й моСћнай камунiкациi з'яСћляецца тое, што яна травні адваротную сувязь: Чалавек виступаємо адначасова Сћ якасцi адпраСћшчика i атримальнiка iнфармациi, альо адваротная сувязь працуе толькi плиг наяСћнасцi суразмоСћцаСћ, у живим диялогу. Так i м чинам, усебаковая сувязь пам i ж людзьм i Сћ прастори i годині грунтуецца на камун i кацийнай Функцій i мови, праз знос i ни людзей з дапамогай агульнай для i х з i СТЕМ моСћних знакаСћ .
Адлюстраванне Сћзаемаадносiн Чалавек з навакольним светам ажиццяСћляецца праз намiнацийную функция мови. Прадмети робяцца здабиткам Чалавек, ствараюць світло яго вобразаСћ, уяСћленняСћ, паняццяСћ пераважна плиг iх намiнациi, калi гетия прадмети атримоСћваюць Назв сродкамi мови, дере за Сћсе словамi. Звичайна критим прадметам i з'яв, якiя адигриваюць важливу ролю Сћ жиццi людзей пеСћнага калективу, даецца значний больш разнастайних назваСћ, чим з'яву i прадметам, якiя знаходзяцца як би на перифериi iнтаресаСћ Чалавек або практична НЕ сустракаюцца цi редка сустракаюцца Сћ яго жиццi. Багацце слоСћнiка Сћ целим, а таксамо колькасць намiнаций у пеСћнай галiне жицця i ведаСћ сведчаць НЕ толькi пра стан i развiцце мови народу, альо i пра щабель яго iнтелектуальнага i духоСћнага развiцця, пра глибiню распрацоСћкi тих паняццяСћ, якiя звязана з жиццевимi Сћмовамi людзей i маюць для iх вялiкае значенне. Такiм чинам, праз намiнацийную функция мови вияСћляецца характар ​​сувязi тих цi iнших моСћних калективаСћ людзей са знешняй речаiснасцю i Найбільший iстотния спосабами яе Сћспримання людзьмi з дапамогай мови.
У свядомасцi Чалавек адлюстроСћваецца знешняя речаiснасць, i змест мови як арганiчная Частка свядомасцi таксамо адлюстроСћвае Сћ сабе гету речаiснасць. У падмурку значенняСћ практична Сћсiх знамянальних слоСћ так цi Iнакше ляжаць адпаведния паняццi, у якiх увасабляюцца СћяСћленнi Чалавек аб адлюстраваних у яго свядомасцi знешнiх прадметах. Гета значиць, што ми травнем падставу гавариць пра наяСћнасць у мове функциi адлюстравання . p> адной з iстотних Функцією мови з'яСћляецца пазнавальная : чалавечае пазнанне грунтуецца на ведах, якiя фiксуюцца, назапашваюцца, класiфiкуюцца, абагульняюцца з дапамогай мови. Мова адначасова служиць iнструмент пазнання, таму што стваренне i Сћзбагаченне асноСћних категорий уявні (паняццяСћ) адбиваецца на Аснова мови. Мова - галоСћни сродак набицця ведаСћ, iх паширення, узбагачення, удакладнення.
Мова адносiцца да самаго галоСћнага спосабами вираження подумки i пачуццяСћ Чалавек i тою самим виконвае експресiСћную функция . Праз мову перадаюцца НЕ толькi пеСћния звесткi, веди, альо i праяСћляюцца адносiни да iх таго Чалавек, якi гавориць (пiша), яго здольнасцi, вопит, ерудиция, умінь валодаць МОВА, псiхiчни стан у момант маСћлення i Сћ целим разгортваецца Сћвесь унутрани світло Чалавек. Праз експресiСћную функция прадстаСћляюцца галоСћния Риси носьбiта мови, вияСћляецца яго светапогляд, малюецца яго Сћнутрани партрет
плиг зносiнах важливим аказваецца НЕ толькi тое, што сказаць, альо i як сказаць. Уласцiвасцi i якасцi маСћлення аценьваюцца i па яго змесце, емациянальнай насичанасцi, па естетичних характаристиках, па Сћражаннi, якое яно виклiкае Сћ слухача (читача). Мiлагучнае виказванне плиг аднолькавай iнфарматиСћнасцi са звичайним паведамленнем успримаецца з большай асалодай, з пiльнейшай увагай. Естетичная функция Сћвасабляецца Сћ Мастацкай прозі, паезii, сценiчним маСћленнi, красамоСћстве.
плиг Сћживаннi незнаемага слова цi висловивши ми можам раскриць iх змест шляхам разгорнутага тлумачення або азначення ( ВТНУ - Вишейшая техн i чная навучальная Сћстанова ). Тут реалiзуецца метамоСћная (тлумачальная) функция мови.
Фатичная функция мови вияСћляецца ва Сћменні СћстанаСћліваць кантакте, наладжваць диялог з суразмоСћцам.
2. Мова і маСћленне
спосабами iснавання i праяСћлення мови з'яСћляецца маСћленне - вуснае i пiсьмовае валоданне МОВА, маСћленчая дзейнасць. Мова i маСћленне - паняццi блiзкiя, альо НЕ тоесния. Яни суадносяцца памiж сабой як сутнасць i з'ява: мова служиць унутранай глибiннай сутнасцю, а маСћленне - знешняй з'явай, праз якую гета сутнасць праяСћляецца.
МаСћленне СћяСћляе сабой i ндив i дуальну з'яву , таму яно адносiцца да аднаго з самих ефектиСћних сродкаСћ, што характаризуе кожнага Чалавек як асобі. Нягледзячи на iндивiдуальнасць маСћлення, ми Сћ большасцi випадкаСћ розуміємо адзiн аднаго плиг зносiнах, паколькi викаристоСћваем агульния адзiнкi (фанеми, марфеми, слова) i агульния правiли апериравання гетимi адзiнкамi, г.зн. викаристоСћваем мову як ...
