к празаік, Надав якасці псіхолага-аналітика есць у ягоним таленце. p align="justify"> дерло твор, надрукавани васемнаццацігадовим Багдановічам, биСћ Якраз празаічни. Гета абразок-швидше В«МузикаВ» (1907). p align="justify"> Калі ми Гавор, што проза Багдановіча як би дапамагала яму як Паету, то гета треба разумець у критим Сенсит, што на празаічним асялку ен як би правярае, замацоСћвае Сћ свядомасці читача па-етичния ідеі.
В«МузикаВ» - адзін з такіх твораСћ. Гета, уласна, що не апавяданне. Гета ніби Сћзятая з жиційна-павучальних кніг швидше, ескіз са сканденсаваним льно-філасофскім зместам. br/>
У вершили В«ПісняриВ» есць такія радкі.
Треба з Сталі Каваць, гартаваць гібкі верш, Абрабіць яго треба з цярпеннем. Як удариш ти ім, - ен, як дзвін, зазвініць, Бризнуць іскри з халодних каменняСћ. p align="justify"> швидше В«МузикаВ» ніби падмацоСћвае мнение аб вялікіх намаган-нях, патребних для таго, каб Даць людзям штосьці Вартан іхняй увагі. Альо швидше ширей за ідею верша. Музика ніби специяльна заклікани, заангажиравани, каб сеяць у душах людзей святу праСћду, абуджаць іх пекло сну. Ен народні змагар, звястун. В«Ніхто НЕ ведаСћ, што музика Сћсю душу палю клаСћ у ігру. Душа яго знала Сћсе тое гора, што бачиСћ ен па людзях; гета гора ГРАЛЬ на скрипци, гета яно вадзіла Смик па струнах; и ніводзін ситі не міг так грацією, як ГРАЛЬ Народнай гора В»(II, 7). p align="justify"> швидше В«АпокрифВ» (1913) як би прадаСћжае філасофскую тему Краси, Пригажосці, адной са відсталих ТЕМ Багдановічавай паезіі. Краса, па Канту, тое, што вабіць, прицягвае Чалавек да сябе, прудкості прицягвае незацікаСћлена, бо ніякіх карислівих Мет у праявах Краси Чалавек НЕ бачиць. У чимсьці гета сцверджанне блізкае да думкі МАКСІМА Горкага, Які пад Красою розум таке спалученне гукаСћ, фарбаСћ, ліній, карацу, форму, што Сћзбуджае Чалавек, виклікае пачуцці радасці, захаплення, здзіСћлення, м. зн. з'яСћляецца актиСћнай сілай.
Яшче два празаічния розчини Багдановіча - В«МадоннаВ» и В«Апа-вяданне аб іконніку и залатаруВ» - перагукваюцца з вобразамі яго-най паезіі. У дерло випадкі варта Сћспомніць невялікую паему В«У весциВ» з яе незвичайним привабним вобразе малої дзяСћ-чинкі, якаючи, тулячись, суцяшаючи спалоханага, В«гадоСћ двох хлоп-чикаВ», паСћстае Сћ іпастасі Маці, Мадонни. p align="justify"> Інше апавяданне, присвечанае іконніку и залатару, зноСћ жа вяртае нас так сталай думкі Багдановіча: у Мастацтва галоСћнае НЕ тема (Надав святая), а майстерства, висока Мастацкая даскали-ласці твора.
Трохі асабняком стаіць апавяданне В«ШаманВ», твор глибокага філасофскага зместу. Багдановіч з білоруських пісьменнікаСћ Бадай найглибей зразумеСћ, чаму Чалавек Найбільший любіць край, зямля, дзе нарадзіСћся, Живе. В«ДоСћгую таку, дзіСћную пісню зацягнуСћ (шаман. - /. Н.). Ні складу Сћ їй, ні ладу не було, но затое Сенсит яе Дужа цікави. Здавалося Сћ гета песні, п...
