сiгналаСћ - сiгнали сiгналаСћ. Гета сiстема i дазваляе Чалавек Сћспримаць речаiснасць ускосна, праз дадатковия сiгнали пра пеСћния фiзiялагiчния стимули замести прамога Сћздзеяння апошнiх. Найбільший Унiверсальна агульначалавечим сiгналам гетага роду i служиць наша мова. Дельфіни и папугаі абменьваюцца інфармацияй плиг дапамозе гукавих сігналаСћ: свіст, крикі и і т.п. НавукоСћци налічваюць каля 200 різни гукаСћ. Альо гетия гукі яшче НЕ мова. Ці можнго на "дельфінавай" мове паведаміць пра тое, што Сћ 17 стагоддзі Сћ Риме адбиліся вибари Папи? Людзі, у адрозненні пекло живел, умеюць абстрактнимі гукавимі паняццямі данесці адзін да аднаго таку інфармацию. p> I Менна мова адчиняе нам доступ да Сћсяго таго, што Сћспримаюць i ншия людз i , так Сћсей тієї iнфармациi, якаючи назапашана чалавецтвам за гади яго iснавання. Больш таго, реагаваць на знешнiя стимули i задавальняць палі размаiтия патреби ми здольни, дзякуючи мове, шляхам викаристання НЕ палею уласнай першаснай сiгнальнай сiстеми, а гета жа сiстеми iнших людзей. Так, замість таго, каб рабiць Нешта самiм, ми, няредка (принамсi, калi есць така мажлiвасць) вимушаем гета зрабiць iнших людзей, пра што сведчаць Наші шматлiкiя прохання i пажаданнi да iнших типу падай, приняс i , падим i , схадз i , куп i i і т.п. p> Валоданне МОВА азначае, што ми можам раб i ць сва i м уласним унутраним здабиткам усьо тия духоСћния багацц i , што маюць астатн i я людз i . Мова звязвае людзей з навакольним светам i пам i ж сабою . Яна згуртоСћвае не тільки i людзей аднаго пакалення, альо i плиг дапамозе п i сьмовай форми розния г i старичния пакаленн i людзей.
Мова з'яСћляецца i нашим мiнулим, нашим гiстаричним лісам, i наша сучаснасцю, i наша будучиняй, таму што заСћседи застаецца з Чалавек, яна яго сутнасць, свядомасць, душа i Сћ тієї жа годину Унiверсальна сродак, праз якi ен успримае знешнi світло, розум яго Сћ значнай заходи Сћ адпаведнасцi з уласцiвасцямi палею мови. Наворожили у сувязi з гетим СЛОВА I.В.Гете аб критим, што колькi ти ведаеш моСћ, столькi разоСћ ти Чалавек. Асновай для такогого виказвання служиць природа i непаСћторни характар кожнай мови, якаючи СћяСћляе сабою целую сiстему светаСћспримання.
Мова Сћ пеСћнай ступенi абмяжоСћвае iнтелектуальную i духоСћную дзейнасць асобних таленавiтих людзей, думкi якiх здольни сягаць у такi сфери, што Сћ Данай мове на пеСћни момант яе стану НЕ знаходзiцца адекватной сродкаСћ вираження. У такiх випадкі ТВОРЧА асобі вимушана пiсаць на Iнша, больш развiтай мове цi випрацоСћваць Нови сродкi палею роднаВ мови або Надав закладваць принципова Нови Аснова для яе больш перспектиСћнага развiцця. p> Будь-яке буйне винаходства, у критим лiку i мова, травні свій адваротни бік, г.зн. можа Сћживацца НЕ толькi на карисць, альо i на шкоду. Мова - витанчани iнструмент iдеалогii, палiтикi, дипламатиi. Годинах шкірно з нас можа гавариць НЕ тое, што думае. З дапамогай мови Чалавек можа схлусiць, абразiць iншага Чалавек, сапсаваць яму настрій, узвесцi паклеп i да т.п. Яна (мова) - гнуткi i паслухмяни сродак для перадачи наших намераСћ, пачуццяСћ, думак. Мова годинах нагадвае Крива люстра, дзе сапраСћднасць здольна адбiвацца так, як таго хочай прамоСћца або аСћтар пiсьмовага тексту.
шкірно Чалавек - гета цели сусвет, непаСћторни i невичарпальни, зменлiви i загадкави, привабни i непазнани. I адной з Найбільший надзейних сцяжинак да гетага Сћнутранага царства Чалавек служиць яго мова. Яна нагадвае Сћ такiм разі виведзени Вонку живи нерв, якi звязвае Чалавек з такiмi ж нервамi iнших людзей, у винiку чаго грамадства СћяСћляецца адзiним живим арганiзмам, нервовай сiстемай якога з'яСћляецца мова, а нервовимi клеткамi Сћсе людзi, шкірно з нас. p> Пад функцияй у лiнгвiстици разумеюць призначенне мови Цалко цi пеСћнай моСћнай адзiнкi або ролю, якую виконвае мова Сћ грамадстве.
Вядоми мовазнавец Г.Шухарт сцвярджаСћ: В«Сутнасць мови заключаецца Сћ зносiнахВ». У Аснова гета фармулеСћкi - вилученне галоСћнай i зиходнай функциi мови - камун i кацийнай . Камунiкацийная функция (функция зносiн):
1) розкривання Сацияльна, грамадскi характар ​​мови, бо паза грамадствам мова спиняе палі iснаванне (хоць i захоСћваецца Сћ виглядзе пiсьма або гукавих запiсаСћ);
2) вияСћляе псiхiчную природу мови, таму што мова реалiзуецца Сћ виглядзе маСћлення толькi Сћ годину яе викаристоСћвання людзьмi, калi яна аживае Сћ iх свядомасцi, материялiзуецца праз маСћленне, якое перадаецца i Сћспримаецца органамi Чалавек;
3) далучае Чалавек да пеСћнага калективу людзей.
Характернай риса...
