трахі жиццяВ» паводле свойого настрою, імкнення аСћтара заглибіцца Сћ Найбільший змрочния праяви няСћмольна жорсткай речаіснасці Сћ нейкім Сенсит нагадвае драматичную аповесць МАКСІМА Гарецкага В«АнтонВ» и п'єси Якуба Коласа В«Антосьо ЛатаВ». Персанажамі Сћсіх Трох твораСћ становяцца людзі, якія вибіліся з нармальнай жиццевай каляіни, що не здолелі плиг-стасавацца да бязлітасних воСћчих законаСћ тагачаснага жицця и гінуць ці проста заліваюць палю бяду гарелкаю, даводзячи пад годину да трагедиі сябе и сваіх блізкіх. p align="justify"> Високу аценку мастацкаму СћзроСћню драми В«Страхі жиццяВ» даСћ Максім Гарецкі: В«Наогул жа яна - Глибока абдумана, вельмі многа што Сћ сабе травні, стильна, сценічна и можа Биць палічана Лепша витвареннем аСћтара и запісана да Лепша абразцоСћ білоруського пісьменства агуле и драматичнага Сћ частци В».
Тагачасная беларуская драматургія хоць и НЕ Сћзнялася над узроСћнем купалаСћскіх п'єсою папяредняга перияду, а можа, Надав и НЕ дасягнула таго СћзроСћню, аднако яна паширила палі тематичния и праблемния абсягі, упеСћнена заглиблялася Сћ Найбільший пакутлі-вия праблєми бицця и псіхікі Чалавек.
Вялікім дасягненнем нациянальнай літаратури Сћ целим и дра-матургіі Сћ приватнасці ми сення можам лічиць яе небувало Яскрава вияСћлени гуманістични пафас, няшчаднае викрицце Сћсіх жахаСћ, праяСћ несправядлівасці, здзекаСћ, усяго таго, што Максім Гарецкі ахрисціСћ такім емістим словами В«чалавеканялюбстваВ».
У п'єсою Міхайла Грамикі В«Змітрок з Високай БудиВ» (1918) галоСћни герой виказвае тривогу: В«Тушиць цяжка, паліць куди лягчей. Адзін Чалавек можа спаліць цели горад, а каб зберагчи адну хату, треба під якаючи грамада! .. Кніжак жаль ... I як гета чалавечая рука падимаецца нішчиць праці, працю взяти колькіх пакаленняСћ! В». p align="justify"> -1920 рр.. у гісториі білоруський літаратури складалі цельни перияд са сваімі Сћнутранимі заканамернасцямі. Ми яго павінни разглядаць як завяршенне нашаніСћскіх ідейних и Есте-тичних пошукаСћ, як випрабаванне на вернасць абвешчаним и випрацаваним на працягу практична аднаго дзесяцігоддзя (пачатак якому паклалі падзеі 1905 р.) ідеалам, як СПРОБА прадвизначиць Нови шляхі ва Сћмовах ваеннага апакаліпсісу. Адсюль - мастацкія пошукі адказаСћ на балючия питанні речаіснасці и Сћ скарбніци біблейскай мудрасці, и Сћ шматвяковай сусветнай культури, и Сћ гісториі народу. Алсюль таксамо - (492-493) абвострана емациянальнае Сћсприманне Сћсіх Падзу, у якіх заСћседи було так мала радаснага, затое ж так багата балючага и пакутлівага. p align="justify"> літаратура грамадзянскай Вайни з яе найкаштоСћнейшимі здабиткамі, супяречлівимі працесамі и заканамернасцямі абарва-лася раптоСћна. Альо сама Яна не растварилася Сћ нябице, а яе вопит НЕ знік бясследна. ен захаваСћся Сћ свядомасці и пачуццях найвидатнейших пісьменнікаСћ, якія збераглі Сћсе Найбільший каштоСћнае з нашаніСћскага перияду, часоСћ ревалюций и грама...
