нальную афарбоўку верша, плиг іх викаристанні виразна ўяўляецца карціна, якую імкнецца перадаць нам аўтар.
Смутак свій разлівае
Спеў Ласкава аб долі,
Душу цеша, сцішае
Захадите сонца ў полі ... [1, с. 175].
Падбор аўтарам двох аднародних дзеясловаў цеша, сцішае садзейнічае ў дадзенай паетичнай страфе паглибленню зместу верша и павеліченню емациянальнай афарбоўкі.
Згіне змяя за змяею,
Знікне з нябес маладзік.
Доўга па іх пад вадою
будз ўздихаць маладзік [1, с. 239].
Форма слова змяя змяняецца плиг дапамозе канчатка творнага схилу - нею, викаристанне гетих двох назоўнікаў садзейнічае напружанню дзеяння ў Дані відсутні уриўку верша.
Разгарайся хутчей, мій агонь, между імгли, -
Хай цябе шум вятроў НЕ Пужай;
Пагашаюць яни аганечак малі,
А вялікі - крапчей раздуваюць.
Разгарайся хутчей, зіхаці аганек, -
Каб, калі и завмер ти без долі,
Ўсіх спужаў б страшні абступіўши іх ??Мроков,
Хай агнеў НЕ гасілі б ніколі [1, с. 240].
Лексема агонь , якая викаристоўваецца ў різни формах плиг дапамозе різни суфіксаў - Еч-,-ак-,-ек-, садзейнічае паглибленню зместу и паказвае на адносіни аўтара да прадмета дзеяння.
Бор наш високі над усе бари,
Двір наш багатая над усе Дваро,
Шнур наш вузенькі над усе шнури, -
Гей, гей, жнейкі, що не драмаць! .. [2, с. 80].
Аднародния члени оповіді бор , двір , шнур садзейнічаюць павеліченню емациянальнай афарбоўкі.
Шматзлучнікавасць - уживанне аднаго и таго ж злучніка Перад шкірним аднародним членам оповіді. Функциянальная роля полісіндетона залежиць пекло граматичнага значення злучаемих членаў оповіді.
У поўначи айстри ў саду расцвілі,
Убраліся ў роси, вянкі заплялі
І Сталі ружовага ранку чакаць,
Ў Вяселка калераў жицце убіраць.
І марилі айстри ў цудоўнаму сні
Аб Зелко шаўкових, аб Сонечна дні.
І казачни край падимаўся з іх сну,
Дзе Квет НЕ вянуць, дзе вічна Вясна ...
Так марилі ў шерую восені яни,
Так марилі айстри и ждалі Вясна.
А ранк спаткаў іх халодним дажджом,
І вецер стагнаў у саду за кущем.
...
