о падзея беспакарана вицясняла з драматургіі яе атрибутиўния жанравия якасці - канфліктнасць, псіхалагізм, развіццё характараў.
На шкода и сценічни гратеск Круці НЕ круці - треба памерці Ф. Аляхновіча, Які биў, даречи, на іншим баку фронту, у принципова інших творч условиях, таксамо НЕ визначаўся глибінёй мастацкага асенсавання драматургічнага материялу
Падагульняючим жа творити білоруський драматургіі ваеннага годині стала сатиричная камедия К. Крапіви Міли чалавек створаная адразу ж пасли Вайнах - у 1945 Годзе. Праворуч ў критим, што п, єса гета паводле жанром - сатиричная камедия, причим, Бадай што, адзіная сатиричная камедия ва ўсёй савецкай драматургіі, створаная ў першия пасляваенния дні и на материяле Падзу ваеннага годині [25, с.251].
Такім чинам, можна зрабіць виснову, што ў 1940-1950 гади беларуская літаратура развівалася ў АтмАсфери далейшага асенсавання перамогі нашага народу ў Вялікай Айчиннай Вайне. Асноўния ТЕМи літаратури гетага годині - вайну и барацьба за мір, паводзіни и ў заемаадносіни людзей у супольнасці, маральнае аблічча воіна и будаўніка, стваральная праце, савецкіх людзей, якія пераадольваюць на сваім шляху пралікі и няўдачи, абумоўления теорияй бесканфліктнасці.
1.2 Асаблівасці адлюстравання Падзу Вялікай Айчиннай Вайни ў білоруський драматургіі 80-90-х гадоў ХХст.
адлюстравання падзея вайну драматургія
Гістаричная памяць утримлівае Няма драматичних Падзу, звязані з чалавечим болем, стратамі, праявамі ахвярнасці и висакародства. Пісьменнікі звяртаюцца да іх у поиска материялу, Які пацвярджаў б неўміручасць такіх духоўних каштоўнасцей, як любоў да Радзіми, гуманізм, міласернасць. Таму падзеі інший сусветнай Вайни билі и застаюцца аб, ??ектам нязменнай увагі білоруських драматургаў.
Беларуская драматургія плиг ўсёй яе жанравай адметнасці, звяртаючися да Падзу Вялікай Айчиннай Вайни, паўтарае заканамернасці и Риси, уласцівия ўсёй нациянальнай літаратури [5, с. 69].
Сярод напісанага ў гети годину ёсць Няма п, єс, у якіх на проста па-Новам, а стратегічна-абагульняюча раскриваецца хід Вялікай Айчиннай Вайни. ?? а-першае, гета, аказваецца, було проціборства дзвюх абсалютно аднолькавих бесчалавечних ідеалогій -фашизму и камунізму. Па-інше, ніякага народнага паривання абараніць Айчине пекло каричневай чуми не було, а билі заградатради, СМЕРШ, бяздарнасць, нудота и жорсткасць франтавих камандзіраў. Ніякіх праяў чалавечнасці. Паўсюль звірства, звірства и яшче раз звірства. І Ніяк НЕ даходзіць да ўсведамлення аўтараў-ревізіяністаў, што плиг такий раскладци сюжетнага пасьянсу Нельга дасягнуць хоць б якой пераканаўчасці: лішак чарнати забівае мастацкі твор. І треба помніць, што вялікія перамогі застрашаним людам НЕ здзяйсняецца. Лішак чорних фарбаў у палітри драматургаў плиг адлюстравані Падзу Вялікай Айчиннай Вайни далека НЕ ??заўсёди тлумачицца толькі ідеалагічнимі причинамі. Некатория аўтари шчира лічаць, што такім чинам яни змагаюцца супраць паетизациі Вайни як найвишейшага праяўлення жорскасці и насілля. [25, с. 365].
Пекло драми Проба агнём (1943) Кандратьев Крапіви да Радавих (1984) Аляксея Дударава - шлях чималий.
А. Дудараў уражвае свае аригінальнасцю дасягае гета з дапамогай змена ракурсаў асвятлення тієї, ЦІ іншай праблєми, таго ЦІ іншага чалавечага типу. Так, пераможци магутнейшай ваеннай махіни фашисцкай Германіі з п, еси Радавия Самі аказваюцца пераможанимі: вайну вистудзіла, спусташила іх души, так што для мірнага жицця яни ўжо НЕ придатни [5, с. 69].
Ведану сцени, яе законаў, специфікі и ўмоўнасці майстерства стварення сценічнай ілюзіі дапамаглі А. Дудараву надаць п, есе високуюступень жиццёвай верагоднасці.
За гети годину літаратура пра вайну змяніла падиходи, ракурси Бачані, удакладняла критериі маральнай аценкі мінулих Падзу.
Драматургі пачалі ўдумліва аналізаваць надзённия праблєми, критична ставіцца да недахопаў, што перашкаджаюць руху Наша краіни наперад.
літаратура евалюцияніравала - пекло аднамернасці, просталінейнасці ў паказе сваіх и чужих да псіхалагічнай ускладненасці, філасафічнасці.
У драматургіі, абмежаванай законамі жанру, цяжка ствариць Ілюзію акопнай Вайни. У паказе Вайни пісьменнікі адмаўляліся пекло павярхоўнасці и імкнуліся дасягнуць глибіні и шматмернасці. Адним з етапних твораў на гетим шляху була трагікамедия Андре Макаёнка Трибунал. (1970)
Падзеі ў трагікамедиі адбиваюцца ў гади Вялікай Айчиннай Вайни на териториі, акупіраванай фашистамі. Адбиваюцца па законах вадевіля. Цярешка Калабок, били калгасни пастух, бацька вялькай сям, и стаў старастам, фашисцкім паслухачом, здраднікам. І сям, я ўчиніла над ім суд. ...
