и даследчикаСћ, якія виказваюць аб їй и аб ідейних пазіциях аСћтара супяречлівия меркаванні и думкі.для гетага есць дастаткова падстаСћ. У смаленскі перияд жицця М. Гарецкі друкаваСћся Сћ савецкай периедици. А гета саме па сабе значиться, што ні адно яго Слова не маглів пяречиць патрабаванням бальшавіцкай ідейнасці. Альо бясспречна и тое, што абяцанні пакончиць з Вайн, Даць зямля сялянам, фабрикі робітників, разбуриць датла світло насілля, стрибне, сацияльнай (484-485) несправядлівасці, зрабіць паСћнаСћладнимі гаспадарамі краіни робітника І сялян, що не маглі НЕ виклікаць станоСћчих емоціями, яни будзілі светлия надзеі Сћ абяздолених, бяспраСћних - усіх тих, хто биСћ нічим.
Супяречлівия адносіни да Кастричніцкай ревалюциі дастат-кова виразна визначиліся, наприклад, у творчасці Алеся Гаруна. У 1917-1918 рр.. ен мариСћ пра Білорусь незалежну, суверенную, що не падпарадкаваную Нікому. У верасні 1919 у Мінску пекло імя білоруський грамадскасці вітаСћ Пілсудскага, Які Сћ красавіку таго ж року Сћ Славута звароце да жихароСћ билога Вялікага Княства ЛітоСћскага абяцаСћ ім права самім вирашаць свій ліс. Альо пад аховай польскіх легіенаСћ пачалі зноСћ гаспадариць памешчикі, якія сілаю вярталі свій В«стан пасяданняВ», палю маемасць и распраСћ-ляліся з удзельнікамі антипанскіх виступленняСћ, што резка настроіла супраць іх и широкія Народния маси, и асноСћния палітичния сіли. p align="justify"> Надзеі на поСћную незалежнасць Беларусі Сћ тих умів станавіліся Сћсе больш привіднимі, неажиццявімимі. Їй НАКу-вана було стації або часткай Полипчи з такім ненавісним памешчицкім ладам, або часткай сациялістичнай паслякастрич-ніцкай савецкай Расіі. Гета пад канец жицця СћсвядоміСћ А. Гарун, што відаць з яго твораСћ. Пасли верасня 1919 ЄП не апублікаваСћ ніводнага антисавецкага мастацкага твора ці публіцистичнага артикула. Затое ж у шматмоСћним зборніку В«Дзень Чирвонае АрмііВ» (1919) змясціСћ верш В«Брацці, до агульнаму шчасцю ...В»:
Мусім народ ...
