звязана з пачаткам Першай сусветнай Вайни. Ва ўмовах ваеннага становішча и жорсткай цензури Наша Ніва хоць и зайняла ў адносінах да Вайни варожую пазіцию, альо вимушана була падтримліваць ваенния падаткі и адмовіцца ад прапаганди ідеі білоруський дзяржаўнасці. Альо, критим не менше, шкірно нумар у виніку дзеянняў ваеннай цензури виходзіў з купюрамі. За публікацию антиўрадавих материялаў асобния нумари Наша Ніви канфіскоўваліся. На яе забаранялася падпісвацца настаўнікам и вучням Віленскай навучальнай акругі, Паштова, вайсковим и іншим чинам. Магчимасць здабиць гріш ў Івана Луцкевіча паменшилася. Сувязь з замежжам була припинена, пошукі антикварних речаў спиніліся. Шмат беларусаў було мабілізавана ў армію, сярод іх и супрацоўнікі Нішай Ніви. А. Уласава забралі ў війська. Тади ен, спярша редактарства, а потим і Право видаўца перадаў Янку Купалу (16 травня 1914). Шмат падпісчикаў було адрезана фронтах. А фронт критим годинах набліжаўся да Вільні. Виданні газети ў такіх умів станавілася немагчимим. 7 жніўня 1915-га вийшаў апошні нумар штотидневіка з подпісам Янкі Купали, якому пагражала пакарану. У верасні германскія войскі акупавалі Вільню.
1.3 дерло нумар Наша Ніви
дерло нумар Наша Ніви вийшаў 10/23 Лістапада 1906 ў Вільні [4, с. 314-315]. Дазвол на виданні пад асабістую адказнасць и редагаванне биў атримани 25 кастричніка 1906 віленцам Сигізмундам-Уладзімірам-Ульянов Францавічам Вольскім. Заснавальнікі виданні - Антон и Іван Луцкевічи ди іх паплечнік па БСГ Уладзімір Уласаў. Першапачаткови Фармат газети (та 1910) Меншем за Фармат А3 (усяго 22.5х33.5 см.). З 1910 ен таборі криху Меншем за сучасности А4. На Першай старонци биў лагатип виданні Наша Нива. Тади яшче викаристоўвалася літара и з рускаго алфавіту ў кірилічним вариянце. Над назвавши газети пазначалася наступнае: дерло рік виданні (зверху злева), нумар (праворуч зверху), пасяредзіне - месца и дата виданні (Вільня 10 23 Лістапада 1906 р.). Пад лагатипам надпіси дерло беларуская газета и виходзіць раз у тидзень рускімі и польскімі літерамі. Далею драбнейшим за папяреднія шрифти пазначаўся адрас редакциі и адміністрациі: Вільня, Велика Погулянка д. № 17. Праворуч пад усімі надпісамі пазначалася: цена асобнага нумеру 5 кап. Падпіска на штотидневую білоруську газету Наша Ніва прималася ў Вільні, и виходзіла яна ў друкарні М. Кухти на вуліци Дварцовай, д. 4.
Мені хацелася б нагадаць уступної невялічкі артикул, Які биў змешчани ў дерло нумари Наша Ніви. Редактар-видавец С. Вольскі (З. Вольські) дае Наступний текст: Пачинаючи видаваць білоруську газету Наша Ніва, хочем Трохи пагавариць з усіми, каму у тієї чи інши спосіб залежиць на Наша ПРАЦІ, хочем адкриць свае думки, каб усьо Маглі нас пазнаць.
Наша нива будз другий білоруський газетой - дерло газета Наша Частка НЕ ??живець: яна була НАДТО нядоуго, бліснула як маланка і згинула гдзесьці. Розуміємо, якую вялікую роботу яна може зрабіць. І дзеля таго ми будз старацца, каб наша газетка заглянула усюд, каб папала яна і пад стреху бідної курной хати мужик-білоруса. Чи не думайце, што ми хочам служиць тольки ци панам, ци адним мужик. Чи не Миколая не! Ми будз служиць усему беларускаму скриудженаму народу, пастараемся Биць люстром жицця, каб пекло нас, як пекло люстра, світло падаў у цемнасць ... Ми будз Брацило усьо пекло усих і, злажиуши ў парадак, зноў аддаваць. Ведайце добра, што «Наша...
