илі;
Ой, забілі Арцема шрапнеляй,
Завіруха яго крие Бєлай Бєляєв В».
фальклорних захапленняСћ Багдановіча винікае сівая даСћнасць, гераічная легенда пра няскораних, гордих, вялікасних духам герояСћ. Іменна пра гета гавориць невялікая паема В«Максім и МагдаленаВ». У беларускім фальклори, як вядома, няма гераічних билін. Альо дух Народнай творчасці сведчиць аб другім. Епічную героіку Сћ беларусаСћ замести билін як би виконваюць казкі пра ба-гатироСћ-асілкаСћ. У гетим Сенсит Беларускі казачни ЕПАС Надав ви-біваецца, визначаецца асаблівим багаццем сярод астатніх сла-вянскіх народаСћ. Паема В«Максім и МагдаленаВ», магчима, и Сћзнікла з гетих криніц. Толькі канец у їй не казачни, пераможни. p align="justify"> Водгаласи биліннай форми адчуваюцца Сћ паеме. Толькі Пает В«перабіваеВ» Сћрачиста-апавядальную форму биліни гутарковай інтанацияй и пісенна-танцавальнимі ритмамі. I дакладна вима-леСћвае вобразе удалога-Зуха, Які, належачи да В«хлопскагаВ», самаго нізкага стану, адважиСћся пакахаць дачку старога ваяводи. Па-карані НЕ примусіла доСћга чакаць. Як у казки, В«Ланцугамі хлоп-цу ногі закавалі, Павялі на шіяц кірмашови, На памост високі сасновиВ». p align="justify"> Ди НЕ раскайваецца Максім. Чи не просіць літасці, спагади. Іграе на цимбалах, спявае пісню пра Кахане, пра сваіх дзяцей, што застаюцца сіротамі, пойдуць у жабракі. p align="justify"> А як смерцю МАКСІМА скаралі, - Рукі Білої да брами прибшалі, Рукі Білої да брами мястовай, Головата - так вежи вартовай, Каб дажджи яму Кудря мачилі, А Вятр б сушилі, Каб крукі приляталі - вочи дзюбалі , РЋсе б людзі пазіралі - ди НЕ забивалі.
Фальклорния розчини Багдановіча Глибока філасофскія па зме-сту. Верш В«Страцім-лебедзьВ» напісани Сћ 1917 р., у прифрантавим Мінску, куди восени 1916 приехаСћ Хворов Пает. p align="justify"> В«Страцім-лебедзьВ» - реквіем Паета сабе, свайму трагічнаму ле-су. Сюжет запазичани з фальклору, з народнаго сказу аб В«Страцім-птушциВ» (В«Беларускі зборнікВ» Є.Р. Раманава - В«Сказкн космогоннческне н культурніВ»). Неазначаную Птушко Пает за-мяніСћ канкретним лебедзем, бо лебедзь - Птушка висакародная, вобразе пригожага лебедзя мастацкі СћзмацняСћ паетичную задумом. Не вимикайте, што гети верш, прадчуваючи Хутка смерць, Пает разглядаСћ як палю лебядзіную пісню. Няма дакладних фактаСћ аб годині напісання верша. Ен друкуецца па газ. «³льна БілорусьВ» (1917, 30 Лістапада) з редакцийнай адзнакай: В«Пасмертни вершВ». 3. Бядуля Сћспамінае аб адной размове з Паетом, калі ен паведаміСћ, што задумаСћ твор на тему біблейскага міфа аб Ноєвим каСћчегу. Тему Паету навіяла вайну, гібель мільенаСћ людзей, а таксамо яго-ни Сћласни ліс. Верш напісани Сћ манери сказавай танальнасці, блізкай да високага, урачистага біблейскага Стила. p align="justify"> ПачинаСћ туг Нрй будаваць каСћчег
таго дзерава ліванскага.
РЋширкі гетаму каСћ...
