ign="justify"> ПаСћстанне 1830-1831 рр.. поСћнасцю пахавала ідею аСћтаноміі. Урад імператара Мікалая І распрацаваСћ праграма зліцця білоруських зямель з імперияй. Яна супадала з уніфікацияй агульнарасійскага заканадаСћства и кадифікацияй законаСћ Расійскай імпериі. 1 студзеня 1831 расійскае заканадаСћства було Сћведзена Сћ МагілеСћскай и Віцебскай губернії, а 25 червеня 1840 - у Мінскай, Віленскай, Гродзенскай губерній и Беластоцкай вобласці. Дзейнасць Статуту 1588 р. була адменена. У 1840-1842 рр.. урадам билі праведзени шераг мераприемстваСћ па Сћпарадкаванню мясцовага справаводства. Замести агульнага Наймену білоруських губерняСћ викаристоСћваць іх асобния Назв: Віцебская, МагілеСћская, Віленская и Гродзенская. Мінская губерній афіцияльна НЕ адносілася ні да білоруських, ні да ЛітоСћскіх. Назв «ЎкраінаВ» и В«ЛітваВ» замяняліся на ПаСћднева-Заходні и ПаСћночна-Заходні край. Назва В«БеларусіяВ» и В«БеларускіВ» край, як и В«МаларасіяВ», В«маларасійскіВ» и В«ВялікарасіяВ», В«вялікароскіВ» афіцийна НЕ виключаліся з дзяржаСћнага i афiцийнага Сћжитку, паколькi мелi агульни Корань ріс , якi сведчиСћ аб адзiнстве паходжання В«Трохи Пляма русскаго народаВ».
Уніфікатарская дзейнасць царскіх залагодить хоць и крейди винікі, альо НЕ магла Хутка ліквідаваць асаблівасці білоруських зямель и викараніць тут апазіцийния настроі.
2. Аснова канфесійнай палітикі
Напяредадні падзелаСћ Речи Паспалітай 70% жихароСћ Беларусі складалі уніяти, 15% - католікі, 6% - праваслаСћния, 7% - іудзеі, 2% - пратестанти. Самай масавай Віра було уніяцтва. Яго базу Складанний сялянства. Моцний уплиСћ меСћ таксамо касцел. p align="justify"> Спачатку, каб супакоіць мясцовую Знац, у целим захоСћвалася канфесійная сітуация, якаючи склалось ранєй. Чи не забаранялася каталіцкая и уніяцкая царква. Надав забаронени Татам Римскім орден езуітаСћ знайшоСћ да 1820 притулак на далучаних да Расіі землях усходняй Беларусі. Афіцийна каталіцкаму и уніяцкаму духавенству НЕ дазвалялася схіляць у палю віру праваслаСћних. p align="justify"> Ва Сћмовах небяспекі антиСћрадавих змоСћ и виступленняСћ важливу фактарам палітичнай стабільнасці Сћ регіене лічилася праваслаСћнае яднанне афіцийних залагодить и народу з Мета ізаляциі паСћстанцаСћ-каталікоСћ. Гета прадвизначила ліс уніяцкай царкви, та якой наприканци XVIII ст. належала больш 2/3 насельніцтва и Сћ якой яшче захоСћваліся ранейшия Беларускія праваслаСћния традициі, што НЕ дазволіла їй зліцца з царквой римска-каталіцкай. У 30-я рр.. XIX ст. залагодить схіляюць на свій бік вишейшае уніяцкае духавенства на чале з літоСћскім епіскапам Іосіфам Сямашкам. 12 лютаго 1839 на Сабор Сћ Полацку примаецца рашенне аб далученні уніяцкай царкви да рускай праваслаСћнай. Аб Метад "уз'яднання" уніятаСћ сведчаць успаміни віцябчаніна Максіміліяна Маркса, у будучи актиСћнага Сћдзельніка расійскага ...
